Pjotr (45 jaar) in Vragen van ouders
Zoon groeit op
Mijn zoon is 14 – sinds 2004 ben ik al gescheiden. In tussentijd een hele periode samengewoond, maar inmiddels al weer twee jaren anders.
Hij zat altijd in de bezoeksregeling en heeft van de een op andere dag besloten om naar zijn moeder te gaan. Geen eerdere signalen of bijzondere zaken thuis die zo ernstig zijn dat het zou moeten. Tuurlijk ging hier wel een proces aan vooraf, dat heb ik uiteraard wel gezien.
Mijn vraag is of er ouders zijn die dit ook hebben meegemaakt en dan specifiek welke hulp heb je hier voor jezelf bij gezocht?
Ik merk dat ik er erg veel moeite mee heb. Niet alleen zijn vertrek, maar ook de opstelling van de moeder in deze. Hoe kan ik mijn zoon nog bereiken en dus ondersteunen in zijn groot worden voor de toekomst.
Hallo Pjotr,
Als je alleen advies zoekt van ouders zou ik voorstellen dat je beter een andere site kan zoeken. Hier is het idee dat kinderen van gescheiden ouders advies geven, omdat zij een beter inzicht hebben in de situatie van de kinderen, die immers vooral de dupe zijn in zulke situaties.
Vanuit mijn positie wil ik jou zeker wel helpen. Het is fijn om te zien dat je, ondanks de situatie, nog steeds de beste intenties hebt. Dat je je zoon wilt ondersteunen en er voor hem wilt zijn. Dit hebben we allemaal nodig van onze ouders. Maar ik kan je wel vertellen dat als je zoon besloten heeft om naar zijn moeder te gaan, daar zeker redenen voor waren. Dat is namelijk niet iets wat je zomaar doet. Het kan dat er voor hem wel iets mis was, maar dat jij dat niet door had. Dus ik zou jou sterk adviseren om inderdaad contact op te nemen met je zoon, het beste door middel van een brief/email waarin je hem vraagt hoe het met hem gaat en wat zijn positie is. Waarschijnlijk was er iets mis en zodra je weet wat dit is kunnen jullie weer aan jullie relatie werken samen. Probeer jezelf open te stellen en te luisteren naar zijn verhaal.
Wat betreft de opstelling van zijn moeder is dat natuurlijk lastig. Vooral omdat je daar niet echt iets aan kan doen. Wel kan je ook naar haar open en coöperatief zijn, hopend dat zij hierin volgt. Vooral is het belangrijk dat jij jouw frustraties naar je ex niet laat zien (of horen) aan je zoon. Één van de meest pijnlijke dingen voor een kind is horen hoe één van je ouders je andere ouder zwart maakt. Beide van deze ouders zijn namelijk een deel van jou en je houdt van beide van deze ouders.
Neem contact op met je zoon, stel jezelf open voor zijn verhaal een laat weten dat je er voor hem wilt zijn. Als ouder heb je verantwoordelijkheid over zijn geluk en om een ondersteunende rol te spelen in zijn leven, maar of je het recht behoudt tot deze positie kan alleen hij bepalen.
Sterkte toegewenst en veel succes