(null) (Ouder dan 24) in Vragen van ouders
Verschillende oogpunten
hallo,
ik en de vader van mijn kinderen zijn nu ongeveer 4 jaar geleden gescheiden. Dat is ongeveer de helft van mijn dochter haar leven… ze is acht.
haar vader en ik wonen in dezelfde gemeente en doen aan co-ouderschap. Ik heb een nieuwe man intussen, mijn ex is alleen. Al jaren hangt mijn dochter soms huilend soms niet, aan haar vader zijn been als ik ze kom halen. Eerst zichtbaar uit het feit dat ze het ouderlijke huis niet wilde achterlaten (ik ben degene die verhuisde), nu lijkt het dat ze het enkel nog doet uit “gewoonte”.
Papa lijkt niet gelukkig, zei ze me onlangs…
Als haat vader ze bij ons komt afhalen loopt ze zonder tranen of gedoe mee met hem.
Ik denk dat ze het doet uit schuldgevoel en loyaliteit, mijn ex ziet het als een signaal dat ze eigenlijk niet bij mij wil zijn…
ik zit er wel wat mee, ik wil mijn kind begrijpen… zodat ik ze kan helpen.
Beste (null),
Inderdaad bedankt voor het delen van je verhaal. Lijkt me heel erg lastig en pijnlijk om dat zo te voelen.
Het is lastig in te schatten wat jullie dochter denkt en waarom ze zo doet. Ik denk inderdaad ook dat het goed is als je een keer een gesprekje met haar voert over haar en haar vader. Je kunt namelijk wel het gevoel hebben dat ze het uit schuldgevoel en loyaliteit doet, maar misschien is ze weldegelijk graag bij papa.
Wanneer ze aangeeft dat ze inderdaad graag bij haar vader is, dan wil ik wel meegeven dat je dat moet accepteren en respecteren. Ze is nog jong, maar als ze het idee heeft dat ze alles bij je kwijt kan (in vertrouwen, dus ook zonder dat je op haar in gaat praten wat jij denkt dat ze voelt), dan zal ze later ook eerlijk tegen je blijven zijn. Stel dat ze erachter komt dat ze het inderdaad uit schuldgevoel deed of iets dergelijks, dan zal ze dat tegen je vertellen.
Wanneer ze aangeeft dat ze het uit schuldgevoel doet, laat haar en haar vader dan ook in hun waarde en blijf erover praten. Het liefste natuurlijk zo neutraal mogelijk, dus geen misbruik van maken, haha ;-).
Door nu open te staan voor haar verhaal, hoe pijnlijk het misschien ook zal voelen of hoe ingewikkeld het ook kan zijn, investeer je in een eerlijke en open toekomst.
Fijne avond,
Femke
Hallo (null),
Bedankt voor het delen van je verhaal. Ik kan begrijpen dat je daarmee zit. Het is natuurlijk nooit leuk als het lijkt alsof je dochter niet bij je wilt zijn in iemand anders hun ogen.
Heb je al met je dochter over dit onderwerp gehad. Bijvoorbeeld gevraagd waarom ze denkt dat haar vader ongelukkig lijkt. Dan kan je ook een beter begrip krijgen van haar perspectief. Indien je dat hebt gedaan kan je deze info vertellen aan je ex, zodat hij er ook een beter begrip door krijgt. Dan kunnen jullie, indien mogelijk beiden ervoor zorgen dat jullie dochter haar beeld wordt aangepast. Als de vader dan gelukkiger ‘lijkt’ dan gaat de dochter misschien ook minder haar ‘gewoonte’ gedrag vertonen.
Veel succes.
Met vriendelijke groeten,
Bob