Willeke (41) in Vragen van ouders
Verzachten
Ik ben sinds 3 jaar gescheiden maar helaas verloopt het tussen mijn ex en mij alles behalve goed. De kinderen zijn er ernstig de dupe van. En dan met name mijn dochter. Mijn ex heeft een nieuw gezin en het lijkt erop dat mijn dochter daar niet tussen past. We zijn van co-ouderschap tot bijna nihil omgang gegaan voor mijn dochter. Dit is gebeurt na een voorval bij mijn ex in huis. Niet mijn dochters schuld maar zij moet wel de consequenties dragen. Veilig thuis, GGZ, de kinderbescherming, alles en iedereen is betrokken maar de weg naar OTS is lang. Ondertussen zie ik dat het steeds slechter met mijn dochter van bijna 11 gaat. Ze mist haar vader. Ze ziet hem nu af en toe op woensdagmiddag voor een paar uur. En ook weleens niet. En als er dan omgang is krijgt ze altijd wel weer kritiek te verduren. Hij maakt mijn dochter kapot en ik voel me machteloos.
Als ik hem er mee probeer te confronteren dan krijg ik alleen maar neerbuigende opmerkingen maar nooit antwoord op de vraag: waarom zie je je dochter zo weinig. Ik weet niet hoe ik het voor mijn dochter kan verzachten, wat ik moet doen. Lijkt alsof niemand me daarmee kan helpen. Vader wil gewoon niet eigenlijk. En zijn nieuwe partner ook niet. Ze vinden haar maar lastig.
Lieve Willeke,
Dank u, voor het delen van uw verhaal. Wat zitten jullie in een nare situatie. Ik zat/zit zelf in een zachter pakket. Ik was ouder toen mijn ouders gingen scheiden en ik weet dat mijn vader ergens heel graag contact met mij wil. Maar ik ben niet welkom bij hem thuis (hier mag u gerust lezen: Ik ben niet welkom bij hem thuis omdat zijn vriendin dat niet wilt). Hoe erg ik ook probeer duidelijk te maken dat ik graag wel een band wil hebben maakt allemaal niet uit, mijn vader heeft het niet door. Ik snap heel erg goed dat jullie dochter haar vader ontzettend kan missen. Ondanks alles blijft hij toch altijd haar papa.
Dat machteloze gevoel wat u beschrijft is heel moeilijk en ik vrees dat dat nog wel even zal blijven. Wat ik fijn vond als er weer een afwijzing kwam was dat mijn moeder klaar zat met thee en een luisterend oor. Zonder oordeel maar met veel empathie en begrip voor mijn situatie. Zij deed dan haar best om geen negatieve dingen over mijn vader te zeggen maar wel erkenning te geven voor mijn gevoel en dat was heel goed voor mij. Heeft u al weleens aan uw dochter gevraagd wat zij van u nodig heeft? Zij kan daar zelf ook goede ideeën over hebben. Ik heb zelf een notitieboek met mooie herinneringen en krachtige eigenschappen die ik waardeer in mijn vader. Af en toe blader ik daarin om niet te vergeten dat hij naast dit gedrag (ik zie het als hij DOET stom ipv hij IS stom want dat geeft mij hoop dat het altijd anders kan zolang hij maar wilt) ook een hele leuke vader kan zijn.
Ik hoop dat u hier iets aan heeft.
Warme groeten,
Sabine