<p>Deze vraag zien we vaak terugkomen in de chats met Buddy’s en op het&nbsp;<a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="/forum">Forum</a>. Villa Pinedo’s Dagmar ging hierover in gesprek met Familie- en jeugdrechter&nbsp;<a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.rechtspraak.nl/Themas/100-jaar-kinderrechter/Paginas/kinderrechter-Cees-van-Leuven.aspx">Cees van Leuven</a>.</p><p><br></p>

Welke rechten hebben kinderen na de scheiding?

<p>Na de scheiding van mijn ouders - vier jaar geleden - ervaarde ik een rollercoaster aan gevoelens en emoties. Je herkent je daar misschien wel in: er komt veel op je af wanneer je ouders uit elkaar gaan. Zo verandert er bijvoorbeeld veel in je leven; je verhuist en gaat ook nog eens wisselen tussen twee (nieuwe) huizen. Deze en andere veranderingen hebben veel invloed gehad op mijn gevoelens en emoties.</p><h2>JOUW GEVOEL IS NOOIT FOUT</h2><p>Na een half jaar wisselen merkte ik dat ik moeite had met de wisseldagen. In het begin durfde ik dit niet uit te spreken naar mijn ouders. Hierdoor voelde ik me gespannen en had ik een vervelend gevoel in mijn buik. Daarnaast zou ik volledig bij mijn vader willen wonen. In die tijd had mijn moeder nog geen nieuwe partner en ik had al een schuldgevoel als het wisselmoment van m’n moeder naar vader was. In mijn gedachten spookte rond dat ik haar veel verdriet zou doen als ik helemaal niet meer bij haar bleef slapen. En mijn schuldgevoelens naar haar toe alleen maar zouden toenemen.</p><p>Het opkroppen van deze gevoelens zorgde ervoor dat mijn gedachten die dagen nergens anders heen gingen. Ik dacht de hele dag aan alles wat ik niet uitsprak. Toch had ik voor de scheiding altijd een specifiek zinnetje meegekregen van mijn vader: jouw gevoel is nooit fout. Als ik als kind verdriet voelde en dat uitte, vond ik al snel van mezelf dat ik niet zo vaak moest huilen.&nbsp;</p><blockquote><p><em>“Als ik emotie uitte in het bijzijn van mijn vader, vertelde hij mij dat wat ik voel nooit fout is en dat ik verdriet natuurlijk wél mag uiten. Hij bedoelt dus dat alles wat ik voel er mag zijn.”</em></p></blockquote><p>Voor, tijdens en na de scheiding heb ik hem ook in tranen gezien. Hij is altijd heel open geweest en toonde en praatte zelf ook over zijn eigen emoties.</p><h2>OPLUCHTING</h2><p>Het wisselen werkte dus niet goed voor mij: ik voelde me in beide huizen niet helemaal thuis. Met in mijn achterhoofd dat gevoel nooit fout is, heb ik me uiteindelijk uitgesproken over de wisseldagen. Ik wilde het als eerst graag aan mijn vader vertellen. Ik had nog geen specifiek moment in gedachte wanneer ik dit wilde delen.&nbsp;</p><p>Ik weet nog dat ik een avond alleen was met mijn vader en broertje. Na het avondeten bleven we nog even aan tafel zitten om te kletsen. Doordat het ook ging over hoe het ging met mijn broertje en ik, kwam het topic van de wisseldagen bij mij naar boven. Ik heb die avond tegen mijn vader gezegd dat ik volledig bij hem zou willen wonen. Wat voelde dat als een opluchting om het eindelijk tegen hem te zeggen!&nbsp;</p><blockquote><p><em>“Ken je dat gevoel, wanneer je eindelijk een zware rugtas van je schouders mag halen en het gewicht dat je al die tijd hebt gedragen ineens verdwijnt? Zo voelde dat!”</em></p></blockquote><p>Het gesprek met mijn moeder herinner ik mij minder goed, maar ik weet wel dat ik er meer tegenop zag om het aan haar te vertellen. Ik voelde mij schuldig, omdat ik bang was dat ik haar verdriet zou doen wanneer ik niet meer bij haar zou wonen. Toen ik het ook aan mijn moeder had verteld, voelde ik net zo’n opluchting als bij mijn vader.</p><p>De uitspraak dat je gevoel nooit fout kan zijn, is voor mij nog steeds behulpzaam in situaties waarin ik eigenlijk niet durf te delen hoe ik me ergens bij voel. Ik geloof hier ook echt in, want geen enkel persoon is hetzelfde en er bestaat geen boek waarin staat hoe jij je moet voelen in een bepaalde situatie. Wanneer ik (voor mij vervelende) gevoelens niet opkrop en het deel met anderen, valt er een last van mijn schouders. En er ontstaat weer ruimte in mijn hoofd om aan andere dingen te denken, zoals het bedenken van leuke activiteiten met vriendinnetjes.&nbsp;</p><p>Spreek jij makkelijk je gevoelens uit naar je ouders? Of deel je ze liever met anderen uit je omgeving? Laat het weten in de reacties hieronder.</p><p>Wil je je gevoelens delen met een Buddy van Villa Pinedo? Meld je dan <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="ik-wil-een-buddy">hier</a> aan!</p>

Hoe thuis praten over gevoelens een positief effect had

<p>Jarig zijn moet leuk zijn. Maar als je ouders gescheiden zijn en ze liever niet samen op jouw feestje willen (of kunnen) komen, dan kan dat best ingewikkeld voelen. Dat kan druk geven: wie nodig je wanneer uit? Moet je het überhaupt wel vieren? En wat als je een van je ouders kwetst? Kortom: ingewikkeld. Daarom geven we je 5 tips voor het vieren van je verjaardag, als je ouders niet samen op 1 feestje kunnen komen.&nbsp;</p><h2>TWEE FEESTJES? MAG GEWOON!</h2><p>Bekijk het eens van deze kant: je kan je verjaardag namelijk ook gewoon twee keer vieren! Bij de ene ouder eet je bijvoorbeeld taart met opa en oma en met de andere ouder ga je wat leuks doen. Zo vier je je verjaardag dubbel zo goed, gewoon zoals jij dat wilt. Het is tenslotte jouw verjaardag.</p><h2>ZEG WAT JE NODIG HEBT</h2><p>Je ouders willen ongetwijfeld allebei het beste voor jou, maar ze kunnen niet in jouw hoofd kijken. Zeg tegen je ouders dat je niet wil kiezen, ook niet als het aankomt op het vieren van je verjaardag.&nbsp; Vertel wat jij nodig hebt en wat je van je ouders verwacht. Zo weten zij waar ze aan toe zijn en haal je de druk er voor jezelf af. Je hoeft je namelijk niet verantwoordelijk te voelen voor het gevoel van je ouders.</p><h2>MAAK EEN VERJAARDAGSPLAN</h2><p>Het is jouw verjaardag, dus jij bepaalt hoe je het wil vieren. Vind je het lastig om te bedenken hoe je dat het liefste doet? Maak een verjaardagsplan! Schrijf op wat je graag doet op jouw dag en wie je daarbij wil hebben. Dit zorgt voor rust in je hoofd. En laten we eerlijk zijn: het zorgt ook voor wat voorpret.</p><h2>VRAAG HULP AAN EEN VOLWASSENE DIE JE VERTROUWT</h2><p>Maken je ouders ruzie over je verjaardag en kom je er niet samen met ze uit? Vraag dan hulp aan een volwassene die je vertrouwt. Misschien kan een oom, tante, opa, oma, juf of bonusouder iets regelen of met je meedenken. Je hoeft het niet allemaal alleen op te lossen.&nbsp;</p><h2>VIER JEZELF, OP JOUW MANIER</h2><p>Soms voelt het alsof verjaardagen vooral draaien om anderen: wie komt wanneer, wie geeft wat, wie zegt wat. Maar uiteindelijk draait jouw verjaardag om jou. Dit is hét moment om even stil te staan bij wat jou zo bijzonder maakt. Je bent al zo ver gekomen en daar mag je hartstikke trots op zijn. Dus de laatste tip: vier jezelf!</p><h2>JOUW FEESTJE, JOUW DAG</h2><p>Je hoeft je verjaardag niet altijd groot te vieren om het speciaal te maken. Soms zit het juist in kleine dingen die jou blij maken. Het is jouw verjaardag, dus jij bepaalt wat bijzonder voelt.</p><p>Kom je er niet helemaal uit? Dan kun je altijd praten met een <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="www.villapinedo.nl/ik-wil-een-buddy">Buddy van Villa Pinedo</a> - iemand die zelf gescheiden ouders heeft en precies weet hoe dit voelt. Je verjaardag mag namelijk gewoon je verjaardag blijven, zonder ingewikkeld gedoe.</p>

Tips voor het vieren van je verjaardag als je ouders niet samen op 1 feestje kunnen komen

<p>Misschien voel jij je nu net zoals ik me toen voelde. In de war.&nbsp; Verdrietig. Bang. Je ouders maken ruzie en jij zit ertussen. Je probeert het goed te doen, maar het voelt alsof je altijd tekortkomt.</p><h2>OPA EN OMA</h2><p>Ik was net zo. Ik zat in de brugklas. En thuis was het chaos. Mijn ouders zaten middenin een vechtscheiding. Soms voelde het alsof ik geen lucht kreeg van binnen. En ik zei niks, tegen niemand. Ik was ervan overtuigd dat toch niemand zou begrijpen wat ik meemaakte. Of dat ik tot last zou zijn als ze alles zouden weten.</p><p>Gelukkig zagen mijn opa en oma dat. Zij stuurden me naar een kinderpsycholoog. Ik dacht eerst&nbsp; ‘Wat moet ik daar nou?’, maar toen ik er eenmaal was, voelde het als een veilige plek. We dronken limonade. We speelden spelletjes. En ik leerde praten over wat ik voelde zonder dat het raar was. Zonder oordeel. We maakten knutselwerkjes die te maken hadden met iets waar ik die week veel moeite mee had .&nbsp;</p><h2>PIEKEREN</h2><p>Het voelde soms bijna als een soort extra thuis. Het was er warm, comfortabel en ik kon alles zeggen wat ik wilde. Ook als het niet te maken had met de scheiding. Af en toe leek het zelfs alsof ik een soort volwassen vriend had gemaakt bij wie ik altijd terecht kon.&nbsp;</p><p>Op een gegeven moment maakten we een poster van mezelf met daaromheen alle dingen die mij lieten piekeren. Daarna bedachten we zinnen die ik tegen mezelf kon zeggen om die moeilijke gedachten los te laten.</p><blockquote><p><em>“Dit doe ik nog steeds vaak. Soms zit er zo veel in mijn hoofd dat ik het van mij af schrijf en teken. Op die manier maak ik een soort overzicht, zodat ik met rust naar al mijn gedachtes kan kijken.”</em></p></blockquote><p>Eentje vergeet ik nooit: “Het is niet mijn ruzie.” Toen snapte ik het ineens. Ik hoef dit niet te dragen. Nu, jaren later, weet ik dat dat moment mijn leven veranderde. Ik leerde dat ik er mag zijn. Met alles wat ik voel. En dat praten helpt.</p><h2>PRAAT EROVER</h2><p>Dus lieve jij: als je dit leest en denkt ‘ik weet het allemaal niet meer’, praat erover.&nbsp; Vraag hulp als je dat nodig hebt. Je bent niet raar, zwak of alleen. Het is juist super moedig om te zeggen: ”Ik heb iemand nodig.”</p><p>Een kinderpsycholoog kan écht helpen en jij verdient die hulp. Zet die eerste stap, ook al is ‘ie spannend.<br></p>

Welke rechten hebben kinderen na de scheiding?

DEEL deze video MET ANDEREN

DOOR : VILLA PINEDO

Reacties (0)

📄 Laat een reactie achter!

Relevante blogs of vlogs

👂🏼 Deze video downloaden

Contact

Socials