Anoniem (34 jaar) in Vragen van ouders
Vriendin van moeder
Hoi,
Ik heb een vraag, niet voor mezelf maar voor de kinderen van een vriendin van mij. Ze is eind september bij haar ex weggegaan, begin november heeft ze een nieuwe man leren kennen die ze na 2 weken heeft voorgesteld aan de kinderen, en deze week trekt ze samen met de kinderen bij hem in.
Ik weet natuurlijk heel goed dat dit voor de kinderen (en voor haar waarschijnlijk ook) veel te snel en niet goed is. Ik heb veel met haar gepraat en alle bekende argumenten gegeven. Ze wil er echter niet naar luisteren. Ze zegt dat het goed gaat met de kinderen en dat die geen last hebben van deze situatie.
De band met de ex is (zoals jullie je kunnen voorstellen) helemaal niet goed. Maar ook de kinderen gaan steeds meer in opstand tegen de vader.
Wat kan ik doen om de kinderen te helpen door deze periode heen te komen? Wat kunnen de gevolgen zijn voor de kinderen van deze hele situatie? Hoe kan ik haar duidelijk maken dat dit niet goed is, en wat kan ik haar meegeven waar ze op moet letten bij de kinderen? Waarom denken zoveel mensen dat “de andere ouder” ineens onbelangrijk is geworden en dat de kinderen er geen last van zullen hebben om hun vader bijna niet meer te zien. Hebben jullie ervaringen hoe het is om ineens bij iemand anders te moeten gaan wonen die je eigenlijk niet kent? De kinderen doen zo verschrikkelijk enthousiast over deze man dat ik me gewoon niet voor kan stellen dat ze zich echt zo voelen.
Het zijn veel vragen, maar ik hoor graag van jullie hoe jullie deze situatie hebben beleefd.
Groeten
Beste Mevrouw,
Ondanks dat ik zelf geen ervaring heb met de situatie die u omschrijft, wil ik u wel hartstikke bedanken dat u hier uw berichtje hebt geplaatst. Ik vind het hartstikke fijn om te horen dat u zo begaan bent met de kinderen van uw vriendin.
De nieuwe relatie van uw vriendin gaat, zo te horen, inderdaad hartstikke snel. Op het moment dat je verliefd bent dan is alles ook helemaal geweldig en neem je sneller beslissingen. U geeft al aan dat u veel met haar heeft gepraat, maar dat ze niet wil luisteren. Uiteindelijk is zij zelf natuurlijk degene die de beslissing neemt en is het voor iemand anders moeilijk om daar dan invloed op uit te oefenen.
Het enigste wat u kunt doen, naar mijn mening, is er zijn voor de kinderen. Laat ze weten dat ze bij u terecht kunnen als ze ergens mee zitten. Probeer een vertrouwensband op te bouwen, misschien kunt u ze eens helpen met hun huiswerk als ze iets moeilijk vinden, of iets anders. Op het moment dat ze zich bij u op hun gemak voelen zal de drempel minder hoog zijn om hun emoties te laten zien. Luister naar hun verhaal, u kunt vragen hoe het thuis gaat, of ze al gewend zijn aan hun nieuwe huis, of ze hun vader nog hebben gesproken.
Aangezien uw vriendin al niet echt luisterde naar uw argumenten over de verhuizing/relatie, denk ik niet dat ze zal luisteren wanneer u tegen haar zegt waar ze bij de kinderen op moet letten. Volgens mij is dat iets een eigenschap van ouders, dat ze zelf weten wat het best voor hun kind is en dat iemand anders daar niks over te zeggen heeft. Ook al bedoelt u het hartstikke goed!
Verder is er ook veel afhankelijk van de tijd, de kinderen zullen ouder worden en ook andere denkwijzen krijgen. Dat was in ieder geval bij mij zo. Daardoor ben ik nu de band met mijn vader weer fijn aan het opbouwen, op een manier die voor mij goed voelt. Dus misschien gaan de kinderen nu in opstand tegen het contact met hun vader, voor hen is de scheiding ook ineens een hele verandering in hun leven. Ze hebben tijd nodig om het een plekje te geven en op het moment dat hun vader dat toestaat, maar ze ook laat weten dat hij er voor hen is. Dan denk ik dat het zeker goed moet komen.
Hoewel ik dus zelf geen ervaring heb met deze situatie, hoop ik toch dat u iets heeft aan deze reactie. Ik vind in ieder geval dat de manier waarop u met de situatie omgaat erg goed is. U steekt uw kop niet in het zand, maar wil ervoor zorgen dat het goed gaat met de kinderen.