Xx (43 jaar) in Vragen van ouders
Niet verergeren
Lieve dappere kinderen van gescheiden ouders,
Ik ben, nu 2,5 jaar geleden, bij de vader van mijn kinderen weggegaan.
Wij hebben samen 2 kinderen, een jongen van 16 die nu bij zijn vader woont en een dochter van 13.
De relatie met mijn ex is helaas ronduit slecht. Op diverse manieren en via allerlei hulpinstanties heb ik hulp gezocht om een betere communicatie op gang te brengen, helaas zonder succes.
Het feit is dat de vader van mijn kinderen erg verbitterd en verdrietig is, waar ik uiteindelijk ook last van heb en ook moeilijk vindt om te zien. Helaas zijn de kinderen enorm gevoed met vreselijke verhalen. … Ik heb namelijk sinds 1,5 jaar een nieuwe vriend waar ik heel gelukkig mee ben en ik begrijp heel goed dat dit voor sommige lezers best moeilijk is te horen, want ja, het liefste wil je dat je ouders voor altijd bij elkaar blijven.
Mijn nieuwe vriend is een vroegere bekende waar de kinderen stapelgek mee waren, en hij met hen! Helaas willen de kinderen niets, maar dan ook niets met hem te maken hebben, en dat komt door de vreselijke invloeden van hun vader. Daarnaast heeft hij mijn moeder en zus, de oma en tante van mijn kinderen, ook aan zijn kant gekregen. Ik wil het de kinderen niet moeilijker maken dan ze het al hebben en dring ze niets op, maar ik wil deze situatie ook niet jarenlang in stand houden… Heeft iemand ervaring in een soortgelijke situatie en hoe zijn jullie hier uiteindelijk mee omgegaan? Ben erg benieuwd naar jullie reactie(s)
Goedendag XX,
Bedankt voor je berichtje. Bij Villa Pinedo streven we ernaar om zo snel mogelijk antwoord te geven op een bericht. Dit is bij jou helaas niet gelukt. Intern is rondgevraagd of er iemand binnen ons team een soortgelijke situatie heeft gehad. Dit is helaas niet het geval geweest. Hierbij kunnen wij dus geen gericht advies geven op je vraag. Wat wel kan is dat ik een algemeen advies op de situatie kan geven, omdat deze situatie zich vaak presenteert.
Bij gescheiden ouders is het helaas vaak zo dat de één negatieve invloeden uitoefent (op de kinderen). Hierdoor kan iemand waarmee de kinderen zich bekend voelen als een vijand aanvaarden. Hierdoor starten nieuwe relaties vaak op een onstabiele basis. De nieuwe vriend(in) wilt de kinderen leren kennen, maar krijgt alleen maar een koude schouder toegekend van ze.
Het hangt af van de invloed van de ex af + de beinvloedbaarheid van de kinderen hoe lang deze koude schouder wordt getoond. Meestal gaan de kinderen vanzelf zien dat de nieuwe partner iemand is waarmee ze het vroeger leuk hebben gehad en wat weer kan gebeuren. Dan gaan ze hun attitudes zelf aanpassen. Ze zullen de nieuwe vriend(in) dan (weer) aanvaarden, indien diegene dan ook echt aardig is tegenover de kinderen.
Een andere mogelijkheid is om in gesprek te gaan met de kinderen en je nieuwe vriend. Hierbij kunnen de kinderen zeggen wat ze vinden van de situatie en van de nieuwe vriend. Daarop kunnen jullie weer reageren wat jullie vinden van het gedrag. Je vriend kan dan vragen of hij een eerlijke kans kan krijgen om zich te bewijzen. Dat hij niet ‘de nieuwe vader’ wilt zijn (dit denken kinderen heel vaak wanneer er een nieuwe vriend in beeld komt), maar dat hij gewoon bij hun moeder is. Meestal werkt zo’n gesprek goed.
Een laatste optie is om in gesprek te gaan met de kinderen en hun vader. Ik heb in je verhaal gelezen dat het contact slecht is en dat je meerdere pogingen hebt gedaan om het contact te verbeteren. Het is heel spijtig dat deze pogingen niet gebaat hebben. Een mogelijke oplossing is om dit non-persoonlijk te doen. Dus via email, text of sms. Voor sommige mensen is dit een goede manier om contact te houden, omdat ze totaal niet in elkaars buurt kunnen zijn.
Ik hoop dat ik je door middel van deze tips op weg heb geholpen. Ik hoop dat je snel weer contact zult hebben met je ex en dat de situatie met je nieuwe vriend hierdoor beter wordt.
Veel succes!
Met vriendelijke groeten,
Bob
hoi,
ik herken veel van deze situatie. Mijn ex was ook zo verbitterd en “stookte mijn zoon zo op” dat die een jaar lang niets met mij te maken wilde hebben. Althans, dat dacht ik. Later begreep ik dat hij uit liefdevolle loyaliteit gewoon de kant koos van de ouder met de meeste pijn. Kinderen voelen bij scheiding zelf ook pijn en identificeren zich eerder met de ouder die pijn lijdt dan met de ouder die een stap verder is en weer een goed leven en zelfs al een fijne nieuwe relatie heeft. Hoe kunnen ze genieten van leuk contact met jouw nieuwe liefde als ze weten hoezeer hun vader nog in pijn verstrikt zit, en zelf hun eigen pijn nog niet verwerkt hebben? Deep down weten ze dat ze bij jou toch wel terecht kunnen, dat jij je toch wel redt, dus ze weten dat ze zich ook de luxe kunnen permitteren om jou (tijdelijk) af te wijzen.
Pogingen om op een redelijke manier met de vader te communiceren liepen bij mij ook op niets uit, want elk contact wreef voor hem alleen maar meer zout in de wonde. Gun hem zijn proces, gun je kinderen hun proces, dat jij toch niet kunt oplossen. Wat ik ook deed aan pogingen tot vredestichting, ik maakte het alleen maar erger, totdat hij een nieuwe vrouw in zijn leven kreeg. Wees altijd bereid om te luisteren, maar wind je niet op en richt je op je eigen leven, dat is het beste voorbeeld voor zowel je ex als voor je kinderen.
Op den duur drijven je kinderen vanzelf naar de plek waar ze terecht kunnen met AL hun emoties, de pijnlijke EN de fijne, en dat hoeft geen jaren te duren. Wijs ze niet af als ze tijdelijk naar hun vader overhellen, wijs ook je familie niet af als die tegen jou partij kiezen, dan ben en blijf jij de veilige, liefdevolle ruimte voor iedereen en komen ze vanzelf weer terug.
Mijn zoon woont inmiddels alweer vijf jaar bij mij en heeft tevens een prima contact met zijn vader.