1 reactie

1. Maaike op 29 september 2014 om 10:21

   Hallo Annemarie,

   Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 18 was. Ik had net het VWO afgerond en ging studeren. Het was de beslissing van mijn vader en mijn moeder had het er heel moeilijk mee. Hoewel ik net op kamers ging, probeerde ik er zoveel mogelijk te zijn voor mijn moeder. Mijn eerste jaar was ik op vrijdag vrij en in plaats van lekker op stap te gaan met studiegenoten op donderdagavond, vertrok ik gelijk naar huis om er voor mijn moeder te zijn.
   Ik heb daar geen spijt van, maar het had natuurlijk anders gemoeten. Gelukkig kwam ik daar na een jaar zelf wel achter en toen ben ik van de een op de andere dag gestopt met het mentaal ondersteunen van mijn moeder. Ik ben vaker de weekenden in mijn studentenhuis gebleven en ben toen pas echt van mijn studententijd gaan genieten.
   Met mijn vader heb ik ook altijd contact gehouden. Niet zo intens als met mijn moeder, maar hij is er altijd voor me geweest. Ik heb hem ook nooit iets kwalijk genomen. Mijn ouders zaten in een minder goede periode in hun huwelijk toen hij iemand anders ontmoette. Zo simpel heb ik het altijd gezien en zo zie ik het nog.
   Zijn nieuwe relatie heeft een paar jaar geduurd, maar ik had geen klik met haar. Inmiddels is hij al ruim 10 jaar getrouwd met een hele leuke vrouw en daarmee klikt het wel.
   Nu ik zelf net ben gescheiden heb ik er nog goede gesprekken over gehad met mijn vader. Hij was aangenaam verrast te horen hoe ik het ervaren heb.

   Mijn moeder heeft een korte tijd een relatie gehad met iemand, maar is verder altijd alleen gebleven. Dat vind ik wel jammer, ik had haar graag een fijne relatie gegund.

   Hoewel de eerste tijd na de scheiding niet leuk was, kan ik toch heel eerlijk zeggen dat ik er niet negatief op terug kijk. Het enige wat ik zou willen veranderen is de therapeutische rol die ik voor mijn moeder speelde. Die had ik bij iemand anders neer moeten leggen.

   Groeten,
   Maaike

   Reageer