rebecca (42 jaar) in Vragen van ouders
Rechter
Beste kinderen,
Ik ben gescheiden en moeder van mijn biologische kind van 7 jaar en stiefmoeder van een dochter van 10 en een zoon van 12, ik woonsamen met hun vader.
De verhoudingen tussen mij en de kinderen zijn goed en ook tussen de kinderen onderling.
Zowel mijn partner en zijn ex als ik met mijn ex hebben co-ouderschap over de kinderen.
Mijn partner is nog niet gescheiden van zijn ex-partner, dus de moeder van mijn stiefkinderen, helaas duurt dit allemaal erg lang en is er veel ruzie.
Volgende maand is er na 3 jaar eindelijk een rechtszitting.
Nu is het zo dat mijn stiefzoon net 12 is, en dus gehoord wordt door de rechter. Hij wil er niet met zijn vader of moeder over praten wat hij tegen de rechter zal zeggen.
Zelf weet ik niet goed hoe zo’n gesprek tussen een kind en een rechter verloopt, hoe de vragen gesteld worden en dergelijke.
Ook zou ik hem graag wat meer informatie hierover geven.
Zouden jullie mij kunnen vertellen hoe zo’n gesprek gaat, wat jullie ervaringen waren en hebben jullie tips hoe wij hem het beste kunnen helpen en begeleiden.
Alvast erg bedankt, Rebecca
Beste Evi, Beau, Dara en de persoon die anoniem heeft gereageerd,
Erg bedankt voor jullie reacties! Ik neem van allemaal wat mee en zal nu, maar ook steeds in alle situaties proberen een goede, lieve en zoveel mogelijk onpartijdige (stief)moeder te zijn, en goed naar de kinderen te luisteren, want voor de kinderen is het al zo moeilijk, zoals jullie terecht schrijven!
Nogmaals veel dank en veel succes!
Rebecca
Beste Rebecca,
Wat fijn dat je wilt helpen. Het is echt heel fijn om een aardige stiefmoeder te hebben kan ik zeggen. Zelf heb ik veel steun gehad aan mijn stiefmoeder, ook omdat ik met haar kon praten over dingen zonder de situatie uit te leggen maar terwijl ze nog steeds redelijk onpartijdig was voor mij. Vertrouwd maar niet direct ‘involved’ in alles. Ik hoop dat jij ook zoiets voor jouw stiefkinderen kan doen zo.
Op mijn 12e ben ik ook op kindergesprek geweest bij de rechter. Toen heette dit echter nog ‘kinderverhoor’, dus ik was enorm nerveus. Ik denk dat het heel belangrijk is dat ernaar gerefereerd wordt als een gesprek want dat is het ook. Het hangt natuurlijk van de specifieke rechter af hoe het precies gaat. Voor mij was het heel fijn. Wel erg spannend maar ik heb uiteindelijk heel fijn kunnen praten. Je zit gewoon aan een tafel met de rechter (en een stenograaf) en het is over het algemeen een gesprek meer dan dat er specifieke vragen gesteld worden. Villa Pinedo geeft ook workshops aan rechters waarin we ze proberen te leren welke vragen ze beter wel en niet kunnen stellen, maar of deze rechter zo’n workshop heeft gevolgd en/of zich hiervan bewust is weet ik natuurlijk niet.
Als je een fijne rechter hebt (zoals ik had) dan is het kindergesprek heel fijn. Er wordt even naar jou geluisterd, wat dus betekent dat jij eindelijk iets te zeggen hebt over de toekomst van je eigen leven. Een goede rechter zal wat er gezegd wordt in het kindgesprek meenemen in de beslissing. Wel eng hierin is dat alles wat er gezegd word dus wel wordt gebruikt. Ik was zelf heel bang dat mijn ouders het te weten zouden komen. Dat is gedeeltelijk loyaliteitsconflict en in mijn situatie ook terechte angst. Maar meestal gaan de rechters hier ook gevoelig mee om, zeker als ze weten wat voor negatieve consequenties dit voor het kind zou kunnen hebben.
De rechter die ik had heeft mij ook een bijzonder curator aangewezen. Het is misschien goed te bespreken met je stiefzoon of hij dit ook zou willen. Een bijzonder curator is een soort kinderadvocaat die hem zou vertegenwoordigen in de rechtszaal. Ik had dus regelmatig gesprekken met mijn bijzonder curator over wat ik er allemaal van vond en wat ik graag wilde en dan was zij in de rechtszaal als het ware mijn stem (sinds je als minderjarige niet zelf aanwezig mag zijn). Dit was voor mij heel fijn omdat ik dus invloed had op het hele process, zonder dat ik degene was die tussen mijn ouders in moest staan. Voor mij was het dus een geweldige zet, maar als een kind niet zo’n uitgesproken mening heeft en/of dit te veel lijkt is het niet zo’n goede keus. Iets om te bespreken dus.
Verder wil ik even kwijt dat een kindgesprek over het algemeen 15 minuten duurt. Het hang ervan af hoeveel er besproken moet worden. Nogmaals hangt het gesprek erg af van de sepcifieke rechter maar het doel is om de positie van het kind te leren zodat het verdict niet slecht uitvalt voor het kind. Gelukkig hebben steeds meer mensen door dat het hier echt om het kind moet gaan, het zijn namelijk de kinderen van wie het hele verdere leven wordt aangetast, en het zijn de kinderen die geen keus hebben gehad maar gewoon in deze situatie zijn gegooid. Dus met deze realisatie vragen de meeste rechters goed en gericht naar de situatie van het kind en wat het kind wilt. Het is hierbij niet zo dat alleen hiernaar geluisterd wordt, maar het wordt hevig meegewogen, zeker als het duidelijk is dat dit de stem is van het kind. Op de leeftijd van 12 heeft een kind in zo’n situatie namelijk wel degelijk door wat er aan de hand is en snapt het meestal beter dan veel volwassenen verwachten. Bovendien is het kind de enige die weet wat het beste is voor het kind. Toen ik 12 was had ik een brief geschreven aan de rechter waarin ik mijn positie uitlegde, later kwam deze bij de advocaten van mijn ouders terecht. Mijn moeder’s advocaat zei hierbij meteen dat ik deze brief niet had kunnen schrijven omdat de brief veel te volwassen was, dus mijn vader had dat geschreven en mij natuurlijk ook gemanipuleerd. Het voelde vreselijk dat ik gewoon niet serieus genomen werdt, ze waren het niet eens met mijn mening dus was ik gewoon gemanipuleerd.. Het was kwetsend dat ik zo werd behandelt, maar gelukkig had de rechter wel door dat ik niet een marionet was maar een persoon met mijn eigen gedachtes.
Het kan dat sommige mensen hier anders over denken, maar volgens mij is dit niet de beste plek om die frustraties te uiten. Ik zou zulke mensen adviseren om een gesprek te beginnen met zijn/haar kinderen, en hierbij vooral ook te luisteren. Jammer genoeg vergeten veel ouderen om te luisteren naar kinderen. In dit soort situaties groeien we snel op, en we verdienen het om serieus genomen te worden, het gaat nu eenmaal om ons leven hier. Dus luister. Je enige andere keus is dat je je eigen kind van je af duwt.
Rebecca, veel succes met alles en ook aan je stiefkinderen. Ik hoop dat alles lukt en er een gemakkelijke situatie kan ontstaan. En zorg ook dat zowel jouw kind als je stiefkinderen weten dat ze altijd hier bij Villa Pinedo terecht kunnen.
Sterkte aan jullie allen
Beste Rebecca,
Dankjewel voor je bericht. Ik heb zelf niet direct ervaring met het fysieke gesprek met de rechter, maar wel met het contact op papier. Vragen waar je aan kunt denken zijn:
– Wat wil jij als kind?
– Bij wie wil je wonen?
Op de website van de Rechtspraak staat veel meer informatie rondom het fysieke gesprek met de rechter. Je kunt een filmpje vinden via http://www.rechtspraak.nl/Naar-de-rechter/Civiele-rechter/Pages/Video-over-kinderverhoor.aspx. Er is ook een folder beschikbaar, welke je kunt vinden via http://www.rechtspraak.nl/naar-de-rechter/civiele-rechter/documents/r007kinderverhoor2008.pdf. Ik hoop dat de inhoud van het gesprek met deze links duidelijker wordt :-). Heel veel succes aan iedereen die betrokken is bij de scheiding!
Beau
Hallo rebecca,
Bedankt voor je bericht ik zal je als kind van gescheiden ouders zo goed mogelijk advies proberen te geven. Mijn situatie is niet helemaal het zelfde.
Toen ik 12 was en mijn ouders gingen scheiden kreeg ik een brief van de rechter. Daarin werd gevraagd wat ik graag zou willen. Ik heb geen gesprek gehad, ik denk omdat mijn ouders over de omgangsregeling het wel eens waren. En ik eigenlijk ook wel, ik heballeen aangegeven dat ik mijn vader opzich wel vaker wilde zien. Als je 12 bent wordt je gehoord, het betekent niet dat je zelf mag kiezen.
Informatie over mijn ervaring bij het gesprek met rechter kan ik je dus niet geven. Wat je eventueel zou kunnen doen is contact opnemen met een kinderrechtswinkel. Met de vrasg hoe zo’n gesprek een beetje in zn werk gaat.
of wellicht een mediator. Die ziet en hoort natuurlijk ook wel wat.
Ik hoop dat je hiermee een beetje verder kan.
Liefs evi
Ik heb er ervaring mee. Het kind wordt 5 minuten gehoord, er wordt niet dieper en verder gevraagd. Daarna is het niet meer belangrijk wat beide partijen inbrengen, hoe redelijk, overtuigend en juist ook. Dit word van tafel geveegd. Wordt natuurlijk niet gemotiveerd. Er wordt erg vaag gedaan wat het kind mogelijk heeft gezegd. .
Kortom: wat het kind vind is belangrijk. Het kind kan de gevolgen niet overzien. Dus de ouder die het kind onder de duim heeft en/of verzorgd trekt aan het langste eind.
Rechters doen interessant maar zijn erg naïef. Niet omdat ik dat vind maar omdat onderzoek dat uitwijst. Ik mag hopen dat de rechter eens zelf in zo,n’ situatie terecht komt.