() in Vragen van ouders
Verhuizen?
Alweer meer dan een jaar geleden zijn wij gescheiden en sinds die tijd staat ook ons huis te koop. Tot het huis verkocht is wisselen wij om de week (Co ouderschap) van verblijfplaats en blijven de kinderen (11 en 4) in het huis wonen. Dat is op zich erg fijn voor de kinderen omdat er zo erg weinig voor ze is veranderd qua school, clubjes etc.
Echter als het huis verkocht is wil mijn ex verhuizen naar een andere stad. Voorheen dacht ik okay prima het is niet anders en ik verhuis wel mee. Nu begint dat hele verhuizen mij persoonlijk steeds meer tegen te staan. Voor de kinderen heb ik het eigenlijk nooit gewild maar mijn ex wil het echt heel graag. Nu denk ik echt moeten wij dat verhuizen wel doen? Puur vanuit de kinderen bekeken zeg ik “Nee, niet doen!”. Laat ze lekker bij hun vriendjes, clubjes in de buurt en vergeet dat verhuizen want eigenlijk is/was de enige die het écht wilde mij ex. Maar of dit in goede aarde valt…
Wat is wijsheid?
Pfffff… zo gemakkelijk als de scheiding in eerste instantie liep zo anders is dat nu. Eerst was er het plan om net als mijn ex te verhuizen naar die andere stad 16km verderop. Door veel te lezen op o.a. deze site, te praten met vrienden en familie en door het doen van de online workshop voor gescheiden ouders is mijn plan veranderd.
Mijn kinderen staan absoluut op plek nummer 1. Ze hebben niet gekozen voor de scheiding en verdienen het dan ook niet om al hun eigen sociale leven zomaar overhoop te gooien en ergens anders in een nieuwe stad weer helemaal opnieuw te beginnen. Dat kan en wil ik ze gewoon niet aandoen.
Mijn ex is het daar echt totaal niet mee eens, wij hadden een afspraak dat jij ook naar die andere stad zou verhuizen. Naar mijn mening was het een plan en geen afspraak. Door het lezen en deze site o.a. ben ik daar dus op terug gekomen en nu zijn de rapen best gaar.
Het ene naar het andere verwijt krijg ik naar mijn hoofd geslingerd en dan ook steeds terugkomen op die afspraak die er dus niet is. Dingen roepen als “jij probeert er alles aan te doen om in deze klote buurt te blijven wonen en gooi je het voor het gemak en om je eigen zin weer te krijgen op de kinderen en hun vertrouwde omgeving”
Nu hoop ik dat ze een ander inzicht krijgt door ook de workshop voor gescheiden ouders te doen want anders is het nog best een ding. Het lijkt nu niet meer om wat het beste voor de kinderen is te gaan maar meer een soort van ik ga jou je zin niet geven spel te worden en dat is zo jammer.
Één van de punten waar ze totaal niet tegen kan is het vooruitzicht dat ze altijd de kinderen zal moeten halen/brengen naar school. Dat breekt haar al jaren op.
Daar is een oplossing voor door niet in die andere stad te gaan wonen maar dat is dus eigenlijk geen optie dus dan moeten de kinderen maar hun hele sociale leven opgeven wat ze nu hebben omdat mijn ex zo graag naar die andere stad wilt. Blijft wat mij betreft een hele rare redenatie want ze hebben niet om de scheiding gevraagd. Maar misschien ben ik wel gek 😕
Inmiddels is er weer een hoop duidelijk. Ex wilt echt naar een andere stad verhuizen op zo’n 16km afstand en dat mag ook gewoon. Ideaal is dat niet natuurlijk maar denk toch dat het uiteindelijk wel gaat gebeuren.
Het enige struikelblok is nu dan nog waar ze straks naar school toe gaan. Waarschijnlijk gewoon naar de school waar ze nu ook al op zitten aangezien mijn ex daar ook juf is en het is nou niet zo dat je als lerares zomaar ergens een nieuwe baan krijgt. Uiteindelijk komt dan alles waarschijnlijk helemaal goed en heeft iedereen wat hij/zij wilt.
Allemaal bedankt voor tips/adviezen, blijft een topsite!
Wat maakt dat de situatie veranderd is?
Diep in mijn hart heb ik nooit willen verhuizen en zeker niet naar de stad waar mijn ex heen wilt. Voorheen dacht ik, een huis is ook maar een huis en die plek maakt dan ook niet zoveel uit, wilde vooral dicht bij mijn kinderen wonen. Maar hoe langer het duurt voordat het huis verkocht is hoe meer ik weet wat ik allemaal zou moeten achterlaten zelf.
De situatie was toen dat twee ouders het op zich wel okay vonden om te verhuizen maar nu is dat anders. Voor mijn kinderen heb ik het nooit gewild maar die situatie was dan niet anders maar nu dus waarschijnlijk wel. Nu ik zelf ook hier wil blijven wonen wil ik ook dat mijn kinderen gewoon dicht bij vriendjes, clubjes kunnen blijven, zij hebben hier niet om gevraagd.
Vind zelf ook dat de kinderen op fiets afstand van beide ouders blijven wonen voor wanneer het nodig zou zijn om bij de ander langs te gaan.
Bedankt voor de tip om alles even goed op papier te zetten, dat ga ik zeker doen.
Hoi man,
wat maakt dat voor jou de situatie is veranderd? Ik ben een stiefmoeder van 2 prachtige liefdochters en vindt het zelf erg belangrijk dat zij ook dicht bij hun eigen moeder wonen, zodat zij makkelijk even op en neer kunnen, wanneer zij daar behoefte aan hebben of iets zijn vergeten. Onze plannen (de volwassenen) mogen voorlopig de koelkast in en bij ons staan de kinderen op 1. Het gaat om de liefde voor elkaar en het is voor de kinderen echt niet makkelijk om elke week te verhuizen, hoewel zij nu aangeven meer rust te hebben nu zij de ene week bij ons zijn en de andere week bij hun andere ouder. Voor ons werkt co-ouderschap erg goed en dit vraagt wel overleg van elkaar. Jullie kunnen beiden een lijst maken van de voor- en nadelen en dit bespreken met elkaar. Geef elkaar ook even tijd om over dingen na te denken en maak dan ook een afspraak wanneer jullie verder gaan met het gesprek. De kinderen er op deze leeftijd bij betrekken is niet makkelijk, daar vooral de jongste de consequenties niet kan overzien. Met de oudste kunnen jullie het wel bespreken en zorg dan wel dat jullie informatie compleet en duidelijk is, zodat er niet meer zorgen voor haar bijkomen.
Hopelijk kan je hier iets mee.
Hartelijke groet Anneke
Ik en mijn ex kunnen (nu) nog prima door 1 deur, eten ook altijd nog samen op onze “wisseldag”. Birdnesting is iets wat ons in dit geval ook prima bevalt omdat het voor de kids ook het meest rustig is en ideaal om aan de situatie te wennen van twee gescheiden ouders. Voor de time being is het best zo te doen tot het huis verkocht is maar een échte eigen plek is wel zo fijn.
Of mijn ex bereid is om haar eigen voorkeuren los te laten dat betwijfel ik maar goed denk dat uiteindelijk toch de kinderen het belangrijkste zijn.
Pas heb ik geleerd dat wat jullie doen ‘Birdnesting’ heet. Het huis waar de kinderen wonen wordt om beurten door de ene en dan weer door de andere ouder bewoond. De kinderen blijven op dezelfde plek.
Beide ouders hebben elders een ‘eigen’plek.
Ik ken iemand die dat jaren gedaan heeft en dat is de kinderen, haar en haar ex goed bevallen. Ik ben het met Kim eens, laat de kinderen meepraten en laat hun stem mede bepalen wat de uitkomst is. Is je ex bereid om de eigen voorkeuren los te laten in dienst van de kinderen?
Succes.
Hallo,
Als ik zo je bericht lees heb ik het idee dat jij en je ex nog aardig door één deur met elkaar kunnen. Daarbij is jullie oudste kind 11 jaar. Is het niet een idee om met z’n drietjes (jongste kan er ook bij zijn) dit gewoon bespreekbaar te maken? Ik weet zeker dat je op elfjarige leeftijd best voor jezelf kan bepalen wat je fijn zou vinden qua verhuizen. Dan betrek je ze ten minste ook in het proces. Het gaat uiteindelijk om wat het beste is voor de kinderen, toch? 🙂
Als je daar nog tips voor nodig hebt kan ik wel met je meedenken. Succes in ieder geval!
Hoi Mieke,
Dat is eigenlijk ook 1 van de problemen, ze is hier namelijk niet gelukkig en wilt daarom terug naar haar geboortestad. Ik zei altijd een huis is maar een huis dus voor mij maakt het niet uit maar die situatie is nu veranderd.
Wij zitten met hetzelfde probleem. Als je ex degene is die wil verhuizen, zal zij ook verantwoordelijk zijn om een goede regeling te treffen. Co-ouderschap is in elk geval een stuk ingewikkelder, zo niet ongewenst op die manier. Voor de kinderen zijn een veilige en stabiele omgeving bij een ouder die zich goed voelt het meest belangrijk lijkt mij. Misschien is er iets te regelen met logeren of een vakantiehuisje in de buurt?