Jen (47 jaar) in Vragen van ouders
Voorlopig
Hallo allemaal,
Dilemma. wij zijn sinds november 2015 gescheiden hebben co-ouderschap over onze beide kinderen (11 en bijna 17) en nu heeft de oudste aangegeven niet meer bij haar vader te willen wonen na het zoveelste conflict. Ze voelt zich niet meer thuis. Mijn ex blijft ontkennen dat er iets aan de hand is, roept bij het minst of geringste dat ze dan maar naar haar moeder moet gaan, wat een stap naar een oplossing erg lastig maakt. Daarbij is er een nieuwe partner aan zijn kant in het spel waar mede de problemen door komen. Dochter geeft aan dat papa negatief is naar haar en ze mist het contact met haar vader 1 op 1 omdat de nieuwe partner er nagenoeg bij in woont. Zolang hij niet bereidt is het probleem te onderkennen, zal de oplossing, waarvan ik vind dat die van hem en zijn dochter moet zijn, niet in zicht komen.
Dochter start over 4 weken met haar examens en om rust te creëren heb ik toch voorgesteld dat ze voorlopig bij mij komt wonen en er afspraken worden gemaakt zodat ze wel in contact blijft met haar vader.
Hoewel ik denk dat dit voor nu een goede oplossing is, met het oog op haar examens, denk ik aan de andere kant, zolang hij niet met haar naar een oplossing gaat zoeken en in gesprek gaat, zal deze situatie blijven bestaan.
Ik vind het lastig een goed houding voor mezelf hierin te vinden waardoor ik mijn dochter hier doorheen kan helpen.
Iemand wijze raad?
Dag Jen,
Goed dat u hier om advies vraagt! Ik weet natuurlijk niet of u iets aan mijn reactie hebt, maar ik doe mijn best.
Ik denk dat het goed is voor dochter om eens in gesprek te gaan met haar vader. Een oprecht, uitvoerig en serieus gesprek. Eén op één. Zij kan dan alles uitleggen, al haar (opgekropte) gevoelens uiten. Het is namelijk wel vaker het geval dat, door een nieuwe partner die veel in huis is en alles meekrijgt, een van beide ouders minder aandacht over heeft aan het kind/de kinderen. Soms gebeurt dat gewoon onbewust. Een kind durft pas écht open te zijn als hij of zij goed kan praten met vader of moeder. Niet met anderen erbij, die hebben er niets over te zeggen.
Dat is stap 1. Maar zeker met het oog op de examens is het geen slecht idee om haar inderdaad in huis te nemen. Al is het maar voor even. Of voor langer, dat is ook niet erg. Zolang ze maar in gesprek gaat met haar vader en haar gevoelens op tafel gooit. Dan is het aan hem om te reageren en iets aan de situatie te veranderen. Maar dat begint simpelweg bij een serieus gesprek. Als vader dat niet eens kan opbrengen wordt het een moeilijk verhaal, maar dat lijkt me sterk.
Heel veel succes gewenst, met name voor uw dochter natuurlijk:-)
Yannick
Dag Jen,
Bedankt voor het delen van je verhaal. Ik heb enigszins moeite om de gehele situatie te begrijpen. Wat ik wel begrijp is dat er een probleem is en die opgelost moet worden. Alleen kan ik mijn vinger nog niet echt op het probleem leggen. Hopelijk in een vervolgbericht van jou kant wordt het me iets duidelijker.
Voor de kinderen van ouders moet elk huis als een thuis voelen. Dat gebeurd jammer genoeg niet altijd. Waar hebben de vader en uw dochter conflicten over? Indien dit duidelijker is, dan kan ik hopelijk gerichtere adviezen geven.
Heeft een of beide kinderen aangegeven een gesprek te willen met de vader. In dit gesprek kunnen ze aangeven hoe ze de situatie ervaren. Ze kunnen vertellen dat ze hun een op een contact missen met hun vader. In dat gesprek is het belangrijk dat ze zo open mogelijk kunnen zijn naar hun vader toe. Ze moeten hun gevoelens duidelijk maken, zodat de vader het probleem niet kan wegwuiven. Ze kunnen bijvoorbeeld zelfs intern een regeling maken met hun vader om bijvoorbeeld een of een paar uur alleen met hun vader door te brengen zonder de vriendin. Indien ze dat willen kunnen ze ook de vriendin leren kennen door 1 op 1 met haar te praten of activiteiten met haar te doen.
Het is goed van u om aan te bieden dat ze bij u kan blijven voor de periode van haar examens. Examens zijn een lastige periode en alle rust en concentratie is gewenst om er soepel doorheen te komen. Dit kan helaas niet altijd en wordt er dus een plek gezocht waar het wel kan. Gelukkig dat u haar een plek heeft aangeboden waar ze dit wel heeft.
Zoals u heeft aangegeven, de situatie blijft bestaan als er geen gesprek wordt aangegaan. Als ze het eng vindt om in gesprek te gaan en alles te kunnen zeggen tegen haar vader, dan kan ze het ook eerst oefenen bij u. Jullie kunnen dan verschillende scenario’s ‘spelen’ zodat ze meer gerustgesteld wordt om een gesprek met haar vader aan te gaan. Een andere optie is dat u bij het gesprek aanwezig is, zodat hij naar zowel haar persoonlijke kant kan luisteren, als uw kant als ouder die het beste voorheeft met haar kinderen.
Als ik naar uw verhaal kijkt heeft u nu al een goede houding tegenover uw kinderen. U ondersteunt ze en probeert een mogelijke oplossing te vinden waardoor de algehele situatie beter wordt. Dat is naar mijn mening een hele goede houding, zeker als het gaat om zo’n cruciale tijd in uw dochter’s leven. Hoe meer stabiliteit en rust er nu is, hoe beter het gaat zijn voor haar hoofd tijdens de examenperiode.
Ik hoop dat ik met deze adviezen je op de goede weg heb geholpen. Indien je meer advies wilt, zie ik graag een bericht van je.
Met vriendelijke groeten,
Bob