Eveline (39) in Vragen van ouders
Ruzie met vader
Dochter wil niet meer naar vader.
Onze dochter van net 13 heeft een conflict met haar vader waarbij, naar ik begrijp van beiden (met beiden heb ik goed contact), van beiden kanten stevige woorden zijn gevallen. Onze dochter was en is hier behoorlijk van overstuur. Ze wil niet meer naar haar vader toe voordat het is uitgepraat, haar vader vindt dat er niets uit te praten valt (“zand erover en door”) en dat ze dit niet in moet zetten om te manipuleren.
Haar vader wil dat ik hem steun en mijn dochter wil nu niet meer naar hem toe. Ik kan beiden begrijpen maar ik weet niet wat ik nu moet doen. Ik vind eigenlijk dat ze in gesprek moeten zonder mij want beiden willen a.h.w. dat ik achter hen ga staan en dan ben ik dadelijk de boosdoener. Mijn dochter wil dat ik niets doe, dat het initiatief echt uit haar vader komt, uit zijn hart. In haar optiek zou hij anders alleen maar zeggen wat hij denkt dat ze wil horen. Haar vader vindt dat ik me als mede-ouder achter hem moet scharen. Hebben jullie adviezen voor mij?
Hoi!
Ook hier veel herkenning. Toen mijn ouders al een hele tijd uit elkaar waren en ik een jaar of 14 was heb ik ruzie gehad met mijn vader omdat ik het niet eens was met de manier waarop hij dingen aanpakte. Ik was gewoon ontzettend boos en had geen zin meer om hem te zien. Na een knallende ruzie langs de weg, waarbij hij mij in de auto probeerde te sleuren, ben ik richting huis gelopen en is mijn stiefvader me op komen halen. Daarna wilde ik niets meer van hem weten. Hij probeerde hier en daar wat contact te blijven zoeken, maar er zat geen sorry bij, en ik verwachtte wel van hem dat hij dat zou zeggen.
In die tijd heeft mijn moeder heel erg achter mij gestaan: ze vond dat ik moest doen wat ik zelf wilde. Ik had wel eens het idee dat ze zelf vond dat ze er een beetje tussenin stond, maar dat liet ze zo min mogelijk aan me merken. Ze vond dit een conflict tussen mij en mijn vader en liet het daarbij. Als ik niet naar hem toe wilde, hoefde dat van haar niet en ze probeerde me daar ook niet toe te pushen. Dat heb ik heel erg gewaardeerd. Op die manier heb ik mijn eigen weg daarin kunnen vinden.
Na een half jaar heb ik voorzichtig weer wat contact gezocht. Zoveel contact als vroeger, toen ik hem elke twee weken zag, heb ik nooit meer met hem gehad, maar we zien elkaar nu regelmatig en kunnen prima met elkaar overweg. Af en toe gaan we een dagje iets leuks doen. Dat is altijd gezellig en prima voor mij.
Voor mij is het dus prettig geweest dat mijn moeder heel erg achter me stond, maar ik kan me voorstellen dat jij nu echt in een lastige situatie zit, omdat het klinkt alsof jij en de vader van je dochter verder wel prima met elkaar overweg kunnen. Dat was bij ons niet zo, en ik kan me voorstellen dat dat in dit geval de situatie nog ingewikkelder maakt. Het belangrijkste is denk ik dat je er bent voor je kind.
Sterkte!
Beste Eveline,
Allereerst bedankt voor deze vraag. Wat goed dat u advies zoekt bij ons. Ik herken mijzelf wel in wat u schrijft.
Ik heb een tijdje geen contact gehad met mijn vader, omdat wij ook ruzie hebben gehad, voor ik het huis uit ging. Ik wilde ook dat het contact van zijn kant kwam, en mijn stiefmoeder zat tussen ons beide in. Ik wilde niet dat zij met hem praatte, omdat ik wilde dat mijn vader initiatief nam. Aan de andere kant wilde mijn vader niet dat zij met mij praatte, omdat hij nog boos was over wat er was gebeurd.
Na een tijdje begon dit aan mij te knagen, omdat ik mijn stiefmoeder in een vervelende positie had gebracht. Ik ben naar ze toe gegaan en wij hebben met z’n drieën de situatie uitgesproken. Dit heeft geresulteerd in beter contact en geen ruzies of onenigheden meer tussen mij, mijn vader en mijn stiefmoeder,
U zou het gesprek met uw dochter aan kunnen gaan om haar te vragen hoe het komt dat zij niet de eerste stap wil zetten. Is ze ergens bang voor of is ze overtuigd dat hij de eerste stap moet zetten? Misschien is er natuurlijk wel iets heel anders aan de hand. Als u dat gesprek voert, komt u te weten waarom uw dochter nog geen contact heeft gezocht en kunt u vanuit dat gesprek misschien verder zoeken naar mogelijkheden in deze situatie. Als uw dochter het moeilijk vindt om met u te praten hierover, kan ze ook met een buddy praten. Diegene staat er wat verder vanaf en kan de situatie van een afstandje beoordelen en erover praten met haar. Hier vindt u meer informatie: https://www.villapinedo.nl/informatie-over-buddy/
Ik hoop dat u iets aan mijn advies heeft!
Liefs,
Evelien