Bep (43 jaar) in Vragen van ouders
Verwerken van verdriet
Drie jaar geleden zijn mijn ex-partner en ik gescheiden. Hij heeft een nieuwe vriendin die inmiddels bijna 2 jaar bij hem woont, de kinderen gaan 1 x in de twee weken een weekend naar hen toe.
Onze kinderen zijn 11 en 14,5.
Er is weinig tot geen communicatie tussen mij en mijn ex-partner.
De kinderen zijn erg gesloten over hun gevoelens, maar af en toe vertellen ze toch iets. Uit de meeste verhalen begrijp ik dat zij zich vaak teleurgesteld voelen door hun vader, dat ze vinden dat ze aandacht te kort komen en dat het vaak is alsof ze niet bij hem zijn als ze daar wel zijn.
Ik zou hier over graag in gesprek gaan met mijn ex-partner, maar hij reageert niet op mails die ik hem stuur over de kinderen, telefoontjes beantwoord hij niet en ik wil het gesprek niet aangaan waar de kinderen bij zijn.
Bij mijn jongste zoon is afgelopen zomer ADHD geconstateerd en mijn ex-partner wil niet mee naar de gesprekken met de psycholoog en kinderarts. Hij wil ook nooit mee naar de ouderavonden op school.
De laatste tijd merk aan de kinderen dat zij veel last hebben van de hele situatie en met name de oudste heeft het mijn inziens erg zwaar, maar wil nergens over praten. Het beinvloed momenteel zijn schoolcijfers en zijn gedrag nadelig.
Hij wil absoluut geen hulp of iemand om mee te praten, wil hier ook niet met zijn vader over praten. Ik heb al voorgesteld om te proberen een afspraak met zijn vieren te maken, zodat we met z’n allen kunnen praten, maar dit weigeren allebei de kinderen.
Ik denk dat hulp van een derde nu juist wel goed voor hem zou zijn.
Heeft iemand van jullie misschien tips hoe ik hem het beste kan helpen bij het verwerken van zijn verdriet?
Beste Bep,
Bedankt voor uw bericht. Wat een vervelende situatie!
U vindt het erg vervelend dat u niet met de vader van uw kinderen kan praten over verschillende zaken, het is voor u belangrijk dat er een goede communicatie blijft.
De situatie van de jongste zoon op dit moment is natuurlijk even wennen, denk ik. Het is ook erg belangrijk dat uw ex-partner dit ook zal doen. Een gesprek is daarom erg belangrijk, hulp van bijvoorbeeld een psycholoog is erg prettig hierbij.
Ik denk dat het voor uzelf erg prettig is dat u een gesprek aangaat met uw kinderen. Goed inzicht in de situatie is erg belangrijk. Vraag bijvoorbeeld hoe ze het bij hun vader vinden als ze er zijn, of er dingen zijn die ze als minder prettig ervaren et cetera.
Voor uw zonen is het een vervelend moment om aan tafel te gaan met beide ouders. Ik ken dit uit ervaringen, ikzelf vond het vroeger ook geen fijn moment. Toch kan het voor zowel uw kinderen als uzelf erg opluchtend zijn om over de situatie te praten. Jullie kunnen allemaal een duidelijker beeld krijgen van elkaars gedachten en opvattingen. Dit raad ik jullie dan ook zeker aan!
Laat vooral aan uw oudste zoon merken dat u zich zorgen maakt, vraag wat hem dwars zit en of u hem kunt helpen. Samen met uw ex-partner kunt u er hopelijk voor zorgen dat hij lekkerder in zijn vel komt te zitten.
Heel veel succes in deze situatie!
Hartelijke groeten,
Aron
Lieve Bep,
dank je wel voor je verhaal en wat fantastisch dat de kinderen jou als moeder hebben. Je denkt goed over de situatie na en bekijkt het van alle kanten.
Ik kan mij voorstellen dat de kinderen geen zin hebben in een gesprek met zijn vieren op dit moment. Zij geven bij jou al aan dat ze het niet zo naar hun zin hebben bij hun vader en wanneer zij meer moeten vertellen over hun vader of over jou en jullie zitten hier beiden bij, dan komen zij in een enorm loyaliteitsconflict naar jullie toe.
Je ex-man kiest ervoor om nergens op te reageren, dat is zijn keuze en zijn verantwoordelijkheid. Ook al reageert hij niet, dan is het heel goed van jou om hem wel op de hoogte te houden hoe het nu gaat met de kinderen en wat jij ervaart en wat je zorgen zijn.
Je schrijft ook dat je al een kinderarts en psycholoog hebt ingeschakeld. Daar zou ik het even bij laten en je zoon zeker met de psycholoog laten praten. Er zijn ook veel trainingen op het gebied van kinderen die hulp nodig hebben bij het omgaan van een scheiding. En het zou fijn zijn als de psycholoog hierin gespecialiseerd is.
Je schrijft nu dat hij verdrietig is en dat is jouw invulling. Het kan ook zijn dat hij boos of teleurgesteld is, zich niet veilig voelt of wat dan ook. Laat dit aan een derde over, als het jullie nu niet lukt om er over te praten.
Nogmaals, je doet het fantastisch en wat heerlijk om jou als moeder te hebben!
Nog meer mooie momenten wens ik jullie in de toekomst.
Lieve groet,
Anneke