<p>Deze vraag zien we vaak terugkomen in de chats met Buddy’s en op het <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="/forum">Forum</a>. Villa Pinedo’s Dagmar ging hierover in gesprek met Familie- en jeugdrechter&nbsp;<a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.rechtspraak.nl/Themas/100-jaar-kinderrechter/Paginas/kinderrechter-Cees-van-Leuven.aspx">Cees van Leuven</a>.</p><p><br></p>

Mogen kinderen vanaf 12 zelf bepalen waar ze wonen?

<p>Soms is alles gewoon even te veel. Je hoofd zit vol, je gevoel gaat alle kanten op en je weet niet zo goed wat je ermee moet. Dat is oké. Echt. We hebben een paar dingen op een rijtje gezet die misschien kunnen helpen. Kleine dingen die je voor jezelf kunt doen, zodat het net een beetje lichter voelt.</p><h3>1. SCHRIJF HET VAN JE AF</h3><p>Soms zit je hoofd zó vol dat het lijkt alsof je gedachten rondjes blijven draaien. Schrijf alles op, zonder na te denken. Boos, verdrietig, in de war? Alles mag. Je hoeft het niet te laten lezen — het gaat erom dat jij het kwijt bent.&nbsp;</p><p>Wat mij helpt is om een timer te zetten van 5 minuten en dan non-stop te schrijven. Vaak beginnen de woorden dan langzaam uit je te spoelen en denk je niet lang na.&nbsp;</p><h3>2. ZOEK JE VEILIGE PLEK</h3><p>Heb je een plek waar je even op adem kunt komen? Misschien je bed met een dekentje over je hoofd, een hoekje in de tuin of een fijn plekje op school. Mijn veilige plek was onder mijn bureau, daar kon ik altijd even in mijn eigen wereldje zijn.&nbsp;</p><h3>3. PRATEN MAG. ECHT.</h3><p>Of het nou met een vriendin is, je opa, de moeder van je klasgenoot of een kinderpsycholoog — je hoeft het niet alleen te dragen. Praten lucht op, ook al is het maar een beetje. Je hoeft het niet perfect uit te leggen, gewoon beginnen met “Ik weet even niet wat ik voel” is al genoeg. Het verbaasd mij nog steeds hoeveel mensen zich soms ook zo voelen.&nbsp;</p><h3>4. DOE IETS KLEINS VOOR JEZELF</h3><p>Als je je rot voelt, lijkt alles ineens zwaar. Iets kleins doen voor jezelf kan dan helpen. Je lievelingsnummer luisteren, een kop warme chocomelk, een warme douche. Gun jezelf iets goeds, hoe klein ook.&nbsp;</p><h3>5. ONTHOUD: HET IS NIET JOUW RUZIE</h3><p>Als je ouders veel ruzie hebben, voel je je misschien gevangen tussen twee vuren. Maar jij hoeft het niet op te lossen. Jij bent het kind. Het is niet jouw taak om hun problemen te fixen. Jij mag gewoon kind zijn. Ik vond het te lastig om te zeggen dat ik er niks over wilde horen, dus ik ging er niet op in als iemand iets gemeens zei over de ander. Langzaam stopte het daardoor.&nbsp;</p><h3>6. JE GEVOEL IS ER MET EEN REDEN</h3><p>Boos? Verdrietig? Afgesloten? Alles wat je voelt, mag er zijn. Je hoeft het niet te verstoppen of uit te leggen. Soms zegt je lijf gewoon even: “Het is me te veel." Luister daar maar naar.&nbsp;</p><h3>7. ZOEK IETS WAT JE HOOFD LEEGMAAKT</h3><p>Voor de één is dat tekenen, voor de ander wandelen, dansen of een game spelen. Bij mij is het bijvoorbeeld even in bed liggen met mijn favoriete knuffel of bellen met een goede vriendin. Zoek iets waarin je jezelf even kwijt kunt, zodat je niet steeds aan alles hoeft te denken.</p>

Tips als je niet zo lekker in je vel zit

<p>Jarig zijn moet leuk zijn. Maar als je ouders gescheiden zijn en ze liever niet samen op jouw feestje willen (of kunnen) komen, dan kan dat best ingewikkeld voelen. Dat kan druk geven: wie nodig je wanneer uit? Moet je het überhaupt wel vieren? En wat als je een van je ouders kwetst? Kortom: ingewikkeld. Daarom geven we je 5 tips voor het vieren van je verjaardag, als je ouders niet samen op 1 feestje kunnen komen.&nbsp;</p><h2>TWEE FEESTJES? MAG GEWOON!</h2><p>Bekijk het eens van deze kant: je kan je verjaardag namelijk ook gewoon twee keer vieren! Bij de ene ouder eet je bijvoorbeeld taart met opa en oma en met de andere ouder ga je wat leuks doen. Zo vier je je verjaardag dubbel zo goed, gewoon zoals jij dat wilt. Het is tenslotte jouw verjaardag.</p><h2>ZEG WAT JE NODIG HEBT</h2><p>Je ouders willen ongetwijfeld allebei het beste voor jou, maar ze kunnen niet in jouw hoofd kijken. Zeg tegen je ouders dat je niet wil kiezen, ook niet als het aankomt op het vieren van je verjaardag.&nbsp; Vertel wat jij nodig hebt en wat je van je ouders verwacht. Zo weten zij waar ze aan toe zijn en haal je de druk er voor jezelf af. Je hoeft je namelijk niet verantwoordelijk te voelen voor het gevoel van je ouders.</p><h2>MAAK EEN VERJAARDAGSPLAN</h2><p>Het is jouw verjaardag, dus jij bepaalt hoe je het wil vieren. Vind je het lastig om te bedenken hoe je dat het liefste doet? Maak een verjaardagsplan! Schrijf op wat je graag doet op jouw dag en wie je daarbij wil hebben. Dit zorgt voor rust in je hoofd. En laten we eerlijk zijn: het zorgt ook voor wat voorpret.</p><h2>VRAAG HULP AAN EEN VOLWASSENE DIE JE VERTROUWT</h2><p>Maken je ouders ruzie over je verjaardag en kom je er niet samen met ze uit? Vraag dan hulp aan een volwassene die je vertrouwt. Misschien kan een oom, tante, opa, oma, juf of bonusouder iets regelen of met je meedenken. Je hoeft het niet allemaal alleen op te lossen.&nbsp;</p><h2>VIER JEZELF, OP JOUW MANIER</h2><p>Soms voelt het alsof verjaardagen vooral draaien om anderen: wie komt wanneer, wie geeft wat, wie zegt wat. Maar uiteindelijk draait jouw verjaardag om jou. Dit is hét moment om even stil te staan bij wat jou zo bijzonder maakt. Je bent al zo ver gekomen en daar mag je hartstikke trots op zijn. Dus de laatste tip: vier jezelf!</p><h2>JOUW FEESTJE, JOUW DAG</h2><p>Je hoeft je verjaardag niet altijd groot te vieren om het speciaal te maken. Soms zit het juist in kleine dingen die jou blij maken. Het is jouw verjaardag, dus jij bepaalt wat bijzonder voelt.</p><p>Kom je er niet helemaal uit? Dan kun je altijd praten met een <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="www.villapinedo.nl/ik-wil-een-buddy">Buddy van Villa Pinedo</a> - iemand die zelf gescheiden ouders heeft en precies weet hoe dit voelt. Je verjaardag mag namelijk gewoon je verjaardag blijven, zonder ingewikkeld gedoe.</p>

Tips voor het vieren van je verjaardag als je ouders niet samen op 1 feestje kunnen komen

<p>Misschien voel jij je nu net zoals ik me toen voelde. In de war.&nbsp; Verdrietig. Bang. Je ouders maken ruzie en jij zit ertussen. Je probeert het goed te doen, maar het voelt alsof je altijd tekortkomt.</p><h2>OPA EN OMA</h2><p>Ik was net zo. Ik zat in de brugklas. En thuis was het chaos. Mijn ouders zaten middenin een vechtscheiding. Soms voelde het alsof ik geen lucht kreeg van binnen. En ik zei niks, tegen niemand. Ik was ervan overtuigd dat toch niemand zou begrijpen wat ik meemaakte. Of dat ik tot last zou zijn als ze alles zouden weten.</p><p>Gelukkig zagen mijn opa en oma dat. Zij stuurden me naar een kinderpsycholoog. Ik dacht eerst&nbsp; ‘Wat moet ik daar nou?’, maar toen ik er eenmaal was, voelde het als een veilige plek. We dronken limonade. We speelden spelletjes. En ik leerde praten over wat ik voelde zonder dat het raar was. Zonder oordeel. We maakten knutselwerkjes die te maken hadden met iets waar ik die week veel moeite mee had .&nbsp;</p><h2>PIEKEREN</h2><p>Het voelde soms bijna als een soort extra thuis. Het was er warm, comfortabel en ik kon alles zeggen wat ik wilde. Ook als het niet te maken had met de scheiding. Af en toe leek het zelfs alsof ik een soort volwassen vriend had gemaakt bij wie ik altijd terecht kon.&nbsp;</p><p>Op een gegeven moment maakten we een poster van mezelf met daaromheen alle dingen die mij lieten piekeren. Daarna bedachten we zinnen die ik tegen mezelf kon zeggen om die moeilijke gedachten los te laten.</p><blockquote><p><em>“Dit doe ik nog steeds vaak. Soms zit er zo veel in mijn hoofd dat ik het van mij af schrijf en teken. Op die manier maak ik een soort overzicht, zodat ik met rust naar al mijn gedachtes kan kijken.”</em></p></blockquote><p>Eentje vergeet ik nooit: “Het is niet mijn ruzie.” Toen snapte ik het ineens. Ik hoef dit niet te dragen. Nu, jaren later, weet ik dat dat moment mijn leven veranderde. Ik leerde dat ik er mag zijn. Met alles wat ik voel. En dat praten helpt.</p><h2>PRAAT EROVER</h2><p>Dus lieve jij: als je dit leest en denkt ‘ik weet het allemaal niet meer’, praat erover.&nbsp; Vraag hulp als je dat nodig hebt. Je bent niet raar, zwak of alleen. Het is juist super moedig om te zeggen: ”Ik heb iemand nodig.”</p><p>Een kinderpsycholoog kan écht helpen en jij verdient die hulp. Zet die eerste stap, ook al is ‘ie spannend.<br></p>

Mogen kinderen vanaf 12 zelf bepalen waar ze wonen?

DEEL deze video MET ANDEREN

DOOR : VILLA PINEDO

Reacties (0)

📄 Laat een reactie achter!

Relevante blogs of vlogs

👂🏼 Deze video downloaden

Contact

Socials