() in Vragen van ouders
Wat te zeggen
Ik ben hulpverlener en ondersteun een jongen van 13 jaar van wie de ouders jaren geleden zijn gescheiden. Zoon woont bij zijn moeder met zijn zusje en gaat regelmatig naar zijn vader en diens nieuwe partner.Hij heeft veel ruzies met zijn moeder. Hij weet niet of hij bij zijn moeder of vader wil wonen.
Hebben jullie tips, aandachtspunten waar ik rekening mee kan houden bij het voeren van gesprekken met deze jongen. Alvast bedankt!
Dag,
Bedankt voor je bericht op ’t forum!
In mijn ogen is het bovenal belangrijk om te kijken naar de pijnpunten, naar de kern van de ruzie tussen hem en zijn moeder. Waarom is hij zo vaak boos en waarom? Dit kan namelijk verschillende redenen hebben: is er echt iets wat ervoor zorgt dat de jongen wordt bekneld in zijn omgeving/ontwikkeling, of vindt hij bijvoorbeeld dat hij meer vrijheid moet krijgen bij zijn moeder (wellicht krijgt hij dit wel als hij bij z’n vader is)?
Want zeker als 13-jarige jongen, die net begint te puberen of in ieder geval meer begint te eisen, is het natuurlijk lekker om veel vrijheid te hebben. Veel vrijheid, weinig regeltjes, weinig afspraken. Misschien dat dit allemaal wat losser is geregeld als hij bij z’n vader is, waardoor hij dit wellicht begint te eisen van z’n moeder.
Maar het kan ook zijn dat er meer dingen spelen. Echt vervelende zaken die de jongen beknellen in zijn ontwikkeling, thuis, op school of ergens anders. Daar kom je pas achter als je goed en uitgebreid in gesprek gaat met hem, dat zal jij als hulpverlener ongetwijfeld ook weten. Dan merk je vanzelf waar die pijnpunten zitten, waar de jongen moeite mee heeft. Ik zou dus proberen om de vinger op de zere plek te leggen; op dit moment kan er van alles spelen en is elke verklaring mogelijk. Dan blijft het te moeilijk om de situatie te beoordelen, want elke is weer uniek.
Pas daarna kan iemand beoordelen of de ‘eisen’ van de jongen -de kern van de ruzie/het probleem- echt kunnen worden meegenomen. Ik zou me simpelweg openstellen in het gesprek en hem zijn kant van het verhaal laten doen, maar hem tegelijkertijd bewust maken van de verantwoordelijkheid die de moeder voor haar zoon voelt én heeft (school, zorgen, regels, afspraken, wat dan ook). Dan kan er een afweging worden gemaakt tussen waar de jongen zich fijn bij voelt (school dichtbij, of vriendjes in de omgeving, etc.) en wat er mogelijk is bij beide ouders.
Niet elke jongen van die leeftijd staat open voor hulp en voor een diepgaan gesprek. Meestal helpt ’t om het gesprek op gang te brengen, met simpele vragen over z’n vriendjes, sport en de sfeer op school. Dan gaat zo’n jongen wat makkelijker praten als het over serieuzere, lastigere zaken gaat.
Tot zover mijn advies. Ik heb dit zelf als kind nooit hoeven meemaken. Ik was namelijk al 18 tijdens de scheiding en bleef ‘gewoon’ in het huis van mijn moeder wonen. Hopelijk helpt dit je iets verder vooruit!
Succes met het gesprek;-)
Yannick La Gordt Dillie (@yannicklgd)
Beste anoniem,
Bedankt voor uw bericht op ons forum. In uw bericht geeft u aan dat ouders al een aantal jaar geleden uit elkaar zijn gegaan. Als ik het goed begrijp woont zoon sinds die tijd bij zijn moeder.
Wat ik mezelf bij deze casus af vraag is of de ruzies met moeder ontstaan door de puberteit. Zoon is nu 13 jaar en zit midden in de puberteit, heel onwaarschijnlijk zou dit dus niet zijn. In de puberteit zie je vaak, zoals u waarschijnlijk zelf ook weet, dat kinderen zich af zetten tegen de verzorgende ouder. Indien u het idee heeft dat de ruzies tussen zoon en moeder ontstaan door de puberteit dan zou ik dit meenemen in het gesprek met hem. Je kan hem in dat geval vragen of zoon zelf het idee heeft dat de puberteit een rol speelt. Als dit het geval is kun je hem uitleggen dat hij het ‘probleem’ van de ruzies niet oplost door mijn zijn vader te gaan wonen en dat het bij de leeftijd hoort dat je je tegen je ouders af zet.
Als u het gevoel heeft dat er meer speelt, bijvoorbeeld dat zoon zich niet prettig meer voelt bij moeder dan zou ik een ander punt centraal stellen. Je kan hem misschien helpen door specifiek naar de twijfel te vragen. Waarover twijfelt hij en wat is de reden dat hij er op dit moment over nadenkt om bij zijn vader te gaan wonen? Dit kan hem helpen om een weloverwogen keuze te maken. Naar mijn idee is dat belangrijk omdat het mij best heftig lijkt om abrupt van de ene ouder naar de andere ouder te verhuizen.
Ik hoop u op deze manier een stap in de goede richting te helpen.
Met vriendelijke groeten,
Nina