Verstoten moeder (42 jaar) in Vragen van ouders
Advies
Hoe staat Villa Pinedo tegenover ouders die in een ouderverstotingssituatie zitten? Dus met 1 of meer kinderen geen contact meer hebben, door de rancune van de andere van de andere ouder. Hoe adviseren jullie de kinderen daarin?
Bedankt voor je bericht, hoewel dit natuurlijk een lastige en erg grote vraag is. Hierop moet het ook gezegd worden dat Villa Pinedo niet altijd één specifieke mening heeft. We bestaan namelijk uit een collectief van kinderen (die ook ervaringsdeskundigen zijn). Onze reacties op bepaalde kwesties komen altijd tot stand door besprekingen binnen dit collectief. Onze stem is dus meer dan één, en ik kan niet voor iedereen spreken, maar ik kan wel zeggen wat mijn advies zou zijn, gebaseerd op mijn ervaringen.
Zulke situaties zijn altijd lastig. Ik heb zelf vele pogingen meegemaakt van mijn moeder om me tegen mijn vader te keren. Zelfs op erg jonge leeftijd, hoewel ik me daar natuurlijk niets van herinner. Maar het is gelukkig nooit gelukt, ik heb altijd van beide ouders gehouden en ze beiden willen zien.
Vanuit deze ervaringen, en mijn analyses van waarom dit bij mij wel goed is gegaan zou ik altijd aan kinderen adviseren om bij zichzelf te blijven. Bij elk verhaal van mijn moeder dacht ik zelf, ´maar zo ken ik mijn vader niet´. Ouders vertellen dan verhalen over hun ex, terwijl ze het voor de kinderen hebben over een ouder. Dit is een hele andere relatie, dus veel van die dingen zijn gewoon niet relevant. Kinderen adviseer ik om niet op dat soort verhalen te letten maar te blijven mij hun eigen ervaringen. Door dat te doen hadden mijn moeders verhalen geen invloed meer op mij, hoewel ze nog steeds pijn deden natuurlijk.
Aan ouders in de situatie van verstotene geef ik het advies om het kind de ruimte en de vrijheid te geven om deze eigen mening te vormen. Een andere reden waarom ik bij mezelf kon blijven is omdat ik bij mijn vader niet dezelfde soort verhalen kreeg. Hij was neutraal of soms zelf positief over mijn moeder, en ik had de vrijheid om volop te praten over mijn ervaringen (bij mijn moeder kon ik namelijk niks zeggen over mijn tijd bij mijn vader bijv. maar bij mijn vader mocht ik wel praten over dingen die ik bij mijn moeder had gedaan). Je kan rust creëren voor je kind door niet je eigen ervaringen en meningen op te duwen maar ruimte te geven voor die van je kind, en dus ook door niks negatiefs te zeggen over de ouders van je kind (jouw ervaringen zijn namelijk niet relevant voor je kind).
In het geval waarin ouders helemaal geen contact meer hebben met hun kinderen adviseer ik altijd om een brief/e-mail te sturen, waarin je uitlegt dat je van ze houdt. In zo’n brief kan je uitleggen dat je deze situatie vervelend vindt, misschien op een niet-opdringende en niet-beschuldigende wijze wat jouw kant van het verhaal is, en dat je er graag voor je kind wilt zijn. Probeer in deze brief dan al die atmosfeer van rust en vrijheid te creëren, maar forceer niks en laat het kind besluiten wat hij/zij wilt.
Ik weet niet of dit alles dekt wat je wilde weten, dus ik hoop dat je hier wel iets aan hebt. En als er nog vragen zijn help ik natuurlijk graag.
Veel sterkte gewenst