B. S. (37 jaar) in Vragen van ouders
Twee volwassenen
Hallo allemaal,
Ik ben vanaf 23 december 2014 met mijn partner uit elkaar. We hebben 2 zonen samen (12-6).
Zij is plotseling weggegaan, ondanks ik haar aangeboden heb om thuis te blijven met de kinderen en vanuit hier alles te regelen (woning/werk/bijstand en noem maar op…) totdat zij alles weer op rails heeft. Dan zou ik tijdelijk ergens anders wonen. Ik ben nooit en ten nimmer een bedreiging voor haar geweest.
Zij is dus 75 km verderop, bij haar broer tijdelijk ingetrokken (in gezinsvorm: man, vrouw, zoon, dochter), puur om de reden bij haar familie dichtbij te gaan wonen. Er is niet mogelijk om te praten over een mogelijkheid dat zij hier in de buurt gaat wonen, voor de kinderen. Dat onderwerp staat op slot!!! Het zou anders heel wat makkelijker zijn voor iedereen, maar ok, dat is een andere discussie.
Ik heb een koopwoning en heb een baan waar ik gelukkig mee ben en wil hier niet weg. Ik heb zeer onregelmatige werktijden. (Ben al 8 weken in de ziektewet, vanaf volgende week 19 januari as. begin ik weer met werken)
Ik weet niet hoe ik het met de kinderen moet gaan doen. Het gaat niet verder zo, de oudste is wel zelfstandig. Ze zijn voor de tweede week op rij hier op school, na de wintervakantie). Op vrijdagavonden na de zwemles (18 uur) van de jongste, heb ik ze telkens naar de moeder gebracht en zondag weer opgehaald.
– Mijn oudste wil wel graag in de vertrouwde omgeving blijven wonen en naar dezelfde school blijven gaan. Hij zit hier ook op voetbal (elke zaterdag wedstrijd)
Hij is zelfstandig in-uit bed komen, schoolgaan, huiswerk, en ga zo maar door!
– mijn jongste zit dus nog op zwemles. Hem heb ik in het verleden ook beloofd op voetbal te zetten nadat hij de A-diploma heeft gehaald.
Hij heeft meer zorg nodig met de ochtendrituelen, naar school gebracht worden, opgehaald worden, eten voorbereiden, in bed stoppen enz.
Mijn (ex)partner is een lui iemand, zij wil het liefste van de bijstand incasseren en is niet mobiel (geen auto en kan niet eens fietsen, jaaaa die zijn er ook!) zij slaapt het liefste tot 12-13 uur uit.
Zij zegt dat zij alles weer gaat aanpakken en alles op eigen kracht gaat opzetten en voor de kinderen het beste voor heeft. …Zou ze moeten!
Maar waar ik mee zit is;
Hoe moet ik het doen met de kinderen, moet ik de broers tijdelijk scheiden, jongste bij moeders en oudste bij mij?
De jongste naar moeders sturen en daar op school zetten. als zij een woning toegewezen krijgt, dat de oudste dan ook naar toe gaat zodat de broers in ieder geval bij elkaar zijn en dat ze dingen kunnen doen waar ze plezier van hebben.
Ik en mijn ex-partner zijn twee volwassenen die gekozen hebben om uit elkaar te gaan. Ik weet zeker dat de kinderen daar niet blij mee zijn, omdat vooral de afstand een grote rol voor ze speelt; de vertrouwde omgeving wordt ze ontnomen.
Kan ik haar rechterlijk verplichten om in de buurt (straal van 15 km) te komen wonen, zodat de kinderen het minste last van hebben? Dat we in co-ouderschap de kinderen kunnen opvoeden?
Graag wil ik adviezen en reacties op deze post.
Beste B.S.
Hartstikke bedankt voor uw berichtje, u heeft duidelijk het beste voor met de kinderen en vraagt zich af hoe u het beste kunt handelen. Ik neem in ieder geval mijn petje daar alvast voor af.
Als ik het zo hoor is uw partner bij haar broer ingetrokken en hebben jullie verder nog geen afspraken gemaakt. Hierdoor snap ik dat u zich zorgen maakt over de manier waarop u dingen moet regelen, omdat er veel onzekerheid is en eigenlijk alles vanuit u moet komen. Samen met de onregelmatige werktijden en de zorg voor de jongens is dit nu natuurlijk veel tegelijk. Misschien dat u, hoe moeilijk ook, op een of andere manier terug kunt vallen op sociale steun? Hiermee bedoel ik dat het misschien mogelijk is dat familie/vrienden de jongste uit school kan halen of naar bed kan brengen wanneer u aan het werk bent? Mijn neef kreeg ontzettend veel steun van zijn baas, om ervoor te zorgen dat alles toch goed geregeld was voor de kinderen en dat zij zo min mogelijk last ondervonden.
Ik stel voor dat u samen met uw partner om tafel gaat zitten om een ouderschapsplan op te stellen, hierin worden afspraken gemaakt over de zorg van de kinderen en dit zorgt ervoor dat u een stuk beter weet waar u aan toe bent. Misschien is het een optie dat er een gezamenlijke vriend van jullie bij aanwezig is, die ervoor kan zorgen dat iedereen aan het woord komt en dat de emoties niet de overhand nemen?
Vooral omdat jullie nog zo aan het begin zitten van de scheiding zou ik u persoonlijk echt het boek Aan alle gescheiden ouders van Villa Pinedo aan willen raden. Hierin vertellen kinderen hoe zij de scheiding hebben ervaren en worden er allemaal zaken genoemd die ervoor zorgen dat de scheiding zo prettig mogelijk verloopt. Natuurlijk ken ik jullie niet persoonlijk, maar de manier waarop uw ex-partner zich nu gedraagt daarvan krijg ik het gevoel dat zij zich totaal niet inleeft in de situatie van de kinderen. Ik denk dat het boek juist voor haar een eye opener zou kunnen zijn.
Ik ben het helemaal eens met B dat het geen goede oplossing is om de broertjes uit elkaar te halen, zij bevinden zich samen in dezelfde situatie en hebben elkaar nodig. Toen bij ons dreigde dat mijn broer en zus bij mijn moeder bleven wonen (zij waren 18+) en ik wel tussen mijn vader en moeder zou moeten verhuizen werd ik daar best bang van, omdat ik dan niet bij ze terecht zou kunnen als ik bij mijn vader was.
Ik hoop dat u iets heeft aan dit advies, en mocht er nog eens iets zijn, dan kunt u gerust een berichtje sturen.
Ik wens u heel veel sterkte de komende tijd.
Hallo,
Het is altijd lastig om te reageren zonder de hele voorgeschiedenis goed te kennen maar zoals ik het nu lees vindt ik dat moeder erg onverantwoordelijk met de situatie omgaat door huis, haard en kinderen achter te laten. Wat ontzettend knap van je dat je ondanks gewild of ongewild in een scheiding terecht kwam zelf voorstelde om uit huis te gaan en nu zelfs de kinderen brengt en haalt. Is er al een convenant? Daarin zou beschreven kunnen staan dat 1 van de ouders niet verder dan een straal van .. km mag gaan wonen en wat kan haar familie hierin betekenen? De kinderen uit elkaar halen lijkt mij geen goede oplossing. Ze hebben elkaar (vooral nu) zo nodig!
Heel veel sterkte en wijsheid!