Danielle (44 jaar) in Vragen van ouders
Nieuwe partner accepteren
Hallo,
Ik ben een moeder van twee kids, van 9 en 12. Hun vader heeft mij bedrogen met een vrouw/moeder, met wie hij nu samenwoont. En zij vormt momenteel mijn grote probleem. Ze lijkt zich op alle mogelijke manier te willen mengen in het leven van mijn kinderen. Aan de kant gezet worden als partner doet enorm pijn, maar het gevoel dat ook geprobeerd wordt om aan je rol van moeder te knagen is zo mogelijk nog pijnlijker. Ze hangt de lieve stiefmoeder uit, vooral naar m’n oudste, dat is de dochter en zij heeft alleen jongens.. M’n dochter vind haar aardig, dat kan ik haar niet kwalijk nemen natuurlijk, ze kent de voorgeschiedenis van de scheiding niet. Ik besef dat het erger zou zijn als mijn kinderen haar niet zouden accepteren/aardig vinden, maar daar gaat het nu even niet om.. Nu is mijn dilemma; in hoeverre meld ik mijn kinderen dat ik zo veel moeite heb met haar? Ik wil op een of andere manier uitleggen dat het pijnlijk is als zij mee is naar de gymuitvoering van m’n dochter. Dat ik het vreselijk vind als zij m’n dochter mee naar de stad neemt om sportkleren te kopen. Ik wil de kinderen niet het gevoel geven dat ze een soort van moeten kiezen, maar ik wil ook niet dat ze denken dat ik er oke mee ben..? De vader vindt trouwens dat ik niet moet zeuren, volgens hem moet ik de kinderen de kans geven een band met haar op te bouwen.. Hoe voorkom ik dat het voelt alsof haar nieuwe band met mijn kinderen ten koste gaat van mijn band met m’n kinderen!? Ik hoop dat jullie goede raad hebben, alvast bedankt.
Beste Danielle,
allereerst natuurlijk bedankt voor je berichtje op ons forum. Het verhaal wat je verteld, komt denk ik bij veel gescheiden ouders voor. Zelf probeer ik mezelf altijd af te vragen wat ik persoonlijk het liefste zou willen. Mijn ouders zijn 7 jaar geleden gescheiden omdat mijn vader overspel pleegde. Nooit heb ik het met de vrouw kunnen vinden waarmee mijn vader het overspel pleegde. Ik was toen 15 jaar. Je zou kunnen zeggen dat ik al oud genoeg was om een mening te vormen over de situatie.
In jouw geval ligt dat toch net even anders. Ik vind het spijtig te horen dat je zoveel verdriet hebt, dat is in deze situatie ook weleens frustrerend denk ik. Zijn er vaste afspraken gemaakt toen jullie uit elkaar zijn gegaan? En weten jullie kinderen daarvan? En als er afspraken zijn gemaakt, hebben deze ook betrekking op de omgang/opvoeding van jullie kinderen? Ik vraag dit omdat dit ook een zekere betrekking heeft op de huidige situatie.
Ik denk dat je voorzichtig moet zijn in deze situatie. Enerzijds wil je niet jouw kinderen jouw mening opleggen die jij hebt van deze vrouw en anderzijds wil je toch liever zelf de band met je kinderen opbouwen. Mijn advies zou zijn om op een laagdrempelige wijze en heel subtiel te vragen aan je kinderen hoe ze het vinden met deze vrouw. Vraag of je kinderen het leuk vinden zonder daarbij een uitgesproken (negatieve) mening achter te laten. Vervolgens kun je nieuwe stappen maken met de informatie die je hebt ingewonnen. Probeer wel altijd objectief te blijven.
Ik wens je veel succes en klop gerust nog eens aan als we je verder kunnen helpen.
Liefs,