Miranda van wolde (42 jaar) in Vragen van ouders
Wat kan ik doen?
Ik ben Miranda en heb een vraag ik heb 6 kinderen waarvan er 3 thuis wonen sinds 20-4-2010 woon ik alleen met mijn 2 kinderen deze 2 waren 6 jaaren7 jaar geen afspraak met vader blijft vast staan de kinderen zoeken vader zelf op maar hij doet er weinig tot niks voor mijn kinderen zijn ontroostbaar en mijn oudste zoon nu 12 zit nu in behandel therapie
Maar vader heeft nog steeds geen tijd en komt met smoesjes naar de kinderen ik zie hun verdriet teleurstellingen en kan alleen maar troosten en er zijn maar dat is niet genoeg want ze gaan raar doen veel eten vervelend zijn om de aandacht want ze missen hem nu heb ik een vriend sinds maart en dat gaat super fijn deze man heeft ook een zoon met het gemis van zijn moeder her zelfde verhaal kind gaat kapot van get. Gemis van de anderen ouder met als gevolg veel boosheid en overdag broek plassen hij is al 13 jaar en is verdrietig en teleurgesteld hij wilt zo ontiegelijk graag bij vader wonen maar dat wilt buro jeugdzorg niet
Mijn vraag wat kan ik als ouder doen om mijn kinderen blij en gelukkig te maken en te houden dus beschermen tegen deze pijn verdriet en teleurstellingen zonder de anderen ouder uit te spugen om wat er gebeurd met ons kind
Ik ben al 5 jaar bezig maar weet het niet met hulp van volwassen die zeggen dat ze ervoor geleerd hebben
Alvast dank je wel voor het lezen ik hoop een antwoord te krijgen
Groetjes en een fijne dag
Miranda van wolde
Dag Miranda,
Bedankt voor het delen van je verhaal, want ik zie dat het een moeilijke situatie is.
Vaak is het zo dat er na de scheiding een ouder smoesjes verzint om niet bij zijn/haar kinderen te zijn. Dat zien wij bij Villa Pinedo helaas vaak op de site.
Daar lijden niet alleen de kinderen, maar ook de andere ouder om. Zij moeten dan hun kinderen vertellen extra troosten en verhalen verzinnen waarom papa of mama niet (vaak) langskomt. Dus ik kan me heel goed bedenken dat je het zwaar hebt. Gelukkig heb je een nieuwe vriend die je waarschijnlijk daarbij helpt.
Heb je al met je zoon het erover gehad waarom hij zijn vader niet kan zien hoe vaak hij wilt? Je hoeft zeker niet in details te treden, maar een beetje over de situatie vertellen kan al helpen. Hierbij moet je de vader niet zwartmaken.
Helaas kan je als een alleenstaande moeder maar zoveel doen voor je kinderen. Je kan ze niet behoeden tegen de pijn, verdriet en teleurstellingen wanneer ze weten wat ze willen. Het enige om de situatie deels te verhelpen is om de vader in beeld te krijgen en hem erin te laten. Dat zal dus niet zo makkelijk zijn. Voor de rest is het goed om ze de liefde te geven die alleen een moeder kan geven. Het is misschien een idee dat jij met de vader gaat praten. Ik weet niet hoe jou omgang met de vader is. Je hebt het waarschijnlijk al geprobeerd voor de kinderen, maar dat is altijd een oplossing als het werkt.
Ik wens jou en je kinderen veel succes en hopelijk komt er nog zonneschijn aan het einde van dit verhaal.
Met vriendelijke groeten,
Bob
Hoi miranda,
Lastige vraag die je stelt. Het lijkt me erg moeilijk om in jouw schoenen te staan. Zien dat je kinderen hun vader missen en dat er helaas geen contact is.
Je zou kunnen overwegen om zoiets als een mediator in te schakelen. Om in contact te komen met de vader van je kinderen en om samen naar een omgangsregeling te werken. Als je ex man daar teminste voor open staat.
Hoe rot het ook is. Je kan kinderen niet altijd overal tegen beschermen. Als vader geen contact wil dan is dat heel erg voor de kinderen, ze zullen dat dan moeten accepteren. Dat heeft tijd nodig. Het enige wat je als moeder kan doen is er voor ze zijn. En als ik dat zo lees ben je dat ook.
Toen mijn moeder een nieuwe vriend kreeg en we bij hem introkken ging dat natuurlijk niet helemaal soepel. Maar na een aantal jaren is hij echt een tweede vader figuur voor mij en mijn broertje en zusje geworden.
Misschien dat dit in de toekomst ook voor jou en de kinderen geldt.
Dat het gemis van hun vader iets verlicht wordt.
Tot slot wil ik nog even zeggen hoe belangrijk het is om te praten. Laat de kinderen weten datvze alles kunnen zeggen en hun gevoelens niet moeten opkroppen.
Liefs evi