Mijn ouders zijn 3 jaar geleden gescheiden. Het was niet zo van “sorry, we gaan scheiden” maar het was zo op een zondagmiddag zei mijn vader ‘ik ga weg’. Toen is hij vertrokken en nooit meer terug gekomen. We hebben eerst 2 jaar inspanning gezeten want misschien kwam hij nog terug. Maar hij heeft mij en mijn zusjes verteld in een wegrestaurant dat hij niet meer terug zou komen.
Het heeft veel pijn gedaan aan het begin. Ik wilde mijn verdriet niet laten zien. Nu 3 jaar verder zit er teveel verdriet in mij. Het lukt mij niet meer te concentreren op mijn school en ik kan niet meer blij zijn. Dus praat er gewoon over en verstop het niet. Ik eet iedere maandagavond bij mijn vader en ik ga om de week een weekend naar hem toe. Hij woont in een klein flatje, ik heb 1 zus en 1 zusje en we hebben maar 2 bedden. En mijn vader heeft zijn tweepersoonsbed. Ik ben al 13 en mijn zus al 16. Wij willen niet meer bij mijn vader slapen. Mijn zusje van 11 ook niet meer. Daarom hebben we nu 2 eenpersoonbedden en een luchtbed. Mijn zus is niet zo vaak meer bij mijn vader. Dat scheelt wel. Ik heb niet meer echt een band met mijn vader. Daar baal ik van. Maar ik mis hem niet ofzo. Dat is niet echt aardig.