Vader, geen papa. (27 jaar) in Vragen van ouders
Loslaten?
Toppers,
Ik wil graag jullie mening over een situatie die door veel mensen onmenselijk genoemd word.
In 2009 zijn mijn ex-vriendin en ik ouders geworden van een tweeling. Vlak na de geboorte ging het fout, helaas. Ik kan het verhaal helemaal uit de doeken doen, denk dat het geen meerwaarde heeft.
Vanaf dag 1 heeft mijn ex-partner geen vertrouwen in mijn opvoedkundige vaardigheden. Wat resulteert in het weghouden van de kinderen.
Inmiddels zijn we ruim 5 jaar verder en heb ik de kinderen 4 keer gezien afgelopen 3 maanden. Dit dankzij jeugdzorg.
Echter zitten we nu in een situatie waar niemand een besluit durft te nemen, namelijk:
sinds oktober 2013 staan we onder toezicht bij jeugdzorg om een omgangsregeling op te starten. Na een vrij lange periode van gesprekken tussen ouders en jeugdzorg zou er daadwerkelijk begonnen worden met omgang. Echter mijn ex-partner raakte zwanger. Om mijn ex-partner geen stress te bezorgen tijdens de zwangerschap hebben we (jeugdzorg en ik) besloten om de omgang uit te stellen tot na de zwangerschap. Dit liep uit naar halverwege oktober 2014. Sindsdien hebben de kinderen mij 4 keer gezien in plaats van 8 keer omdat moeder de andere 4 keren niet nodig vond. kortom moeder ondersteund de omgang nog steeds niet.
Omdat we (jeugdzorg en ik) bang zijn dat de kinderen in een loyaliteitsconflict terecht komen komt de vraag bij ons op of het verstandig is om door te gaan of de kinderen los te laten.
Reden: Kinderen hebben op dit moment een gezinsleven. Hoogst waarschijnlijk stabiel, en veilig.
Het druist tegen alle principes in die ik heb, echter moet ik het zover laten komen dat moeder nog meer spanning ontwikkeld en dit uiteindelijk afgeeft aan de kinderen?
Dit is een hele korte samenvatting, mocht ik niet duidelijk zijn hoor ik dat graag.
Graag geen reacties van dwaze vaders of moeders.
Dara,
Bedankt voor je reactie!
Hetgeen jij zegt hoor ik van meerdere, en ik kan me daar zelf ook goed in vinden. Echter kunnen de kinderen nog niets over de situatie zeggen omdat ze me en niet kennen en nog te jong zijn om het begrijpelijk uit te leggen. Jou visie over die veilig plek kan ik me volledig in vinden.
Als mensen zich geneigd voelen om enige reactie te geven, graag!
Bedankt voor je bericht en je openheid
Het feit dat je bereid bent om je kinderen los te laten zodat ze minder spanning zouden hebben, geeft al iets goeds aan. Het is mooi om te zien dat jij door hebt dat voor ouders hun eerste prioriteit het geluk van hun kinderen moet zijn. Maar ik ben er niet zo zeker van dat het het beste is voor jouw kinderen als jij ze geheel loslaat. Zelfs al hebben ze nu een gezinsleven, betekent dat niet dat het onstabiel zou worden zodra ze ook een omgang met jou hebben. Bovendien moeten jouw kinderen gewoon contact met jou kunnen hebben als ze dat willen. Daarnaast is het ook fijn dat ze altijd nog een veilige plek hebben waar ze terecht kunnen.
Maar ik kan natuurlijk niet weten wat het beste is voor jouw kinderen, dat weten alleen zij. Toch denk ik in elk geval dat je niet zomaar contact met ze moet verliezen. Mijn advies is dus om je kinderen een brief/e-mail te sturen. Laat ze weten dat je er voor ze wilt zijn, maar dat ze nergens toe verplicht zijn. Dan heb je geen loyaliteitsconflict, en hebben zij een deur die voor ze open staat. Je kan het laten beslissen door allerlei andere instanties, maar het gaat om de kinderen, en alleen zij weten hoe zij gelukkig zullen zijn. Dus gebruik hun wensen als richtlijn, en laat ze weten dat ze altijd bij jou terecht kunnen.
Verder kan ik je alleen adviseren om ook naar hun moeder toe te communiceren dat je alleen wilt wat het beste is voor jullie kinderen (hoewel dat niet altijd het beste zal zijn voor haar, of voor jou).
Sterkte
Begrijp ik het goed: In plaats er voor zorg te dragen dat er omgang met de kinderen is/komt lijkt Jeugdzorg het een goede optie om de kinderen maar los te laten? De kinderen zijn zes jaar oud. Begrijp me heel goed maar de kans dat je de kinder