Leontine (50 jaar) in Vragen van ouders
Niemand ziet hem meer
Beste jongeren,
Ik ben een moeder van vier kinderen. De vader van mijn jongste zoon, heeft mijn zoontje op 11 jarige leeftijd meegenomen. De beschuldigingen begonnen, mishandeling, verwaarlozing etc. Op advies van Jeugdzorg heb ik een OTS aangevraagd en dit stopt binnenkort. Inmiddels is duidelijk dat mijn zoontje, nu 13 jaar, alles verzonnen heeft onder druk van vader. Hij zit klem omdat vader zegt dat hij nooit bij mij heeft willen wonen en ik niet van hem houd. Inmiddels hebben zijn broer, zussen en ik hem al 2,5 jaar niet meer gezien. Er is geen contact te krijgen want mijn zoon wil ons niet zien. De psychiater heeft aangegeven naar mij. Er is sprake van een ouderverstotingssyndroom en het gif zit zo diep dat hij nooit meer contact zal zoeken.
Zelf heb ik altijd gezorgd dat mijn zoon niet hoefde te kiezen, vader ging 200 km verder weg wonen maar kon hem halen en zien wanneer hij maar wilde. Nooit heb ik me negatief uitgelaten en altijd zijn belang voorop gehouden. Vader is een veteraan met een PTSS en inmiddels lid van de sekte avatar. Een bijzondere levensovertuiging en een tak van de new Scientology beweging. Vader houdt erg veel van zijn zoon en is in de overtuiging dat ik niet van mijn kind houd en heeft daarom besloten dat ik als moeder niet meer mee mag doen.
Op dit moment zie ik mijn zoontje al 2,5 jaar niet meer. Mijn verdriet is enorm en ik weet niet meer wat ik moet doen om mijn zoontje te overtuigen van het feit dat ik wel heel veel van hem houd. Kaartjes bereiken hem niet, Facebook is geblokkeerd en telefoonnummer is veranderd. Via de psychiater heb ik brieven en kaartjes gestuurd, volgens de psych is er geen emotie en interesseert het hem niets. Ik moet het loslaten en verder gaan met mijn leven. ( hoe ??)
Nu wil ik graag contact opnemen met de middelbare school waar mijn zoontje naar toe gaat binnenkort ( bij toeval achter deze gegevens gekomen ) dit omdat ik graag wil weten hoe het met mijn zoon gaat en om mijn zorg uit te spreken. Mijn zoon is zwaar dyslectisch maar krijgt daar geen begeleiding voor omdat vader zegt dat hij dit kan genezen volgens de leer van Avatar. Ook wil ik graag dat de school weet dat er nog steeds een moeder is ( met gezag ) en broer en zussen die hem verschrikkelijk missen.
Is het verstandig om mij in het leven van mijn zoontje te blijven mengen ? Doe ik er goed aan om signalen af te geven dat ik nog steeds geïnteresseerd ben ?
Of moet ik juist niets doen, alles laten zoals het is ? Dat betekent dus geen contact, geen informatie en niets weten van hem.
Mijn hoop is er niet meer, adviezen van de zogenaamde professionals hebben er alleen maar toe geleid dat ik in een strijd belandde omdat vader de ene rechtszaak na de andere aanspant, iets waar ik nooit in wil zitten en wat voor mijn zoontje heel erg moeilijk moet zijn. Het enige wat ik wil is dat mijn zoontje gelukkig is, als het beter voor hem is dat ik niets doe dan doe ik niets. Maar wat is goed. Hem te spreken krijgen lukt al 2,5 jaar niet. Jeugdzorg geeft aan dat hij mij niet wil zien en dat ik dat moet respecteren. Zijn broer en zussen hebben ook van alles geprobeerd maar ook dat is gestopt omdat hij dit niet meer wil
Voor mij is dit alles een nachtmerrie waar ik niets van begrijp. Iedereen hield zoveel van hem en hij hield van ons allemaal. Vader, moeder, broer, zussen, gehele familie. Niemand ziet hem meer. Zijn gezin bestaat nu alleen nog uit vader, vriendin vader en de moeder van de vriendin. Hij praat met minachting over ons en hij wil met niemand iets te maken hebben.
Heeft 1 van jullie enig idee wat er in het hoofd van mijn zoontje omgaat ? Zou hij nog wel eens aan ons denken ?
Wat moet ik doen ?
Wat is goed voor mijn zoontje. ?
Alvast bedankt voor de reactie.
Mvg Leontine
Beste Leontine,
Als jij ook van mening bent dat het zo maar het beste is en geen OTS of wat dan ook zou ik hoe dan ook ervoor zorgdragen dat jij laat zien naar je zoon dat jij wel aan hem denkt en ook voor hem er altijd zal zijn. Mocht hij ooit volwassen worden en onder het juk van zijn vader vandaan komen wat is er dan fijner voor hem dan te weten dat zijn moeder er voor hem is en klaarstaat, ook al lijkt dat zo ver weg en misschien gebeurt het niet.
Voor wat het “loslaten” betreft, ik denk dat als ouder iets is wat je nooit kan doen, het blijft je kind. Ik adviseer je wel om hier een stuk hulp bij te zoeken of jij moet zelf sterk genoeg zijn om jouw emotie een plaatsje te geven.
Heel veel sterkte en wijsheid
Beste Jeroen,
Twee jaar gelden heb ik een OTS aangevraagd. Nu blijkt dat mijn zoon een goed onderdak heeft, voeding, naar school gaat en het volgens vader prima gaat met hem, vinden ze het niet nodig dat het verlengd wordt. Ik denk ook dat het beter is voor mijn zoon omdat inmiddels voogd nummer 5 om de hoek kwam kijken. Het overleg onderling met de voogden is er niet of nauwelijks, het feit dat ik mijn kind niet meer zie, negeren ze. Hij wil het niet zeggen ze dus daar kunnen wij niets aan veranderen. Blijkbaar vinden ze het wel prima zo, er zijn tenslotte andere kinderen die hun ” hulp ” ?? dringender nodig hebben.
De psychiater heeft mij aangeraden het een plekje te geven. Hij kan niets voor ons betekenen.
Met andere woorden, ga door met je leven en kijk naar wat je nog wel hebt. Omdat ik niets begrijp van de hulpverlening van Jeugdzorg, meisjes van 25 die mij vertellen wat ik wel en niet mag doen, heb ik ook dat maar opgegeven. De Raadonderzoekster was ook een jonge vrouw, zonder kinderen van rond de dertig en die vindt blijkbaar ook dat ik niet moet zeuren. Mijn zoon krijgt alles wat hij wil van vader dus waar maak ik me druk om ?
Ik weet, het klinkt bitter maar deze instanties hebben er alleen maar voor gezorgd dat ik steeds verder van mijn zoon verwijderd werd.
Beste Leontine,
Ik denk dat jij met 2 dingen zit die je zou moeten scheiden, namelijk jouw eigen “afscheid’ van je zoon waar je heel veel moeite mee hebt, jij vraagt hoe je het zou moeten loslaten, heb jij hierover met de psycholoog gesproken ?
Daarnaast maak jij je heel veel en als ik het lees terechte zorgen om je zoon, waarom stopt de OTS ? Ben jij het daarmee eens ?
Maak jouw zorgen en angst duidelijk bij BJZ en dwing af dat je zoon hulp krijgt van een ander, in dit geval BJZ, ook dat jij dan via hen op de hoogte wordt gehouden van hoe het gaat met je zoon.
Als jij aangeeft dat jouw ex geen hulp nodig denkt te hebben voor je zoon vraag ik me af of hij wel het ouderlijk gezag moet hebben, los van het feit of jij het zou krijgen.
Probeer echt in het belang van je zoon te denken, wat denk jij dat het beste voor hem is, bespreek dit met BJZ. is er daarnaast een onderzoek geweest van de raad voor de kinderbescherming ?
Ik wens je heel veel succes en sterkte.