Anoniem () in Vragen van ouders
Nu stoppen?
Hallo,
Graag zou ik jullie advies willen. Ik zit in een relatie van bijna 3 jaar en we hebben samen een zoon van bijna 1. Meer dan 1,5 jaar geleden is hij onverwachts gekomen en hebben we destijds besloten ons kind te houden. Dit terwijl onze relatie nou niet bepaald goed ging. Door de zwangerschap en de komst van onze zoon, hebben we alleen maar meer moeite gehad naar elkaar toe te groeien. We proberen veel en willen het beste voor onze zoon. Maar we hebben ook vaak ruzies. Tot mijn grote spijt heeft hij dit soms meegemaakt. Ook al blijven het bij woorden… zelfs kinderen op deze jonge leeftijd voelen spanningen aan. Op een gegeven moment zei ik tegen mezelf, het is afgelopen. Niet meer voor zijn ogen. Ik wil mijn kind dat absoluut niet aandoen.
Nu we toch soms nog spanning creeren en ruzie hebben, vraag ik me af wat het beste is in deze situatie. Als ik deze relatie beeindig, ben ik bang dat de gevolgen erger worden voor in dit geval onze zoon. Zijn ouders zullen dan niet meer bij elkaar zijn. En ik neem hem het gezinsplaatje af. Maar aan de andere kant ben ik bang dat dit door blijft gaan. (Ook al zijn er ook positieve momenten, het negatieve overheerst). Nu begrijpt hij nog niet zoveel, maar hij wordt ouder en op latere leeftijd is het moeilijker een scheiding te verwerken.
Vrienden met gescheiden ouders gaven mij daarom ook het advies beter nu te stoppen dan later. Ik zelf stop telkens weer al mijn krachten in het redden van deze relatie. Het is immers in mijn hoofd altijd beter voor ons kind om beide ouders te hebben. Of zie ik dat verkeerd.. en zal hij beter af zijn bij gelukkige ouders met wellicht een stiefvader/moeder in de toekomst?
Ik hoop jullie mening te horen, vanuit jullie perspectief.
Ze geven je altijd een goed advies ik ben heel blij dat ik deze keuzen heb gemaakt
hoi
wat een vervelende situatie voor je. een kindje, de roze wolk, het positieve maar ook het negatieve dat naar jouw gevoel toch wel wat overheerst. eigenlijk kunnen jullie op die manier niet zo goed naar elkaar toegroeien begrijp ik uit jouw reactie.
er zijn diverse ruzies en jij ervaart die ruzies als vervelend en wil niet dat je kindje daar mee wordt geconfronteerd. eigenlijk geef je daarbij aan dat je twijfelt over het voortzetten van je relatie en ook geef je aan dat je overweegt met de relatie te stoppen maar wilt dat goed overwogen kunnen doen, vandaar dat je misschien wel hier het advies vraagt.
kort gezegd formuleer je eigenlijk een keuze tussen ruzie maken waar het kindje mogelijk last van zou kunnen hebben (het is niet zeker of het kindje daar last van heeft, kinderen schijnen pas te kunnen onthouden vanaf ca 4 jaar) en de ruzie uit de weg gaan door de relatie te beëindigen.
nu ken ik persoonlijk natuurlijk je situatie onvoldoende en weet niet hoe erg de ruzies zijn en of deze oplosbaar zijn. wel kan ik in het algemeen zeggen dat ruzies voortkomen uit angst gevoelens.
bij angst horen pijn en verdriet. er worden de nodige verwijten gemaakt over en weer en je komt in een vicieuze circel terecht waar je niet meer uit kunt komen naar jouw gevoel. kortom er zijn bij een ruzie eigenlijk 2 mensen aan het strijden met woorden, in jullie geval, die niet meer op een andere manier met elkaar kunnen communiceren lijkt het wel op dat moment. die geen begrip meer kunnen hebben, die elkaar even niet meer accepteren, die het vertrouwen in elkaar verloren hebben misschien wel. het veroorzaakt een gevoel van alleen zijn, een gevoel van machteloosheid ook.
een bekend grapje met de nodige kern van waarheid is :
bedenk daarbij dat een vrouw vaak in de eerste 4 jaar van een relatie de man probeert te veranderen. na die 4 jaar geeft zij het vaak op. dat wil niet zeggen dat zij het dan accepteert overigens. maar vaak blijkt dat na een jaar of 20 🙂
een ander grapje is :
de vrouw trouwt met de man in de veronderstelling dat zij hem wel kan veranderen. de man trouwt met de vrouw in de veronderstelling dat zij altijd dezelfde blijft.
beide komen van een koude kermis thuis omdat de vrouw wel veranderd en de man hetzelfde blijft.
moraal ervan..een ander kun je niet veranderen.
de leer van de liefde leert dat angst verdriet is. machteloosheid ook om iets voor elkaar te krijgen. angst en liefde samen zorgen voor de passie en de aantrekkingskracht. door immers te strijden geeft dat aan dat er nog passie is. de wil ergens voor te gaan. zodra er over wordt gegaan tot het ruzieloze tijdperk, tot het weglopen of tot het negeren zal in snel tempo de passie verdwijnen. met ruzie maken is op zich dan ook niets verkeerd mits dat gebeurd met wederzijds respect en de ruzie steeds weer goed gemaakt wordt en er begrip is voor elkaars standpunten en er gekomen kan worden tot acceptatie dat de ander anders denkt.
mi ligt de oplossing in het geval van relatieproblemen in 80 % van de gevallen in het verbeteren van de communicatie. in een andere manier van communiceren. in het elkaar laten zijn wie je bent. het accepteren van elkaar. in het met begrip reageren op elkaar. in vrede, in rust, in harmonie. in het verleden laten gaan en het vertrouwen geven aan elkaar. alleen als je immers het verleden los kunt laten heb je je handen vrij om de kansen en je toekomst met 2 handen vast te grijpen.
kortom er dient zonder oordelen met elkaar gesproken te kunnen worden, er dient zuinig gedaan te worden met het geven van adviezen, in een relatie kun je immers elkaars helper niet zijn, er dient duidelijk aan gegeven te worden wat je denkt, vindt en voelt, er dient geluisterd, samengevat en doorgevraagd te worden om boven water te krijgen wat de ander beweegt en deze dient begrepen te kunnen worden.
er zijn vele mogelijkheden wat je kunt doen om verder te gaan. martin luther king zei ooit : het donker kan het donker niet verdrijven alleen het licht kan dat, haat kan haat niet verdrijven alleen de liefde kan dat.
ik zou daar aan toe willen voegen.. het negatieve kan het negatieve niet verdrijven alleen het positieve kan dat. verdriet kan verdriet niet verdrijven alleen plezier kan dat. angst kan de angst niet verdrijven alleen de liefde kan dat !
door achter elke negatieve boodschap het positieve te zien en het positieve voor waar aan te nemen kan er veel gebeuren ! kortom wat heeft je voorkeur : gelijk hebben of gelukkig zijn ?
mocht je voor geluk gaan dan kun je ook binnen een relatie zelfs in je eentje de vicieuze cirkel doorbreken door een andere rol te nemen, door een andere manier van communiceren. door de verschillen te leren tussen verwijten, oordelen en feiten. door geweldloze communicatie toe te passen (lees maar eens het boek van marshall b rosenberg). en ik weet zeker dat je partner er ook voor wilt gaan ook als deze in het begin misschien daar wat sceptisch tegen over staat. uiteindelijk gaat het om het belang van het kind en om jullie beider geluk !
heel veel sterkte en heel veel succes ! ben benieuwd wat je van deze reactie vond overigens. groetjes
Hallo,
Ik zou nu scheiden…. want oké, het is nu niet leuk voor je kind, maar als je het doet als hij 12/13 is is het nog minder leuk! Veel succes!
Liefs Lola
Hallo,
Ik zou nu scheiden…. want oké, het is nu niet leuk voor je kind, maar als je het doet als hij 12/13 is is het nog minder leuk!
Hallo anoniem,
Bedankt voor je bericht. Ik vind het erg knap en moedig dat jij je hier zo open stelt en je af vraagt wat het beste voor jullie zoon is.
Om gelijk maar te antwoorden: je hebt als kind je vader en moeder bij elkaar niet nodig om gelukkig te zijn. Als vader en moeder samen niet gelukkig zijn levert dat spanningen en ruzies. Daar worden kinderen echt niet gelukkig van.
Mijn ouders zijn gescheiden en hebben allebei een nieuwe partner. Zij zijn gelukkig en ik ben dat ook. Ik was 12 toen ze gingen scheiden en dat is natuurlijk niet leuk. Maar na een aantal jaar rust en wennen aan de nieuwe situatie leer je daar als kind ook mee omgaan.
Ik zou goed nadenken over je keuze. Als zeker weet dat het niet meer gaat tussen jullie dan zou ik inderdaad gelijk maar alles in werking zetten om te gaan scheiden. Maak afspraken met elkaar betreft de omgang en opvoeding. Probeer alles zo goed mogelijk te regelen voor jullie zoontje zodat hij zo min mogelijk last heeft van de scheiding.
Ben je er nog niet zeker van of je nou wel of niet wil scheiden? Overweeg dan om samen hulp te zoeken in de vorm van bijvoorbeeld relatie therapie. De nadruk op samen want jullie moeten dit allebei willen. Je kan niet in je eentje aan de relatie werken. Daar zijn jullie allebei voor nodig.
Veel succes
Liefs Evi