Klaver (48 jaar) in Vragen van ouders
Zelf aangeven
Welke stappen kunnen we ondernemen als de kinderen van 10 en (bijna) 12 jaar tijdens co ouderschap zelf aangeven dat ze langer bij hun vader willen blijven en hun moeder al > 12 maanden hun gevoelens en emoties negeert? Moeder negeert ook vragen die vader stelt. Moeder vertelt aan de kinderen wat het met haar doet als ze langer bij hun vader willen blijven. Communicatie vindt om moverende redenen van vader sinds 2013 alleen digitaal plaats met moeder. Ouders zijn 9 jaar gescheiden en beiden hertrouwd.
Aan Villa Pinedo: waarom is reactie van Sandra niet meer zichtbaar en die van Keesk wel? Keesk lijkt mij een ouder die adviseert, net als dat Sandra dat gedaan heeft? Of is Keesk iemand van Villa Pinedo? Alvast bedankt voor je reactie. Groetjes Klaver
Na een week bij hun moeder zijn de kinderen vandaag zover dat ze komend weekend een brief gaan schrijven aan de kinderrechter. Ze hebben advies gekregen op school. Een vrouw kan een kind baren, maar niet elke vrouw is een moeder.
Hoi Evi en Sandra, dank voor jullie reactie. De kinderen geven zelf aan zich prettiger en veiliger te voelen bij vader en zijn partner. Het initiatief komt van hen af.Wij zijn 7 jaar samen. Natuurlijk is dit moeilijk voor hun moeder, maar laten we wel wezen, als moeder haar verantwoordelijkheden de afgelopen jaren had opgepakt in haar co ouderschapsweek, dan zouden haar kinderen zich toch in beide huishoudens prettig hebben gevoeld? Moeder is weggegaan omdat ze verliefd werd op een ander. Wij zien elementen van emotionele en fysieke verwaarlozing. En dat doet zeer bij vader, maar ook bij mij. In onze huishouding hopen we voldoende tegenwicht te bieden zodat de kinderen hier zomin mogelijk blijvende emotionele schade van houden.
Wij adviseren de kinderen hun moeder een kans te geven, maar bij elke overdracht weer hebben de kinderen moeite om weg te gaan. Ik maak me zorgen dat de druk die ze voelen hen emotioneel teveel belast. Hun opgekropte emoties komen er gelukkig wel uit. Het kost ons gezin elke week een paar dagen om hen emotioneel rustiger te krijgen. Dit raakt ook onze andere kinderen. De gedragingen van moeder jegens haar kinderen beïnvloed de kwaliteit van ons gezinsleven op een negatieve wijze. We focussen ons nu meer op ons gezin en niet meer op wat er allemaal mis gaat in het ander huishouden. We ervaren een gevoel van machteloosheid omdat wij begaan zijn met al onze kinderen. Zodra moeder merkt dat er een professional is ingeschakeld manipuleert ze de kinderen, zodat de kinderen niet echt durven te zeggen wat er in de praktijk gaande is. Wij snappen de loyaliteit. Wij geven aan dat het belangrijk is dat een papa en mama hun kinderen blijven zien en dat het ook voor hen belangrijk is dat ze beiden voldoende blijven zien.
Wij hebben moeder geadviseerd om hulp te gaan zoeken, dit advies heeft ze resoluut terzijde geschoven, omdat ze overtuigd is dat ze het wel goed doet.
Ze hebben inmiddels al met hun juf en meester gesproken. Een praatgroep met andere kinderen van gescheiden ouders is misschien een oplossing, want een kinderpsycholoog hebben ze al gesproken. Ik wens dat de kinderen, maar ook moeder, handvatten krijgen om de situatie samen in goede banen te leiden, zodat de kinderen met een positief gevoel naar hun moeder willen gaan. Groetjes Klaver
Hoi Klaver,
Bedankt voor je berichtje.
Als ik je verhaal zo lees dan maak ik daaruit op dat ouders onderling slecht contact hebben. Tussen de regels door merk ik een soort negativiteit maar moeder.
Voor kinderen is het enorm lastig om tussen twee vuren te zitten. Je zegt dat ze het leuk bij vader hebben en graag langer willen blijven. Moeder heeft daar echter veel moeite mee, wat misschien enigzins een logische reactie en gevoel is vanuit een moeder. Kinderen merken dit en dat maakt het nog lastiger. Ze willen zowel moeder als vader niet kwetsen.
Ik vind het heel goed dat je om advies vraagt en het belangrijste is dat de kinderen voorop gesteld worden. Gevoelens van moeder, vader en nieuwe partners zijn er natuurlijk ook, dat is ook normaal, maar deze horen hierin meer op de achtergrond.
Als je het mij zou vragen zou ik het als kind van gescheiden ouders het prettig vinden om hierover te praten met een onafhankelijk iemand. Iemand die mij noet beoordeeld of zich gekwetst voelt door mijn mening zoals bij ouders en nieuwe partners. Misschien is iemand van de school van de kinderen een idee. Een leraar, mentor of vertrouwenspersoon bijvoorbeeld.
Heel veel succes!
Liefs, Evi
Dank voor je reactie Keesk. In ons geval is de nieuwe partner zorgzamer en meer betrokken bij de kinderen dan de biologische moeder. Wat zou het advies in dat geval zijn?