Bob (51 jaar) in Vragen van ouders
Ik hou wel van haar
Mijn vrouw en ik slapen sinds januari al niet meer samen. Ze zegt dat ze niet meer van mij houdt en wil scheiden. We hebben 2 lieve dochters van 6 en 9. Ik hou nog erg veel van haar en van de kinderen en ben niet klaar voor een scheiding. Ze negeert me het liefst in huis en heeft een schema opgesteld waarin we elkaar tenminste 4 dagen in de week zo min mogelijk zien. Praten doen we nauwelijks. Met de kinderen hebben we nog niet gesproken over de situatie. Help, what to do?
Beste Bob,
Wat een vervelende situatie..
Ik kan me goed herinneren dat mijn ouders ook weinig (in ieder geval veel minder dan vroeger) bij elkaar sliepen. Dat vond ik raar om te zien en ook erg jammer als kind. Je voelt dat er iets speelt, dat er echt iets aan de hand is tussen je ouders.
Ik was al wat ouder als kind (15 tot 17 jaar), maar ik weet zeker dat jullie dochters het ook merken. Kinderen voelen en zien alles. Je weten dat er iets aan de hand is. Zeker als jouw vrouw, hun moeder, een schema opstelt zodat jullie elkaar zoveel mogelijk ontlopen, dan wordt die situatie alleen maar verergerd. De kinderen zullen in de nabije toekomst nog meer gaan merken.
Het lijkt me allereerst dan ook verstandig om in gesprek te gaan. Met elkaar, maar eigenlijk ook met een derde partij erbij, bijvoorbeeld in de vorm van relatietherapie. Jouw vrouw is behoorlijk resoluut en duidelijk als ze zegt dat ze wil scheiden. Dat is een probleem dat moet worden opgelost. Misschien kun jij aan de situatie werken, aan je huwelijk, door te vragen en te bespreken wat zij mist in jullie relatie.
Kortom, een goed gesprek is volgens mij hard nodig in jouw situatie. Door elkaar zo min mogelijk te zien terwijl je samenwoont en kinderen hebt, krijg je een hele vervelende en rare situatie die voor niemand goed is, zeker niet voor de kinderen. Daarom zou ik per direct hulp zoeken om er samen alsnog uit te komen. Dan heb je het geprobeerd, en kun je achteraf niet zeggen: ‘Ik had eerder moeten ingrijpen.’
Veel succes en sterkte gewenst.
Groeten,
Yannick La Gordt Dillié