(55 jaar) in Vragen van ouders
missend contact
Mijn zoon van 18 is vorig jaar bij zijn vader gaan wonen, nadat ik hem min of meer het huis uit gezet heb omdat ik niet meer tegen het draaien en halve waarheden van hem en zijn vader kon. Zoon vond dat hij zich niet aan de regels hoefde te houden. Bij vader mocht alles en vader ondermijnde doorlopend mijn regels en oom de afspraken die wij gemaakt hadden over de opvoeding. Nu wil mijn zoon mij niet meer zien omdat hij meent recht te hebben op een spaarrekening die niet van hem is maar voor hem. Zijn vader en ik hadden hier afspraken over gemaakt maar vader vertelt zoon dat hij recht heeft op het geld als hij 18 jaar is, terwijl dit zeker niet zo is. Het is voor zoon comfortabeler om het verhaal van zijn vader te geloven, want dat past beter dan de waarheid. Het is heel simpel om hem het geld te geven, want dat is de voorwaarde van zoon voor contact! Maar ik denk dat daar de pijn niet zit, het is niet allemaal weer goed als hij het geld krijgt ( het gaat overigens over een bedrag van rond de 1500 euro, dus geen miljoenen). De afgelopen jaren is er veel gedoe geweest. Zoon die respectloos is naar mij en naar mijn partner. Zoon die niet meer naar school wilde en zijn opleiding ook niet afgemaakt heeft en nu wat rond hangt bij zijn vader, af en toe wat werkt via een uitzendbureau en geen enkel contact meer wil. Ik denk zelf dat hij boos en verdrietig is maar ik er niet doorheen komt. Wij hebben samen altijd een hechte band gehad die nu helaas geheel verbroken is. Ik vraag mij af of ik hieraan nog wat kan herstellen of dat ik het moet laten tot hij inziet dat hij voorgelogen is door vader en zelf ook een rol geeft gehad in de situatie zoals die nu is. Ik maak af en toe contact met hem via app of FB, maar als er al een reactie komt is dit een boze en geld eisende reactie. Zooo verdrietig voor hem dat hij het gevoel heeft klem te zitten en niet anders kan reageren wegens zijn vader die er heel subtiel te nodige gif in gooit. Het kind van de rekening ……
Hoi,
Het blijft een lastig verhaal. Ik kan niet antwoord geven op de vraag over het geld. Ik kan me nooit precies in jullie situatie verplaatsen en oordelen over het wel of niet geven van een geldbedrag aan iemands zoon of dochter. Wat ik wel weet, is dat hij gewoon tijd nodig heeft. Hij verwerkt alles nu op zijn eigen manier.
Ik denk dat het goed is om hem te vragen wat jij in zijn ogen fout hebt gedaan. Want er zit blijkbaar veel woede of frustratie. Misschien gewoon eerlijk aan hem vragen, en kijken wat zijn reactie is (als die er natuurlijk komt). Waar dat gevoel bij hem vandaan komt Het contact in ieder geval blijven zoeken, dat is belangrijk. Meer kun je niet doen.
Sterkte.
Liefs,
Yannick
Hallo Evi en Yannick,
Dank jullie voor je bemoedigende woorden. Diep in mijn hart weet ik dat het een keer goed komt, maaaaaar….. Ik zou zo graag iets voor hem willen doen. Hij zit zo klem en ontkent het aan alle kanten. En ja, één stap van mij vooruit is voor hem inderdaad 3 stappen achteruit. Hij is boos, gefrustreerd en teleurgesteld, maar vooral diep van binnen verdrietig wat er niet uitkomt. Er gaat zoveel stuk als je zo lang geen contact met elkaar hebt, je drijft letterlijk uit elkaar. Misschien heeft hij dit wel nodig om los te komen. Eens in de paar weken laat ik wat horen, stuur met kerst een maf alternatief kerstpakket met een gekke kaart, maar hij vertaalt het allemaal naar negatief. Híj heeft er geen last van zegt hij, als ik er last van heb, moet ik hem het geld geven en pas dan wil hij contact. Maar ja, dan geef ik hem het geld, dan gaat hij het verbrassen en is het contact ineens weer hersteld. Denk het niet, wat denken jullie? Groetjes Yvonne
Hallo,
Het moet heel moeilijk voor u als moeder zijn om het contact met uw zoon te verliezen. De hele situatie ken ik natuurlijk niet, daar zitten natuurlijk altijd meerdere kanten aan.
Belangrijkste is denk ik dat het contact met uw zoon weer zal herstellen. Als ik een beetje naar de situatie kijk bij mij in de familie dan lijkt dat ergens wel op uw verhaal.
Mijn broertje van 18 is met ruzie uit huis gegaan. Het ging niet meer.
Hij woont nu opzich zelf maar je kan nu niet zeggen dat dit super gaat. Heeft geen werk meer en spijbelt op school. Mijn moeder kan eigenlijk vrij weinig met hem doen. Die zit op zijn huid maar doet tegelijkertijd alles voor hem. Ik denk een soort moederinstinct, je kan je zoon niet loslaten.
Van een afstandje zie ik dat als mijn moeder een stap in de richting van mijn broertje zet, hij 2 stappen achteruit doet. De enige die nog enigzins met mijn broertje wat kan bereiken is mijn vader. En ik zie dat dat mijn moeder ook pijn doet.
Net zoals ik tegen mijn moeder heb gezegd zou ik ook tegen u willen zeggen om hem de tijd te geven. Hij heeft nu denk ik een periode dat hij gewoon overal tegen aan wil schoppen. Dit doen ze vaak het hardst tegen de gene waar zij het meeste van houden. Een scheiding, nieuwe partners, ouders die met elkaar ruzien en slecht over elkaar praten. Het is allemaal niet makkelijk voor kinderen. Bij de ene komt dat er meteen uit bij de andere op latere leeftijd zoals misschien bij uw zoon en mijn broertje.
Kortom geef hem de tijd. Laat hem weten dat u van hem houd, dat hij altijd welkom is en dat u open staat voor contact maar laat hem naar u toe komen.
Het is zeker niet makkelijk maar houd de moed erin. U bent een fantastische moeder en het komt echt wel goed!
Groeten Evi
Dag!
Lastige situatie, en moeilijk voor zowel die jongen als voor u. Ik weet nog goed hoe het was toen ik 18 was. Mijn ouders gingen scheiden en het kon me allemaal niet zoveel schelen. Ik ging veel roken, stappen, drinken, soms ruzie zoeken.. kortom; ik was mezelf niet meer, ik was mezelf kwijt.
Als 18-jarige moet je nog zóveel leren, zeker als jongen ben je echt nog niet volwassen. Het is dan makkelijk om lekker te gaan hangen bij degenen die de minste regels opstelt in huis. Natuurlijk wil je dat, je bent immers een puber die het leven nog een beetje ziet als een speeltuin.
Ik herken het ook bij mijn broertje, nu 19. Pas de laatste maanden merk ik dat hij volwassen wordt, écht volwassen. Iedereen, jongens en meisjes, hebben tijd nodig om een scheiding te verwerken. Vergeet niet dat het erg moeilijk is voor een kind dat er bijvoorbeeld een nieuwe partner in huis komt. Deze situatie ben je als kind helemaal niet gewend en er verandert in korte tijd van alles.
Ik denk dat uw zoon tijd nodig heeft om alles te verwerken. Als zijn vader echt van alles bij elkaar liegt, dan komt hij daar ook vanzelf achter. Nu heeft hij tijd nodig. Helaas kan niemand hem verplichten te werken of zijn opleiding af te maken (wel kan een ouder natuurlijk minder financiële steun bieden), dat moet hij zelf doen. Dat zijn keuzes waar hij later wel of geen spijt van krijgt.
Kortom, zoon is het op zijn manier aan het verwerken. En voelt blijkbaar nu de klik met zijn vader, of vindt de situatie op deze manier even beter. Daar is weinig aan te doen. Ik zou het contact echter wel blijven zoeken, ook al lijkt het vaak tevergeefs. Kinderen, hoe oud ook, vinden het heel fijn (diep van binnen) dat beide ouders interesse en liefde blijven tonen;-)