- (36 jaar) in Vragen van ouders
Week op week af
Ik heb drie maanden geleden te horen gekregen dat ze wilde scheiden.
Ik heb het hier heel moeilijk mee aangezien er ook een derde in het spel is wellis waar niet definitief (denk ik) maar toch. Ik moet bijna alles zelf regelen terwijl ik het zelf niet wil. Zij doet er weinig of niets aan en leeft gewoon door alleen apart.
Ik vind het moeilijk mij soms groot te houden bij de kinderen en moet dan huilen. Mijn oudste zoon van 7 (heb er ook een van 4) zegt dan, jij wilt helemaal niet scheiden he papa. Dat is erg moeilijk. Ik kan moeilijk rustig blijven bij de wissels, ik probeer het wel maar elke keer als iets niet verloopt als gepland vind ik het moeilijk.
Meestal blijf ik heel kort om situaties te vermijden al vind ik dat ook niet goed. Waar doe ik goed aan heb veel liefdes verdriet en baal ervan vooral voor de kids. Als ik ergens voor ga wil ik het afmaken en niet na 14 jaar stoppen. Nu hebben we een regeling van halve weken maar ik wil week op week af. Naar mijn mening rustiger voor iedereen. Mijn ex wil dit dit ivm haar werk en zij vindt het te lang. Hoe ervaren kinderen dat. Ik wil ze heel de week meemaken niet alleen woensdag avond t/m zaterdag.
Hallo,
Wat goed dat je hier om advies vraagt!
Het is begrijpelijk zo te denken zoals Jeroen, maar je vraagt je af hoe kinderen het ervaren? Ik denk dat je moet beseffen dat kinderen heel veel meekrijgen van de situatie tussen ouders. Kleine potjes hebben grote oren, zeggen ze toch? Het is als kind NIET fijn als ouders geen contact meer hebben.
Adem in, adem uit en ga je kids zelf halen. Glimlach naar hun moeder, glimlach naar je kinderen. Wees eerlijk tegen je zoon, als hij zo’n opmerking maakt. Ja, jij had nog graag bij zijn moeder willen blijven, maar het leven gaat door en we worden hier allemaal sterker van.
Naar een psycholoog gaan kan zeker geen kwaad. Het is zelfs een erg goed plan. Dan heb je het idee dat je het niet allemaal alleen hoeft te doen. Die steun en begeleiding is heel prettig.
Over het co ouderschap, wij wissel(d)en (ongeveer) om de week en dat is mij altijd goed bevallen. Als mensen me vragen/vroegen: ‘Bij wie woon je, bij je vader of bij je moeder?’, dan was ik altijd erg trots om te zeggen dat ik bij allebei evenveel woonde en dat ik ‘lekker niet hoefde te kiezen’. Het geeft regelmaat voor iedereen en in de weken dat ze er niet zijn, kun jij naar de psycholoog en je eigen leven op de rit zetten. Dan hoef je ook de moeder van je kinderen minder vaak tegen te komen. Dat kun je wellicht tegen haar zeggen, daar heeft ze hopelijk ook wel begrip voor. Je moet natuurlijk wel voor jezelf blijven opkomen ;-).
Veel succes!
Groetjes,
Femke
Beste,
Ik zit in hetzelfde schuitje, ook mijn aanstaande ex heeft een ander, bij mij zijn er 4 kinderen bij betrokken, waarvan de oudste (11) al heeft aangegeven geen contact te willen en moeder juicht dit toe. Ik zou je willen adviseren, zorg voor een hele goede advocaat, zorg dat je alle communicatie bewaart (mail/sms ed), gemaakte afspraken op papier zetten en bewaren. Probeer zoveel mogelijk door haar te laten regelen als je dat voor je gevoel kan laten gebeuren.
probeer de wissels desnoods zo te regelen dat jij je ex niet ziet/spreekt, desnoods afspreken om te wisselen via een bekende of via jeugdzorg. Voor wat betreft je liefdesverdriet, zorg dat je naar een psycholoog hiervoor gaat, je bent niet gek, maar zorg voor jezelf en als jij voor jezelf zorgt kun je ook beter voor je kinderen zorgen. heel veel succes en sterkte.