Mirjam (46 jaar) in Vragen van ouders
Ze willen niet praten
Ik maak mij zorgen over mijn kinderen. Ik voel dat het niet goed met ze gaat, maar als ik er naar vraag zeggen ze dat er niets aan de hand is. Ze willen niet praten. En vooral niet met vreemden zoals leerkrachten, begeleiders etc. Ze willen ook niet met leeftijdgenoten praten. Er niet over praten lijkt voor hen de beste oplossing. Ik maak me daar zorgen over. Er is in de afgelopen twee jaar veel gebeurd. Mama heeft kanker gehad en is geopereerd, papa en mama gingen scheiden, opa is overleden. Te veel voor een kind van 10, 12 of 15 lijkt me. Wat kan ik doen?
Dag Mirjam,
Dank je voor het delen van je verhaal. Voor elk kind zal dat moeilijk zijn, maar niet voor alle kinderen is het vanzelfsprekend om erover te praten. Velen praten er pas over als ze er klaar voor zijn of de juiste persoon vinden om erover te praten. Dan kan iemand zich nog zo veel zorgen maken of vragen om erover te praten, maar dat gaat helaas niet helpen. Ik denk dat ze het er met z’n drieën over hebben? In dat geval is het nog de beste oplossing omdat ze alle drie in dezelfde situatie bevinden en dus van elkaar weten hoe ze voelen. Als ze het er met z’n drieën over hebben dan praten ze er gelukkig over en kroppen ze niet alles op zoals sommigen doen.
Er is zeker veel gebeurd en ik leef ook met jou mee. Wat je het beste naar mijn mening kunt doen is om ze de ruimte te geven om het te verwerken. Wel laten zien dat je geïnteresseerd bent over wat er in ze omgaat, maar niet constant over willen praten. Laat blijken dat ze het er altijd met jou over kunnen hebben hoe ze zich voelen en alles daaromheen. Dan zullen ze er in de loop der tijd wel toe werken om alles aan jou te zeggen. Het vereist soms helaas tijd voordat iemand zich openstelt wat ik ook vroeger deed.
Ik hoop dat je iets heb gehad aan dit. Ik wens je veel succes en sterkte.
Met vriendelijke groeten,
Bob
Beste Mirjam,
Wat vervelend dat u zich zon zorgen maakt over uw kinderen. Goed dat u hier om advies komt vragen, dan zegt veel over u als moeder . Complimenten. Wat betreft verwerking van gebeurtenissen die kinderen mee maken zal ieder dat op een andere manier doen. Ik begrijp dat u zich zorgen maakt dat ze niet willen praten, maar misschien verwerken u kinderen hun emoties wel door muziek te luisteren, te sporten, te schrijven in een dagboek enz. Ik kan mij herinneren dat ik vroeger namelijk erg veel schreef, gedichten en verhalen om zo mijn gevoelens op papier te zetten. dus misschien is het een idee om niet teveel te focussen op het praten van uw kinderen maar te vragen hoe ze hun emoties verwerken. of ze hun verdriet wel op een bepaalde manier kwijt kunnen? Dit hoeft vervolgens niet per se gedeeld te worden… succes met deze situatie en ik hoop dat je wat aan mijn tips hebt. Groeten Feline