Willem (47 jaar) in Vragen van ouders
Niet meer naar zijn moeder
Beste mensen,
Ik worstel al een tijdje met een probeem en ik zou graag jullie advies hierover willen hebben.
Mijn zoontje ( ik noem hem even marco, ivm annonimiteit) van bijna 12 jaar heeft aangegeven niet meer naar zijn moeder te willen. Wij hebben een co-ouderschapsregeling die erg stroef verloopt. Moeder wil niet meer praten met mij (ik zal jullie de voorgeschiedenis besparen). Mijn zoontje heeft erg veel last van deze situatie en ik heb al diverse pogingen ondernomen om contact met moeder te herstellen maar zij blijft weigeren. Moeder wil zich niet schikken in het belang van mijn zoontje, zelfs niet op zijn verzoek.
Vanwege het strenge regime en het feit dat moeder soms dagen niet wil praten met Marco als er een voorvalletje heeft voorgedaan ( niveau bv sok kwijt of broodtrommeltje op school vergeten) is Marco het nu beu om naar zijn moeder te gaan.
Ik heb hem geadviseerd om komende wisseling proberen te praten met mama en geen ruzie te maken en als dat toch niet lukt om dan na het sporten naar mij toe te komen ipv naar zijn moeder om dan maar eens een tijdje bij mij te blijven.
Ik heb een hele goede band met Marco, hij is gemiddeld 4 tot 5 dgn p/w bij mij en hij is mijn alles. Ik wil hem geen moeder ontnemen maar ik denk dat ik hem in bescherming moet gaan nemen.
Graag hoor ik van jullie hoe jullie tegen de situatie aankijken en wellicht kunnen jullie mij en marco wat goede tips geven.
uitnodigingen om te praten, mediation, via advocaten etc heeft tot nu toe niets opgeleverd. moeders weigert contact met mij.
Alvast bedankt voor het lezen van mijn verhaal ik hoop op een reactie.
Groeten Willem
Beste Willem,
Ik sluit me hier aan met Bob, en ik denk dat zo’n constructieve aanpak zeker zal helpen. Daar wil ik alleen nog wel aan toevoegen dat het heel belangrijk is om ook aan je zoon te vragen wat hij wilt. Alleen omdat jij een volwassene bent betekent niet dat jij altijd weet wat het beste is voor hem, dus laat hem jou daarbij helpen. Vraag wat hij zou willen en luister. Natuurlijk is het zo dat je soms even door iets ongemakkelijks heen moet gaan om de situatie op de lange term beter te maken, maar ik denk dat jouw zoon dat op zijn leeftijd ook wel snapt. Het gaat hier om zijn leven, dus het is fijn als hij er ook daadwerkelijk bij betrokken is, zonder dat hij verantwoordelijk wordt gesteld of wordt belast uiteraard.
Veel succes met alles
Goedendag Willem,
Bedankt voor het delen van je verhaal. Ik lees uit het verhaal dat je twijfelt of je een grote stap moet ondernemen om hem van z’n moeder te beschermen, maar toch hem toch leren omgaan met zijn moeder, omdat hij er maar 1 heeft.
Het is zeer logisch om je kind te beschermen en ik dank je van harte dat je zo erg aan je kind denkt. Het is voor geen enkel kind leuk als een of beide ouders boos wordt op het kind om kleine zaken. Het kan natuurlijk voorkomen dat een ouder boos wordt op een kind, maar het is dan goed dat de ouder de volwassene is en het weer goed maakt. Uit jou verhaal lees ik dat dat niet het geval is. Daarom is het ook logisch dat hij liever bij jou wilt komen.
Zelf vind ik dat hij bij beide ouders moet zijn. Het is natuurlijk niet goed als Marco, om het zo maar even te zeggen, op zijn tenen moet lopen om geen nieuwe provocaties te veroorzaken. Daarbij kan het wel helpen als Marco en/of jij met zijn moeder een gesprek aangaat over waarom het altijd uit loopt op een ruzie. Je hebt aangegeven dat je niet in contact kunt komen met de moeder, dus dan lijkt het mij het handigst als Marco dit doet. In dit gesprek kan Marco duidelijk maken hoe hij zich voelt in het huis en hoe hij zich voelt tijdens en na een ruzie. Het beste in zo’n gesprek is dat hij zich veilig voelt en vertelt wat het met hem doet, en niet hoe de ‘werkelijke’ situatie is. Dat kan als een wake-up call voor de ouder zijn die het hoort.
Waarschijnlijk heb jij een beter idee waarom ze zo’n streng regime heeft. Misschien zijn daar gegronde redenen voor. Als je ze nog niet met Marco hebt gedeeld, dan is dit goed om te doen in een gesprek. Het is al goed dat je hem hebt gezegd om een gesprek aan te gaan met zijn moeder en dat hij moet proberen geen ruzie te maken. Nadeel daarvan is wel dat hij mogelijk gaat denken dat hij dan niet alles kan zeggen wat hij wilt, omdat hij dan bang is dat hij zijn moeder boos gaat maken. Wat je hem zou kunnen adviseren is om zo open en eerlijk mogelijk te zijn tegenover zijn moeder. Je kan hem vertellen dat ze mogelijk wel boos gaat worden, maar dat hij dan zijn zegje heeft gedaan bij zijn moeder en daardoor mogelijk opgeluchter gaat zijn.
Een tip voor jou, wat je nu al doet is op dezelfde wijze blijven communiceren met Marco. Open blijven, gesprekken met hem aangaan en hem blijven aanraden om toch te proberen contact te blijven behouden met de moeder. Soms werkt dat helaas niet, maar over het algemeen wel. De boodschap moet alleen duidelijk overkomen op de ouder.
Wat ik voor nu niet zie als een mogelijke optie is om het juridisch te gaan aanpakken. Uit je verhaal kan ik niet zeggen of het al zo ver is, maar dat zie ikzelf als een laatste optie. Dit, omdat beide ouders dan tegen elkaar zullen ‘vechten’ en dit helemaal niet goed is voor het kind.
Ik hoop dat je iets hebt gehad aan mijn reactie. Indien je nog vragen hebt zie ik ze in de toekomst tegemoet. Met vriendelijke groeten,
Bob