Bianca (38 jaar) in Vragen van ouders
Moeder met vragen
Lieve allemaal,
Mijn man en ik gaan uit elkaar. Ik, als moeder, heb de knoop doorgehakt, omdat de ruzies plaatsvonden waar de kinderen bij waren, en mijn man niet kon ophouden.
Mijn oudste dochtertje is ruim 3,5 jaar en mijn zoontje is net 2 jaar.
Hij wil co-ouderschap, maar ik zie dat niet zo zitten, omdat ik ‘denk’ dat het voor de kinderen te veel gedoe is iedere keer verhuizen. De ene week vriendjes bij het huis van de vader en de andere week vriendjes bij mij in de buurt.
Hoe ervaren jullie dit?
Tevens is het zo dat ik als moeder een eigen bedrijf heb. Dit betekent dat ik de aller aller aller leukste baan ter wereld heb, wat mij ontzettend veel energie geef waardoor ik ‘denk’ ook een veel leukere moeder te zijn. Zo heb ik ook het boek Top moeders gelezen over kinderen met ambitieuze moeders. Hierin komt naar voren dat kinderen van moeders met een carriere eigenlijk heel blij zijn met hun moeder.
Ik vroeg mij alleen af of er ook ervaring is met gescheiden moeders die en voor de kinderen zorgen en een drukke baan hebben en de meeste zorg voor de kinderen op zich willen nemen.
In de praktijk betekent dit dat ik mijn werk flexibel kan inplannen, maar soms ook in de file sta zodat een oppas, of nanny de kinderen moet ophalen van de creche.
Hoe kijken jullie hier tegenaan?
Alvast heel veel dank voor jullie feedback.
Groeten,
Bianca
Wat ik nog even vergat: mijn kinderen gaan al naar school. Op de dagen dat ze bij mij zijn, werk ik dus onder schooltijd. Er is niks mis mee als je je kindjes naar het kinderdagverblijf brengt om zelf te werken. Maar wat ik bedoel te zeggen: maak de dagen niet al te lang. En als je ze ophaalt, ben er dan voor ze.
Als gescheiden moeder en zelfstandige wil ik ook graag even reageren.
Co-ouderschap wordt volgens mij vaak geïnterpreteerd als: 1 week bij papa, 1 week bij mama. Mijn ex en ik hebben het anders ingestoken. Ze zijn daar altijd op maandag en dinsdag. Op woensdag t/m vrijdag zijn ze bij mij en het weekend om en om. Dat geeft mij de kans om in het eerste deel van de week veel uren te maken en ook in mijn weekend alleen wat te werken, zodat ik er op de andere dagen voor ze kan zijn.
Want dat heb ik in het afgelopen jaar wel gemerkt: mijn kinderen hebben er behoefte aan dat ik er voor ze ben op de dagen dat ze bij mij zijn. Ze vinden het niet fijn als ik met mijn hoofd bij mijn werk zit of opvang regel omdat ik moet werken (wat in het begin regelmatig zo was, en wat hun vader tot hun ongenoegen ook vaak doet). Het zorgt voor stress bij iedereen. Zeker als ze nog zo klein zijn: ze hebben er echt geen boodschap aan dat wij ons leukere moeders voelen als we werken, ze willen gewoon dat we er voor ze zijn :-).
Het is zoeken naar wat voor jou en je kinderen het beste werkt. Maar laat je niet te veel verblinden door succesverhalen van gescheiden carrièremoeders. Een scheiding is heftig voor iedereen. Zorg vooral de eerste tijd voor rust en tijd voor jezelf en je kinderen. Met jouw drive pak je die carrière echt wel weer op.
Beste Bianca,
Bedankt voor uw berichtje op het forum van Villa Pinedo. We vinden het erg fijn om te horen dat u ons heeft geraadpleegd.
Mijn eigen ouders hebben een co-ouderschap, ikzelf ervaar dit sinds het begin van de scheiding als zeer prettig. Dat ik mijn beide ouders regelmatig in mijn leven zie is voor mij heel erg prettig.
Ik denk dat het voor bijna alle kinderen heel prettig is om beide ouders in het leven te kunnen zien, het geeft kinderen minder het gevoel dat ze de andere ouder missen. In mijn ogen is een co-ouderschap een hele goede handeling van ouders.
Het verhuizen van de spullen is inderdaad een lastig karwei, maar dit went ook. In het begin van de scheiding van mijn ouders vond ik dit ook erg lastig. De boeken voor school steeds van de een naar de ander meenemen, soms vergat je een boek en dan moest je weer terug om het te gaan halen, maar dat is nu eenmaal zo, en dat went ook echt wel!
Op deze leeftijd is het moeilijk om kinderen te vragen wat ze graag willen. Ik denk dat het belangrijk is dat u samen met uw man tot een goed besluit komt. Als uw kinderen het daar als ze ouders zijn het niet mee eens zijn, dan kan er altijd een aanpassing gedaan worden. Dit kunnen jullie ook altijd doen als het genomen besluit niet goed blijkt uit te pakken.
Ik denk dat een co-ouderschap een goede oplossing is in jullie situatie. U geeft aan dat u liever een oppas heeft voor de kinderen als uzelf niet thuis bent. U kunt de verhouding tussen gezin en werk goed verdelen door bijvoorbeeld een oppas te regelen. Echter kan het ook fijn zijn, denk ik persoonlijk, voor u om af en toe niet afhankelijk te zijn van uw kinderen, omdat ze bij hun vader zijn. En het kan ook heel goed zijn voor jullie band om bijvoorbeeld de vader van uw kinderen op te laten passen als u even niet thuis bent. Kinderen vinden dan ook sneller dat de band tussen de ouders goed zit, voor een kind is het erg belangrijk dat de ouders een goede band met elkaar houden, ze willen geen bemiddelaar of postbode tussen hun ouders spelen.
Mijn advies is om eens goed te overleggen met de vader van uw kinderen en samen met een goed besluit te komen. Probeer vooral jullie kinderen hierin te betrekken en ze te vertellen wat er gaat gebeuren.
Ik wens u en uw familie heel veel succes in deze situatie. Mocht u nog eventuele vragen hebben kunt u hieronder een reactie schrijven of een nieuw bericht openen!
Met hartelijke groeten,
Aron
Beste Bianca,
Wat fijn dat u hier eerst advies vraagt. Wat betreft uw vraag over co-ouderschap denk ik dat de kinderen op dit moment nog heel jong zijn en dat ze vanzelf wennen aan het heen en weer verhuizen, op een gegeven moment wordt dit normaal en weten ze niet beter. Ik denk vooral dat de kinderen er juist baat bij hebben als ze allebei de ouders regelmatig zien. Persoonlijk heb ik dit juist best wel gemist en had dit achteraf graag anders gezien toen mijn ouders gingen scheiden.
Ik ben heel blij om te horen dat u heel blij bent met uw eigen zaak en dat u hieruit de energie haalt die u nodig heeft. Toch heeft u liever dat de nanny/oppas voor uw kinderen zorgt wanneer u aan het werk bent, dan hun eigen vader. Terwijl hij ook aangeeft graag voor ze te willen zorgen. Als ik het kind zou zijn dat in zo’n situatie terecht zou komen, dan zou ik liever bij mijn eigen vader willen zijn dan bij de oppas/nanny.
Verder vind ik de reactie van Femke erg mooi, zij spreekt echt uit ervaring en ik denk echt dat dit voor veel meer kinderen herkenbaar is die in deze situatie hebben gezeten.
Hopelijk heeft u iets aan deze adviezen en mocht u ooit nog ergens mee zitten, dan kunt u dit altijd hier kwijt.
Hallo Bianca,
Bedankt voor je bericht hier! Fijn dat je ons advies wilt horen :).
Om gelijk met de eerste vraag te beginnen: mijn ouders hebben voor co-ouderschap gekozen en ik moet zeggen dat ik er super positief tegenaan kijk. Ik moet er niet aan denken dat ik alleen maar om het weekend bij mijn vader zou zijn, lijkt me verschrikkelijk. Lijkt me niks om je vader maar zo weinig te zien, want eens in de twee weken (neem ik dan aan?) is echt heel erg weinig. Niet leuk voor de kinderen en niet leuk voor papa.
Blijven jullie wel in dezelfde stad of hetzelfde dorp wonen? Want dan lijkt het me al helemaal geen probleem om voor co-ouderschap te kiezen, want of ze nou vijf, tien of 20 minuten naar hun vriendjes moeten ‘reizen’, dat valt allemaal reuze mee. Als je dat eenmaal gewend bent, dan weet je niet beter. Althans, dat hadden ik en mijn broertjes.
Verhuizen tussen ouders is nou eenmaal heel erg rot. Of je dat nou een keer in de twee weken doet, een keer in de week of twee/drie keer in de week (zoals wij dat deden), het blijft rot dat je ouders niet meer bij elkaar zijn en dat jij ervoor moet opdraaien door steeds te verhuizen. Zo voelt dat dan ;-). Uiteindelijk heb ik persoonlijk in onze situatie heel erg veel respect voor mijn ouders gehad, omdat ze ons nooit het gevoel hebben gegeven te moeten kiezen of iemand te moeten teleurstellen.
Ik hoop heel erg dat je er toch over wilt nadenken over co-ouderschap. Ik denk dat iedere partij daar het meeste mee opschiet, plus dan heb jij meer tijd voor je onderneming. Want ondanks dat je graag wilt dat de kinderen meer bij jou zijn, dan bij hun vader… Laten we eerlijk zijn: je hebt het heel druk en door die tijd goed te besteden als je kinderen er niet zijn, kun je ze nog meer liefde, TIJD en aandacht geven als ze wel bij jou zijn.
Je tweede vraag ging over moeders met een eigen onderneming. Ook daar heb ik ervaring mee, want mijn moeder heeft ook haar eigen bedrijf en is daar heel erg druk mee. Ik snap dat je zelf erg enthousiast bent, maar het heeft veel invloed op kinderen. Naarmate de tijd vordert merk je toch dat je moeder het steeds druk heeft, je steeds vaker door iemand anders opgehaald wordt en dat soort dingen. Dat kan voor kinderen overkomen als: mama heeft het nu te druk voor mij, ik ben niet belangrijk genoeg om tijd voor vrij te maken.
Dus wat ik wil meegeven: let erop dat je niet te ver gaat in het feit dat je gelezen hebt dat kinderen ondernemende moeders leuk vinden. Dat is niet bij iedereen zo. Ik heb het geluk gehad dat ik al ouder was toen mijn moeder begon met ondernemen, ik was zelf al uit huis, maar ik zie het gebeuren bij mijn broertjes.
Natuurlijk zijn alle kids anders, dus probeer je eigen draai te vinden en praat zoveel mogelijk met ze. Ik begrijp dat ze net beginnen met gesprekken voeren, maar toch ben ik van mening dat je daar nooit vroeg genoeg mee kunt beginnen. Verzin desnoods een verhaaltje om erachter te komen hoe ze erover denken. Papa Beer en Mama Beer gaan uit elkaar en de twee kleine beertjes gaan nu om en om bij de een en de ander wonen. Wat vinden ze daarvan? Hoe reageren ze daar op?
Ik hoop dat je wat aan mijn ervaring en advies hebt. Veel succes!
Groetjes,
Femke