Edwin (49 jaar) in Vragen van ouders
Van de een naar de ander
Hoi allemaal,
Fijn dat ik bij jullie mijn vraag kan plaatsen, hoe ironisch maar jullie zijn de ware deskundigen dus jullie reacties zal ik zeker zeer serieus nemen.
Mijn vraag is het volgende. Sinds een klein jaar zit ik in een scheiding, 2 dochters zitten er midden in, ook ik maak de geijkte fouten maar ik ben lerende.
Mijn dochters zijn elke maandag tot dinsdag en om de week vanaf vrijdag bij mij.
Nu bracht ik vanmorgen mijn dochter naar school. Ze was vanaf vrijdag bij mij geweest met even een uitstapje op pakjesavond naar haar moeder. Ik vond haar vanmorgen een beetje kort door de bocht, chagrijnig. Ik vroeg of er iets was, of ze moe was, geen zin in school ofzo maar op alles nee. Later op de dag bedacht ik dat het wel eens kon zijn omdat de wisselmomenten zoals ik begrepen heb hele vervelende momenten kunnen zijn.
Nu is mijn vraag aan jullie hoe kan ik deze momenten zo min mogelijk vervelend maken. Is er iets wat ik kan doen of juist niet doen? Is er iets wat ik kan zeggen of juist niet?
Ik heb niet de indruk dat ze het vervelend vind ofzo om naar mij toe te komen, integendeel zelfs. Waar ik wel rekening mee hou is wat haar oudere zus mij al 3x heeft verteld namelijk dat ze het niet vervelend vond om naar mij toe te gaan maar dat ze het zo vervelend vond om van de een na de ander te gaan, ik ben bang dat mijn jongste dochter hier ook last van krijg en hebben jullie tips om dit vervelende moment tot een minimum te beperken of misschien nog beter om er een leuk moment van te kunnen maken.
Ik kijk erg uit naar jullie reacties.
Beste Edwin,
Wat goed dat je opmerkt dat het overgangsmoment lastig is voor je kinderen! Ik ben het eens met de vorige schrijvers dat het goed is om als ex partners even contact te maken. Kopje koffie, al is het maar 10 minuten, dan voelt het voor de kinderen minder als twee werelden.
Wat bij mij heeft geholpen vroeger is dat we er een soort van vast ritueel van maakte wanneer we van de een naar de andere ouder gingen. Mijn vader woonde in Oosterhout en mijn moeder in Tilburg en op de weg van papa naar mama deden we altijd een vast spelletje, iets simpels als ik zie wat jij niet ziet, of we deden een rondvraag met alle dingen die er die week op de planning stonden. Vastigheid in ieder geval, dat maakt de ‘onveilige’ situatie net dat beetje fijner.
En ook kun je als ouder benoemen wat je ziet en voelt, eigenlijk zoals je hierboven je verhaal uit legt. In plaats van te vragen is er wat kan je benoemen dat jij het gevoel hebt dat er iets aan de hand is, en vragen of dat klopt. ( zonder in te vullen. dus niet ik heb het idee dat je het kut vind om naar mama te gaan klopt dat? Maar : Ik heb het gevoel dat je in gedachten verzonken bent, wil je iets met me delen. Of ik heb het gevoel dat je ergens mee zit, klopt dat? Dat maakt de drempel iets lager.
Succes ermee!
Ik heb gisteravond een reactie geschreven en bedacht me net: ik weet eigenlijk niet of het de bedoeling is dat ik reageer op posts van ouders. Omdat ik zelf geen kind van gescheiden ouders ben maar een gescheiden ouder, bedoel ik. Ik neem aan dat het wel mag, ervaringen delen, maar zo niet, dan hoor ik het graag van de redactie :-).
Hoi Edwin,
Ik zit ongeveer in dezelfde situatie als jij. Ben ook sinds een klein jaar alleen met twee dochters en de omgangsregeling is ongeveer hetzelfde als bij jou. Mijn dochters zijn 8 en bijna 6, weet niet of dat ook ongeveer overeenkomt.
De tips van Anneke en Feline bij dit verhaal helpen mij trouwens ook, fijn om dat te lezen!
Ik wil je graag mijn ervaring met mijn dochters vertellen, misschien herken je er iets in en heb je er iets aan.
Mijn jongste dochter heeft het op dit moment ook vaak moeilijk bij de wisselmomenten. Ik dacht eerst ook dat het kwam door het wisselen, maar alles wat ik probeerde om haar zich beter te laten voelen (zoals ook hierboven geschreven) hielp niet. En ik denk inmiddels dat er ook vooral wat anders aan de hand is (al blijven wisselmomenten lastig voor haar).
Mijn jongste dochter heeft zich waarschijnlijk heel lang groot gehouden, om te compenseren voor het gedrag van haar zus. Die was heel erg boos (vooral op mij, bij papa durfde ze het niet te uiten) en nam daarmee heel veel ruimte in en heel veel van mijn energie. Mijn jongste dochter zag dat en zo klein als ze was wilde ze voor mij zorgen. Dat had ik gelukkig vrij snel in de gaten en ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik de volwassene ben en voor haar zorg in plaats van andersom. Maar toch denk ik dat ze vaak haar verdriet voor zich heeft gehouden om mij niet nog meer te belasten.
Dat ik dat niet zo in de gaten had, komt ook omdat ze, zeker voor haar leeftijd, heel goed onder woorden kan brengen hoe ze zich voelt. Maar de creatief therapeut van mijn oudste dochter zei vorige week tegen me: je gevoelens goed onder woorden kunnen brengen is niet hetzelfde als je gevoelens uiten. Juist mensen die heel goed zijn met woorden, hebben moeite met hun gevoel uiten. Dus gaat de jongste binnenkort ook voor een paar sessies naar hem toe om dat te leren.
Om een lang verhaal kort te maken: misschien gaat het bij je dochter niet direct of niet alleen om de wisselmomenten, maar voelt ze zich ook rot door de scheiding op zich en komt dat er op de wisselmomenten, als ze er weer extra mee geconfronteerd wordt, uit.
Veel sterkte en succes!
Simone
He Edwin,
Wat goed dat je hier om wat tips komt vragen, het laat zien dat je er alles aan doet om het zo makkelijk mogelijk allemaal te laten verlopen, zoals je zelf al zegt ben je inderdaad lerende!
Ik herken erg in mijn omgeving dat het wissel moment erg lastig kan zijn voor kinderen. Ik zelf heb het gelukkig nooit als vervelend ervaren omdat mijn ouders er alles aan hebben gedaan het zo soepel mogelijk te laten verlopen. Dat was niet altijd makkelijk voor mijn moeder, vertelde ze mij recentelijk.. Maar ik ben erg blij hoe ze het altijd heeft gedaan..
Wat maakte het dan zo prettig? ..
Mijn ouders maakte altijd even een praatje met elkaar als ze ons thuis ophaalde. Mijn moeder vroeg mijn vader altijd even binnen voor een kopje koffie en kletste wat met elkaar. Ook dat ik ronduit mocht vertellen na een weekendje bij papa over hoe leuk het allemaal was geweest maakt het voor mij prettig. Mama stelde zelf veel vragen en was zelf ook enthousiast. (dit lijkt mij soms als ouders beste moeilijk, maar is denk ik wel belangrijk).
Wanneer kinderen door vader naar school worden gebracht, en door moeder opgehaald is er niet een wisselmoment waarbij de ouders elkaar zien. Ik denk dat het in zo’n geval belangrijk is dat de ene ouder enthousiast is over dat kinderen na school na moeder of vader gaan. Ik weet niet hoe oud u dochters zijn, maar misschien is het een idee om op zo’n moment alvast iets geknutseld te hebben voor moeder, of een foto mee te nemen enz. die ze aan moeder kunnen geven. Zo laat u de kinderen merken dat het vanuit de andere ouder “oke” is om ook zin te hebben om naar de ander te gaan.
Ik hoop dat je wat hebt aan mijn tips. Succes, en mocht je nog vragen hebben, dan horen we die graag!
Groetjes Feline
Beste Edwin,
als liefmoeder van 2 dochters (wij gebruiken het woord stief niet), hebben wij dit ook als belastend ervaren voor alle partijen. Stel je eens voor dat je zelf soms 3x per week na moet denken over kleding, boeken, toiletspullen etc., omdat je weer “ergens anders slaapt”. Soms vergeet je iets en rijden wij weer heen en weer om het te brengen (met veel liefde overigens).
Op een gegeven moment hebben de kinderen zelf aangegeven dat zij liever 1 week bij ons zijn en 1 week bij hun moeder.
Hierdoor hadden zij meer ritme en regelmaat en voelden zij zich ook veiliger.
Wij hebben 1 week wat meer tijd voor elkaar en werken dan ook wat meer en de andere week als de meiden bij ons zijn, maken we meer tijd voor hen beschikbaar.
Voor ons en de meiden werkt dit prima en in overleg kan er altijd weleens een dag geruild worden.
Kerst vieren zij 1 dag bij ons en 1 dag bij hun moeder bijvoorbeeld. Sinterklaas plannen we in overleg met elkaar.
Bij mijzelf kan het al stress geven als we op vakantie gaan en ik na moet denken en plannen wat ik mee wil nemen en wat ik daar wil doen. Stel je voor dat je dit 2 of 3 keer per week zou moeten doen?
Het belangrijkste is dat kinderen zich veilig voelen bij elke ouder en dat er structuur is in de vorm van regelmaat en regels en afspraken. Het zou nog fijner zijn als dat bij beide ouders gelijk loopt en daarom is een goed ouderschapsplan ook zo belangrijk, om daar samen eens voor te gaan zitten en dit te bespreken.
Zondagavond is onze wisselavond en dan halen wij de meiden op met de spullen en zitten dan klaar met een grote beker chocolademelk en wat lekkers. Tv staat uit en we maken tijd om bij te kletsen en te helpen met het opruimen van de spullen. De zondagavond is voor ons. De andere zondagavond eten we met elkaar wat lekkers voor we de meiden weer wegbrengen en nemen dan de komende week met ze door en bespreken dan of we ze nog ergens mee kunnen helpen (bijvoorbeeld wegbrengen naar het Kerstbal van school of specifieke huiswerkvragen).
Misschien kan je hier iets mee. En wat de geijkte fouten betreft: ik ga er vanuit dat elke ouder goede intenties heeft en zijn best doet om zijn kinderen tot zelfstandige en liefdevolle mensjes te begeleiden, zodat zij later prima kunnen functioneren als zij op zichzelf wonen.
Heel veel sterkte en bedankt voor je mooie verhaal.
Hartelijke groet,
Anneke