anoniem (40 jaar) in Vragen van ouders
Vertrouwen
Hallo, ik heb een vraag.
Kunnen jullie mij vertellen waarom een kind twee of meerdere verhalen of zelfs verhalen verzinnen/fantaseren naar ouders gescheiden ouders toe?
Als ouder ga je er vanuit dat je kind de waarheid spreekt, want dit is wat ik mijn kinderen leer.
Doordat mijn kind verschillende verhalen verteld over gebeurtenissen die zij mee maakt thuis bij beide ouders, nog erger dit wordt besproken met buren, vrienden, familieleden en opa’s en oma’s.
Waar ik nu erg mee zit is dat ik mijn kind wil vertrouwen, maar keer op keer kom ik er achter dat mijn kind niet de waarheid spreekt. Je merkt duidelijk dat het kind aan het uitspelen is.
Door dat er onwaarheden worden verteld door mijn kind, brengt dit de communicatie alleen maar moeilijkheden op met de andere ouder. terwijl BJZ er steeds op hamert dat je moet communiceren met de andere ouder.
Dus mijn kind verergert de situatie alleen maar. Beide ouders vertrouwen elkaar nu niet meer en de andere partijen doen hier ook nog een groot deel aan mee. hierdoor kunnen ouders ook nauwelijks communiceren met elkaar.
Beste meneer,
Bedankt voor uw berichtje.
Als ik het goed lees wilt u meer weten over waarom kinderen liegen naar hun gescheiden ouders.
Kinderen hebben, vooral als ze nog wat jonger zijn, veel aandacht nodig. Kinderen bedenken dan wel eens verhalen om aandacht te trekken van mensen, hier is per direct niet iets verkeerd aan, maar het kan prettig zijn als ze dit niet teveel doen. Daarom kan het in een situatie als de uwe wellicht goed zijn om met uw kind en uw ex-partner een gesprek te houden. Vertel jullie kind dat liegen niet goed is, vertel bijvoorbeeld ook wat er kan gebeuren als je liegt. Als kinderen de waarheid met de gevolgen horen begrijpen ze iets ook beter dat ze niet mogen liegen.
Ik vind het heel lastig om u hiermee te helpen, maar goed praten is meestal een erg goede oplossing. Met praten kun je veel bereiken dat op andere methodes niet lukt.
Ik wens u veel succes!
Met vriendelijke groet,
Aron
hoi
een herkenbare vraag maar tegelijk ook een gevaarlijke vraag
naar mijn gevoel is een kind van nature goed.
wil een kind een ander geen pijn en verdriet doen
een kind die dat wil doet zit vaak zelf in de knel
hetgeen ik begrijp uit jouw verhaal is dat jouw kind niet altijd vertelt wat er aan de hand is. althans het verhaal van het kind is een andere dan het verhaal hoe jij eea ervaart.
er is maar een ding dat je kunt doen. liefde, aandacht en vertrouwen geven aan je kind. het kind positief benaderen.
jij ervaart dat je kind je uitspeelt. dat is iets dat negatief wordt neergeschreven. het houdt immers wantrouwen in. machteloosheid ook, omdat het niet is waar jij voor staat. hier bij dien ik een waarschuwing te maken. dat je heel erg dient op te passen dat je niet in een circel terecht komt waardoor het kind jou niet meer vertrouwt en waarmee je terecht komt in een strijd met je kind ! Je ervaart vermoedelijk nu al een strijd met je ex en haar familie mogelijk wat ik tussen de regels door begrijp maar dat kan ik natuurlijk ook mis hebben.
alleen door heel goed te luisteren naar je kind, door samen te vatten, door te vragen kun je het echte verhaal boven water krijgen.
er dient ook gecommuniceerd te worden tussen 2 ouders. communicatie dient niet plaats te hebben tussen ene ouder, het kind en de andere ouder. het kind hoort er niet tussen te zitten. het kind kan nooit de situatie verergeren. het kind is immers het slachtoffer van wat zijn of haar ouders doen. het kind vraagt niet om de scheiding en ook niet om wantrouwen. het kind vraagt slechts om liefde en om positiviteit. om rust en om vrede. en is over het algemeen heel loyaal naar beide ouders toe. kunnen de ouders ook loyaal zijn naar het kind ?
kortom waar komt het gedrag van het kind vandaan is daarmee een terechte vraag. waarschijnlijk juist uit die loyaliteit. als ik mijn dochtertje vraag hoe het bij haar moeder was dan krijg ik terug saai…..hetgeen niet waar is, dat weet ik. als ik haar dan vraag wat er dan saai was…dan kreeg ik vaak geen antwoord of begon zij een verhaal waarom het niet leuk was. (dat was overigens nooit het verhaal dat dat kwam omdat zij mij miste 🙂 waardoor ik het direct al niet geloofde ).
logischerwijs vertelt zij dit omdat zij dacht dat ik niet wilde horen dat zij het leuk had gehad bij haar moeder. later vertelde zij mij dat zij niet over mij mocht praten bij haar moeder. haar moeder liet mij weten in die tijd ook geen vakantiefoto’s meer te willen ontvangen………. daarna kwam mijn dochtertje steeds meer in de knoop met zich zelf te zitten en liet regelmatig wat andere versies los dan die naar mijn mening de waarheid waren. waardoor ik haar moeder ben gaan bellen om te vragen of zij het leuk had gehad en wat zij zoal gedaan hadden in het weekend dat zij bij haar was. (zij woont rest van de tijd bij mij)
juist door te blijven luisteren, niets aan te nemen en natuurlijk het contact te leggen met de andere ouder kon ik wel gesprekken met mijn dochtertje voeren en kon ik het steeds meer sluiten van haar voorkomen. waardoor zij de ruimte voelde om haar verhaal te vertellen. af en toe komt er nog wel eens een boel fantasie voorbij, maar het is aan ons als ouders om het echte verhaal boven water te halen. lastig soms is het zeker, maar ook een hele liefdevolle uitdaging.
ik wens je heel veel succes en plezier en hoop dat je de rust, de vrede en de harmonie zult kunnen vinden en dat de liefde voor en het vertrouwen in je kind kan overwinnen !
groetjes en ik hoop dat je wilt laten weten wat je van deze reactie vond
Beste man,
het gebeurt regelmatig dat kinderen liegen. Dit is voor hun een vorm van aandacht krijgen, hun fantasie gebruiken en kijken waar de grenzen liggen.
Het is niet zo dat het kind de situatie verergert, dit zou betekenen dat zij zich bewust is van wat zij doet en wat de gevolgen zijn. De hersenen van een kind zijn nog lang niet volgroeid en consequenties leeft nog niet bij haar.
Jullie als volwassenen zullen hier over moeten praten met elkaar en duidelijk zijn in wat je wel of niet accepteert van haar gedrag. Zeggen dat liegen niet mag, is niet duidelijk. Uitleggen wat je wel fijn vindt en welk gedrag je prettig vindt, helpt meer. Dit zal niet van de een op de andere dag veranderen en jullie zullen dit ook vol moeten houden.
Soms wordt het liegen ook gebruikt door een kind, omdat zij de waarheid en het leven zoals het nu is, niet kan bevatten, er niet over kan praten en hier een uitweg voor zichzelf in zoekt. Neem het haar niet kwalijk. Luister naar haar, oordeel niet en bespreek met je ex welk standpunt jullie hierover in nemen en wat jullie kunnen doen om haar te helpen.
Hopelijk kun je hier iets mee en bedankt voor je verhaal.
Hartelijke groet,
Anneke