Miriam (44 jaar) in Vragen van ouders
Nog steeds
Hi.
Het gaat hartstikke goed, en ik ben heel dankbaar dat ik dat zo mag zeggen. Ik doe werk dat ik leuk vind, het huis begint mooi te worden en ik ben getrouwd met een ontiegelijk leuke man. Ook mijn zoon doet het nu goed, zowel thuis als op school: hij is blij, lief en verantwoordelijk.
Maar dit: Zo’n zeven jaar geleden ben ik gescheiden van mijn zoons vader. En dat wat een vreselijke scheiding. Kan gebeuren, in het begin verwijt je elkaar van alles en is het alleen zijn vreselijk. Het probleem is echter dat dit nog steeds zo is. Al hebben O. en ik nauwelijks nog contact, behalve over het allernoodzakelijkste, nog altijd is de omgang met elkaar afschuwelijk: elke derde mail staat bol van de beledigingen, hij wringt zijn eigen wil overal doorheen (onze wensen worden niet gehonoreerd) en ik ben doodsbang voor elke vorm van communicatie met die man, omdat het me zo pijn doet.
Ik heb een flinke balk in mijn oog, ik zie niet wat ik hier misdoe, want mijn zoon zegt dat zijn vader ook zo over mij praat. Ook probeert hij op te vangen waar vader de communicatie laat vallen (niet mailen maar via R., onze zoon afspraken maken, etc.).
Ik zou zo graag een goede (ooit gescheiden) ouder zijn voor R. Heeft iemand hier een visie op?
Miriam
Beste Vincent,
Praten is altijd goed, maar het is heel belangrijk dat je jouw kinderen geen waarde-oordeel van jouw kant doorgeeft. Laat ze vooral weten dat het het allerbelangrijkste is dat ze naar zichzelf luisteren. Dat ze bij zichzelf blijven en hun eigen oordelen opmaken.
In deze situatie zeggen dat het ‘niet okay wanneer er dingen verteld worden die niet waar zijn’, legt een waarde-oordeel neer. Namelijk dat jij vindt dat wat hun moeder zegt niet waar is. In een scheidingssituatie is er niet 1 waarheid, en de perspectieven van ouders opgedrukt krijgen helpt een kind niet. Probeer je kinderen vooral te vertellen dat ze hun eigen waarheid en eigen perspectief moeten vinden. En als ze dat lukt, respecteer deze dan. Het is immers hun (gehele) leven dat hier het meest wordt beinvloed.
Veel succes
Dank je wel, Dara, voor je antwoord. Dit helpt mij ook in mijn eigen situatie. Wat ik me wel afvraag… Mijn (drie) kinderen worden door hun moeder ernstig beïnvloed en aangezet tot het uitspreken van onwaarheden. Hoe ga ik hiermee om met mijn kinderen? Erop aanspreken zonder oordeel? Zo van, ik heb gehoord/gemerkt dat jullie dit en dit vertellen. Ik begrijp dat het moeilijk is voor jullie, maar het is niet okee wanneer er dingen verteld worden die niet waar zijn. Of juist helemaal niet over praten?
Een bezorgde vader
Lieve Miriam,
Ik herken deze situatie heel erg, omdat zoiets ook met mij is gebeurd. Mijn moeder droeg altijd haat naar mijn vader en probeerde deze ook op mij over te brengen. Ze vertelde mij altijd vreselijke dingen over mijn vader en kan nog steeds niet met hem communiceren. Dit doet mij pijn omdat ik van beide mijn ouders hou. Het enige wat het beter maakte voor mij was de houding van mijn vader. Hij besloot voor mij te gaan en en ging daarom het conflict niet aan. Het zal hem een deel van zijn trots gekost hebben maar ik ben hem eeuwig dankbaar omdat hij mij een veilige plek gaf. En omdat hij ruimte creeërde waarin ik mijn moeder blij kon houden zonder me onnodig schuldig te voelen tegenover hem, omdat hij niet een keuze en/of zijn mening op mij forceerde.
Hoe jouw zoon op de situatie reageert klinkt heel erg zoals ik reageerde. Dus ik raad jou aan te doen wat mijn vader deedt. Probeer je zoon zoveel mogelijk uit de vuurlinie te houden, hij hoort geen verantwoordelijkheid te hoeven dragen hiervoor. Ik snap dat het lastig is, en waarschijnlijk eng voelt. Misschien is het goed steun van je man te vragen in de communicatie, zodat je niet alleen die emails zit te lezen. Communicatie is wel heel belangrijk, hoe meer jullie communiceren hoe lichter de last van jullie zoon zal zijn in dit gebied.
Ik hoop dat dit helpt.
Veel succes en sterkte gewenst.