Na de scheiding van mijn ouders - vier jaar geleden - ervaarde ik een rollercoaster aan gevoelens en emoties. Je herkent je daar misschien wel in: er komt veel op je af wanneer je ouders uit elkaar gaan. Zo verandert er bijvoorbeeld veel in je leven; je verhuist en gaat ook nog eens wisselen tussen twee (nieuwe) huizen. Deze en andere veranderingen hebben veel invloed gehad op mijn gevoelens en emoties.
JOUW GEVOEL IS NOOIT FOUT
Na een half jaar wisselen merkte ik dat ik moeite had met de wisseldagen. In het begin durfde ik dit niet uit te spreken naar mijn ouders. Hierdoor voelde ik me gespannen en had ik een vervelend gevoel in mijn buik. Daarnaast zou ik volledig bij mijn vader willen wonen. In die tijd had mijn moeder nog geen nieuwe partner en ik had al een schuldgevoel als het wisselmoment van m’n moeder naar vader was. In mijn gedachten spookte rond dat ik haar veel verdriet zou doen als ik helemaal niet meer bij haar bleef slapen. En mijn schuldgevoelens naar haar toe alleen maar zouden toenemen.
Het opkroppen van deze gevoelens zorgde ervoor dat mijn gedachten die dagen nergens anders heen gingen. Ik dacht de hele dag aan alles wat ik niet uitsprak. Toch had ik voor de scheiding altijd een specifiek zinnetje meegekregen van mijn vader: jouw gevoel is nooit fout. Als ik als kind verdriet voelde en dat uitte, vond ik al snel van mezelf dat ik niet zo vaak moest huilen.
“Als ik emotie uitte in het bijzijn van mijn vader, vertelde hij mij dat wat ik voel nooit fout is en dat ik verdriet natuurlijk wél mag uiten. Hij bedoelt dus dat alles wat ik voel er mag zijn.”
Voor, tijdens en na de scheiding heb ik hem ook in tranen gezien. Hij is altijd heel open geweest en toonde en praatte zelf ook over zijn eigen emoties.
OPLUCHTING
Het wisselen werkte dus niet goed voor mij: ik voelde me in beide huizen niet helemaal thuis. Met in mijn achterhoofd dat gevoel nooit fout is, heb ik me uiteindelijk uitgesproken over de wisseldagen. Ik wilde het als eerst graag aan mijn vader vertellen. Ik had nog geen specifiek moment in gedachte wanneer ik dit wilde delen.
Ik weet nog dat ik een avond alleen was met mijn vader en broertje. Na het avondeten bleven we nog even aan tafel zitten om te kletsen. Doordat het ook ging over hoe het ging met mijn broertje en ik, kwam het topic van de wisseldagen bij mij naar boven. Ik heb die avond tegen mijn vader gezegd dat ik volledig bij hem zou willen wonen. Wat voelde dat als een opluchting om het eindelijk tegen hem te zeggen!
“Ken je dat gevoel, wanneer je eindelijk een zware rugtas van je schouders mag halen en het gewicht dat je al die tijd hebt gedragen ineens verdwijnt? Zo voelde dat!”
Het gesprek met mijn moeder herinner ik mij minder goed, maar ik weet wel dat ik er meer tegenop zag om het aan haar te vertellen. Ik voelde mij schuldig, omdat ik bang was dat ik haar verdriet zou doen wanneer ik niet meer bij haar zou wonen. Toen ik het ook aan mijn moeder had verteld, voelde ik net zo’n opluchting als bij mijn vader.
De uitspraak dat je gevoel nooit fout kan zijn, is voor mij nog steeds behulpzaam in situaties waarin ik eigenlijk niet durf te delen hoe ik me ergens bij voel. Ik geloof hier ook echt in, want geen enkel persoon is hetzelfde en er bestaat geen boek waarin staat hoe jij je moet voelen in een bepaalde situatie. Wanneer ik (voor mij vervelende) gevoelens niet opkrop en het deel met anderen, valt er een last van mijn schouders. En er ontstaat weer ruimte in mijn hoofd om aan andere dingen te denken, zoals het bedenken van leuke activiteiten met vriendinnetjes.
Spreek jij makkelijk je gevoelens uit naar je ouders? Of deel je ze liever met anderen uit je omgeving? Laat het weten in de reacties hieronder.
Wil je je gevoelens delen met een Buddy van Villa Pinedo? Meld je dan hier aan!
Reacties (0)