Thijs (54) in Vragen van ouders
Wat zou ik kunnen doen?
Mijn naam is Thijs ik ben vader van 3 kinderen hun namen en leeftijden zijn Tess 4 jaar Lieke 14 jaar en Luuk 15 jaar. Wij zijn er jaar geleden gescheiden. Wij vonden co ouderschap het beste. en hebben dat ook overlegd met de twee oudste en die stemden daar mee in. Maar nu is het zo dat Luuk niet zo goed met moeder overeenkomen, en zegt dat moeder altijd op hem zit te vitten. Maar moeder zegt dat hij zich nergens voor inzet.dat hij alleen maar op de smartphone zit of hij zit te gamen. Bij mij daarentegen doet hij wel wat er gevraagd wordt wel niet direct maar hij doet het. Nu is hij 3 weken bij mij om tot rust te komen. Ik heb wel aan hem en aan moeder aan gegeven dat er een gesprek moet komen. En ik vind dat moeder het tijdstip en dag moet voorstellen voor het gesprek.maar helaas vind zij dat Luuk dat moet aangeven. En nu komt het hij geeft eigenlijk meer aan om bij mij te blijven wonen en dan een keer in de 14 dagen een weekend naar moeder te gaan. Maar ergens vind ik het tegenover de twee dochters niet kunnen omdat ze dan hun broer onder week zien als zij bij mij zijn voor een week. Wat zou ik kunnen doen?
Lieve vader,
Bedankt voor uw berichtje op het forum. Wat fijn om te lezen dat u zo goed nadenkt over hoe deze situatie aan te pakken! U schrijft dat uw zoon en zijn moeder momenteel niet helemaal overeenkomen, dat hij nu voor wat rust een paar weken bij u is en dat hij eigenlijk aangeeft dat hij bij u wil blijven wonen. Wat een lastige situatie. Ik begrijp ook wat u schrijft omtrent de andere kinderen, dat zij hun broer dan minder zien en hij andersom zijn zusjes natuurlijk ook. Goed dat u een gesprek hebt voorgesteld, dat klinkt inderdaad als een goed idee! Als het gaat om de dag en het tijdstip waarop het gesprek gaat plaatsvinden vraag ik mij stiekem een beetje af of het zo veel uitmaakt wie daar een voorstel voor doet. Het belangrijkste is dat er een gesprek gaat komen denk ik en ik hoop dat jullie daarin allemaal met elkaar samen kunnen werken! Uiteindelijk heeft iedereen er belang bij toch? 🙂
Als het gaat om dat uw zoon aangeeft bij u te willen wonen is het enerzijds natuurlijk heel belangrijk om naar zijn wensen te kijken en te luisteren. Het was (en is nog steeds) voor mij erg belangrijk om het gevoel te hebben gehoord en gezien te worden door mijn ouders, bijvoorbeeld door mij te vragen hoe ik het zie en ervaar en hoe ik me voel. Anderzijds vind ik het echter ook belangrijk dat ouders hun kinderen blijven aanmoedigen om de andere ouder (net zo veel) te blijven zien. Mijn moeder heeft mij vroeger altijd aangemoedigd om mijn vader te blijven zien, ondanks de vele botsingen die zich voordeden en daar ben ik haar nu nog steeds dankbaar voor. Het maakte bijvoorbeeld dat ik wat langer nadacht over keuzes en dat ik minder uit emotie reageerde. Ik denk dat ik mijn vader nu meer kansen heb gegeven dan ik gedaan had wanneer mijn moeder mij niet aangemoedigd had en ik ben nu blij dat ik hem die kansen heb gegeven.
Misschien kunnen jullie ook allemaal samen tijdens het gesprek bekijken of er ook nog andere mogelijkheden zijn? Kan er iets anders waardoor zoon en moeder beter met elkaar overeen komen? Dat lijkt me voor iedereen het prettigst, ook omdat conflicten zich mogelijk voor blijven doen in de weekenden wanneer uw zoon dan bij zijn moeder is. Wat ik me hierbij bedenk is: wanneer u en moeder niet gescheiden waren was bij de andere ouder wonen geen mogelijkheid geweest, hoe had het dan opgelost kunnen worden? Maar mogelijk blijkt uiteindelijk dat bij u wonen toch de beste oplossing is, dat kan natuurlijk zeker ook. Dan is het denk ik belangrijk dat het een gezamenlijke en weloverwogen keuze is waarbij bijvoorbeeld gekeken is naar voor- en nadelen van elke optie.
Ik hoop dat u hier iets aan hebt en vooral dat er een gesprek plaats gaat vinden met een uitkomst waar iedereen achter staat. Heel veel succes!
Liefs Zoë
Beste Thijs, wat fijn om te lezen dat u het zo goed wilt doen voor al uw kinderen! uw zoon heeft een leeftijd waarop ik juist heel graag bij mijn moeder wilde wonen. ik ben dan altijd enigs kind geweest ( half broer woonde al lange tijd bij zijn vader ). wat ik persoonlijk had op die leeftijd was juist dat ik mezelf bij mijn moeder heel erg thuis voelde en bij mijn vader een stuk minder en dat ik daar niet goed mezelf kon zijn. misschien is het gewoon de leeftijd en pubertijd, maar ik vond het zelf altijd heel erg fijn om vaak bij mijn moeder te zijn waar ik mezelf ook gewoon thuis voelde en idd zoals u omschrijft rust had. zou u het voorstel van uw zoon niet voor kunnen stellen bij de moeder en uw dochters? misschien vinden ze het niet zoon erg probleem en kunnen ze er enigszins begrip voor tonen? een gesprek vind ik sowieso een heel goed plan van u! verder zou ik vooral vragen wat er bij uw zoon omgaat. dit heeft mij ook altijd geholpen wanneer mijn ouders vroegen naar wat ik wilde.
liefs, kaylee
Beste Thijs,
Wat naar dat het co-ouderschap wat scheuren vertoont maar wat fijn dat u hier uw vraag stelt. Het is goed te beseffen dat het waarschijnlijk bij de leeftijd hoort dat Luuk wat opstandiger wordt. Ik wist heel goed de grenzen bij mijn ouders en dit was heel verschillend. Ook ik heb in mijn puberteit een andere omgangsregeling gehad omdat ik de ene keer bij mijn vader gedoe had en dan weer bij mijn moeder. Voor mij had het geholpen als mijn ouders een team hadden gevormd waardoor ik leerde dat ik niet zomaar kon weglopen als er gedoe was. Kinderen zonder gescheiden ouders leren dat ook! Ik weet natuurlijk niet de situatie met uw ex-partner maar hoop dat jullie een stabiel front kunnen vormen voor jullie zoon. Waarin met een goed gesprek deze situatie zou kunnen worden opgelost. Ik hoop dat u hier wat aan heeft. In ieder geval heel fijn dat u advies vraagt en open staat om het van de andere kant te bekijken!
Liefs,
Jamie