moeder met dilemma (38 jaar) in Vragen van ouders
Is er een goed antwoord
Hallo allemaal,
Al tijdens mijn zwangerschap ben ik achter gekomen dat ik geen gevoelens (in de romantische zin) voor mijn man koester en dat de kloof tussen onze werelden zo groot is geworden dat het niet meer te overbruggen valt (achteraf bekeken, had ik een aantal jaar geleden niet meer terug moeten gaan na onze relatiebreuk). Ik hoopte dat de geboorte van onze prachtige dochter daar verandering in zou brengen, maar tevergeefs. Dit is mijn grootste worsteling en mijn duivelse dilemma. Wat is wijsheid: om bij elkaar te blijven (als twee vrienden onder 1 dak) of de goede verstandhouding te gebruiken om op een respectvolle manier uit elkaar te kunnen gaan (en tot goede afspraken met elkaar te kunnen komen).
Hoewel ik geen voorstander van scheidingen (zeker als er kinderen in spel zijn; mijn dochter is bijna 1 jaar oud) ben, voel ik (met mijn hart) dat mijn man en ik uit elkaar moeten gaan. Ik heb geen romantische gevoelens voor hem en ik vermoed dat ik mijzelf (en uiteindelijk hem en mijn dochter ook) meer pijn aandoe door te blijven dan door weg te gaan. Ik wil dat mijn dochter opgroeit bij ouders die liefdevol met elkaar omgaan (en niet die als twee vreemden onhandig in elkaars aanwezigheid verkeren). Gelukkig hebben we nog geen ruzies met elkaar, maar de spanning is om te snijden en ik begin me al te irriteren aan zijn gedrag en/of uitspraken. Wellicht verstandig om op dit punt de relatie te beëindigen en de redelijke verstandhouding te gebruiken om tot goede afspraken te komen. Ik vind het vreselijk en ik word geplaagd door allerlei angsten. Tegelijkertijd merk ik al jaren dat ik binnen deze relatie niet mijzelf kan zijn, dat ik mijzelf al die jaren verloochend heb en dat ik moet stoppen met wat niet werkt (hoe moeilijk ik het ook vind, want ik ben een doorzetter en ik heb de neiging om mijzelf weer onder de loep te nemen en nog een keer te gaan proberen, terwijl ik de schuld bij mijzelf neerleg-omdat ik mijzelf kwalijk neem voor het feit dat ik niet meer van hem houd).
Ik ben zelf een kind van gescheiden ouders en ik wil de juiste beslissing voor mijn dochter nemen.
Ik hoop dat jullie met me mee willen denken en willen reageren op mijn bericht.
Alvast hartelijk dank ervoor
Lieve moeder met dilemma
Ik heb na een lange relatie ook gekozen voor mijzelf en daarbij ook voor de kinderen toen 13jr 8jr en 3jr. Als je niet meer de liefde en de genegenheid voelt die er wel hoort te zijn… Dan heeft het geen zin meer om bij elkaar te blijven. Je dochtertje wordt er niet gelukkiger van als papa en mama bij elkaar blijven voor haar. Wanneer zij voelt ( en dat doen kids) dat mama weer gelukkig is en weer iedere dag kan lachen en niet meer dat drukkende gevoel heeft..dan zal zij ook gelukkiger zijn. Dan heeft zij de mama die ze verdient en ben jij weer wie je ben …De stap zal moeilijk zijn en de stap is niet in één dag gemaakt. Maar gun jezelf het geluk want dan gun je jullie alle drie weer geluk
Succes !!
Beste moeder,
Ik heb je bericht gelezen en het zou hélemaal mijn verhaal kunnen zijn. Ik heb het 20 jaar volgehouden voor mijn 3 kinderen en tegelijkertijd mijzelf al die jaren verloochend. Mijn man was/is een einzelganger en leeft in zijn eigen kleine wereldje. De romantiek was al snel vervlogen ons huwelijk. Lieve moeder, doe wat je moet doen, hoe moeilijk het ook is. Anders zit je, net als ik nu, over 20 jaar in nóg grotere problemen.
Liefs, J.
Beste moeder,
Bedankt voor je uitvoerige en duidelijke bericht. Volgens mij beantwoord je eigenlijk zelf al de vraag waarmee je worstelt. Ik begrijp jouw angst volledig, zeker als kind van gescheiden ouders, en de vragen die door het hoofd spoken over de gevolgen van een mogelijke scheiding voor jullie dochter.
Maar ik geloof totaal niet in een gezin dat enkel bij elkaar wordt gehouden in het belang van het kind. Als één (of beiden) van de ouders oprecht voelt dat het niet meer goed gaat, en zelfs na hulp of pauzes geen herstel ziet, dan wordt het volgens mij een onmogelijk verhaal. Dan ga je op zoek naar geluk dat er niet is. Dan ben je continu bezig met ‘het gezin’.
En sterker nog: alleen bij elkaar blijven om een scheiding te voorkomen, kan zelfs nog schadelijker zijn voor het kind. Hij of zij merkt op ten duur toch wel wat er speelt. Er wordt veel minder liefde gevoeld tussen de ouders, ruzies hoor je als kind altijd wel, er zal onbegrip komen, enzovoort. Overigens, als je niet meer gelooft in een relatie, wie hou je dan voor de gek als je het stug blijft volhouden? Juist: jezelf, de ander én het kind.
Een gezin is een plek waarbij iedereen liefde voelt en zichzelf kan zijn, een warm thuis waar iedereen oprecht is. Zoals je al beschrijft, luister je naar je hart. Meer kun je volgens mij niet doen. En als jouw hart zegt dat je niet in de juiste relatie zit, kun je in mijn ogen het beste luisteren naar je gevoel.
Jouw dochter zal nooit eeuwige woede of onbegrip voelen door een keuze om te scheiden; het gaat om de verstandhouding en de communicatie daarna. Dáár word je als ouder door een kind op ‘beoordeeld’, niet om een beslissing die vanuit jouw hart komt.
Veel sterkte gewenst,
Yannick La Gordt Dillié