Deze vraag zien we vaak terugkomen in de chats met Buddy’s en op het&nbsp;<a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="/forum">Forum</a>. Villa Pinedo’s Dagmar ging hierover in gesprek met Familie- en jeugdrechter&nbsp;<a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.rechtspraak.nl/Themas/100-jaar-kinderrechter/Paginas/kinderrechter-Cees-van-Leuven.aspx">Cees van Leuven</a>.

Welke rechten hebben kinderen na de scheiding?

Na de scheiding van mijn ouders - vier jaar geleden - ervaarde ik een rollercoaster aan gevoelens en emoties. Je herkent je daar misschien wel in: er komt veel op je af wanneer je ouders uit elkaar gaan. Zo verandert er bijvoorbeeld veel in je leven; je verhuist en gaat ook nog eens wisselen tussen twee (nieuwe) huizen. Deze en andere veranderingen hebben veel invloed gehad op mijn gevoelens en emoties.<h2>JOUW GEVOEL IS NOOIT FOUT</h2>Na een half jaar wisselen merkte ik dat ik moeite had met de wisseldagen. In het begin durfde ik dit niet uit te spreken naar mijn ouders. Hierdoor voelde ik me gespannen en had ik een vervelend gevoel in mijn buik. Daarnaast zou ik volledig bij mijn vader willen wonen. In die tijd had mijn moeder nog geen nieuwe partner en ik had al een schuldgevoel als het wisselmoment van m’n moeder naar vader was. In mijn gedachten spookte rond dat ik haar veel verdriet zou doen als ik helemaal niet meer bij haar bleef slapen. En mijn schuldgevoelens naar haar toe alleen maar zouden toenemen.Het opkroppen van deze gevoelens zorgde ervoor dat mijn gedachten die dagen nergens anders heen gingen. Ik dacht de hele dag aan alles wat ik niet uitsprak. Toch had ik voor de scheiding altijd een specifiek zinnetje meegekregen van mijn vader: jouw gevoel is nooit fout. Als ik als kind verdriet voelde en dat uitte, vond ik al snel van mezelf dat ik niet zo vaak moest huilen.&nbsp;<blockquote>“Als ik emotie uitte in het bijzijn van mijn vader, vertelde hij mij dat wat ik voel nooit fout is en dat ik verdriet natuurlijk wél mag uiten. Hij bedoelt dus dat alles wat ik voel er mag zijn.”</blockquote>Voor, tijdens en na de scheiding heb ik hem ook in tranen gezien. Hij is altijd heel open geweest en toonde en praatte zelf ook over zijn eigen emoties.<h2>OPLUCHTING</h2>Het wisselen werkte dus niet goed voor mij: ik voelde me in beide huizen niet helemaal thuis. Met in mijn achterhoofd dat gevoel nooit fout is, heb ik me uiteindelijk uitgesproken over de wisseldagen. Ik wilde het als eerst graag aan mijn vader vertellen. Ik had nog geen specifiek moment in gedachte wanneer ik dit wilde delen.&nbsp;Ik weet nog dat ik een avond alleen was met mijn vader en broertje. Na het avondeten bleven we nog even aan tafel zitten om te kletsen. Doordat het ook ging over hoe het ging met mijn broertje en ik, kwam het topic van de wisseldagen bij mij naar boven. Ik heb die avond tegen mijn vader gezegd dat ik volledig bij hem zou willen wonen. Wat voelde dat als een opluchting om het eindelijk tegen hem te zeggen!&nbsp;<blockquote>“Ken je dat gevoel, wanneer je eindelijk een zware rugtas van je schouders mag halen en het gewicht dat je al die tijd hebt gedragen ineens verdwijnt? Zo voelde dat!”</blockquote>Het gesprek met mijn moeder herinner ik mij minder goed, maar ik weet wel dat ik er meer tegenop zag om het aan haar te vertellen. Ik voelde mij schuldig, omdat ik bang was dat ik haar verdriet zou doen wanneer ik niet meer bij haar zou wonen. Toen ik het ook aan mijn moeder had verteld, voelde ik net zo’n opluchting als bij mijn vader.De uitspraak dat je gevoel nooit fout kan zijn, is voor mij nog steeds behulpzaam in situaties waarin ik eigenlijk niet durf te delen hoe ik me ergens bij voel. Ik geloof hier ook echt in, want geen enkel persoon is hetzelfde en er bestaat geen boek waarin staat hoe jij je moet voelen in een bepaalde situatie. Wanneer ik (voor mij vervelende) gevoelens niet opkrop en het deel met anderen, valt er een last van mijn schouders. En er ontstaat weer ruimte in mijn hoofd om aan andere dingen te denken, zoals het bedenken van leuke activiteiten met vriendinnetjes.&nbsp;Spreek jij makkelijk je gevoelens uit naar je ouders? Of deel je ze liever met anderen uit je omgeving? Laat het weten in de reacties hieronder.Wil je je gevoelens delen met een Buddy van Villa Pinedo? Meld je dan <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="ik-wil-een-buddy">hier</a> aan!

Hoe thuis praten over gevoelens een positief effect had

Paneltalk voor jongvolwassenen: veerkracht ontwikkelen na de scheiding van je ouders

Misschien herken jij het wel: steeds meer taken in het huishouden oppakken of je eigen (negatieve) emoties verstoppen. Allemaal met het doel om thuis de sfeer zo goed mogelijk te houden, om te proberen te voorkomen dat je vader of moeder weer boos of verdrietig wordt. Voor mij was het normaal, ik had het nodig om te overleven.&nbsp;Pas later besefte ik dat ik eigenlijk de rol van ouder op mij nam, terwijl ik eigenlijk nog maar een kind was. Dit wordt ook wel parentificatie genoemd en daar kan sprake van zijn als een kind te maken heeft met de psychische problemen van een ouder. Ook wel een KOPP-kind genoemd. Psychische problemen is een term die voor mij best wel zwaar voelt. Ik wil mijn ouders geen psychische problemen toezeggen. En wanneer heeft iemand eigenlijk een psychisch probleem? Maar aan de andere kant herken ik wel wat voor invloed het psychisch welzijn van je ouders op jou zelf kan hebben. Als kind probeerde ik altijd zo stil mogelijk te zijn en dat ik alle emoties die ik had voor mezelf hield. Want als papa of mama niet zag dat ik verdrietig was, dan zouden ze ook niet boos of verdrietig worden.&nbsp;<h2>WAAROM HET MOEILIJK IS OM LOS TE LATEN</h2>Ik vind het heel moeilijk om hierover te praten, want ik geloof ook wel dat mijn ouders hebben gedaan wat zij konden. Maar ik denk ook dat zij niet goed in staat waren om te kunnen doen wat ze graag zouden willen doen. In elk geval niet zonder hulp. En het is heel moeilijk, want wij als kinderen zijn niet de aangewezen persoon om die hulp te bieden. Daar zijn andere mensen voor. En toch doet het ons als kinderen pijn, toch willen wij zorgen voor onze ouders. En ook dat is niet gek. Want wij zijn een deel van onze ouders, maar onze ouders zijn ook een deel van ons. En hen niet helpen voelt alsof ik ze in de steek laat. Ook al heb ik soms de wens dat ik even helemaal los kan zijn van allebei mijn ouders.&nbsp;<h2>HET HELPT OM TE PRATEN</h2>Ik heb geleerd om te proberen om te leven, in plaats van alleen maar te overleven. Mijn eigen emoties delen en leren dat ook dat mag en oké is. Voor mij helpt schrijven en praten daarin. Door te praten kan je delen en draag je de last niet alleen. Praten kan jou ook helpen om voor jou te leren wat belangrijk is voor JOU, want voor iedereen is iets anders belangrijk. Het praten zorgt ervoor dat ik even mezelf mag zijn, niet hoef te overleven. Een manier om even voor jezelf te zorgen. Voel jij ook die behoefte om te praten? Bij Villa Pinedo luisteren wij naar jou. Want weet: je bent niet alleen!

Welke rechten hebben kinderen na de scheiding?

DEEL deze video MET ANDEREN

DOOR : VILLA PINEDO

Reacties (0)

📄 Laat een reactie achter!

Relevante blogs of vlogs

👂🏼 Deze video downloaden

Contact

Socials