(31 jaar) in Vragen van ouders
Liefdes advies
Hallo allemaal,
Ik ben moeder van 2 meiden van 4 en 1,5 jaar oud. Ik zie de relatie met mijn vriend al een tijdje niet meer zitten, we zitten niet op 1 lijn ( wel qua opvoeding) maar verder niks. We hebben niks meer gemeen en voor mij is het gewoon op. Gevoelens zijn weg.Bij mij vriend is dit echter niet zo. Hij houd heel veel van mij alleen ik niet meer op die manier van hem Mijn vriend is heel goed voor de kinderen en als ik de relatie verbreek kwets ik hem maar vooral ook de kinderen. Ze zijn dol op hem en willen ook echt niet dat we uit elkaar gaan. En ik ruk ze ook weg uit hun veilige omgeving. De enigste die dood ongelukkig is ben ik momenteel. Wat is jullie advies?
Bvd
Hallo,
Dankjewel voor het delen van je verhaal.
Ik sluit me aan bij Beau; als het kan, probeer dan aan de relatie te werken. Cruciaal hierbij lijkt me ook dat je eerlijk bent naar je vriend. Zorg dat jullie hier echt open en eerlijk over kunnen praten.
Een belangrijk punt wat ik hier wel aan toe moet voegen is het volgende: betrek kinderen er niet in, jullie relatie heeft namelijk niet (direct) met hen te maken. Als er een besluit uit komt dat wel effect op hen gaat hebben, moeten jullie het natuurlijk wel samen met hen bespreken, maar het probleem ligt nu tussen jullie twee en hoeft nog niet naar hen geuit te worden.
Als het niet lukt om de relatie te fixen, is het altijd beter om te scheiden dan bij elkaar te blijven als je dat niet wilt. De kinderen zullen er last van hebben als jullie uit elkaar gaan, maar ze zullen er ook last van hebben als je bij elkaar blijft terwijl je dat niet wilt. Mijn vader is bij mijn moeder weggegaan omdat hij het idee had dat het niet ging werken, ik was toen 3. Alles wat er toen gebeurd is heeft mijn leven niet makkelijk gemaakt (om het zacht uit te drukken), maar het was nog erger geweest als ze bij elkaar waren gebleven. Dat weet ik zeker. Dit gezegd laat het feit dat je hier zo mee bezig bent wel zien dat jij dit ook beter kan doen dan mijn ouders. Dus zorg in elk geval voor closure; wees eerlijk tegenover je vriend wat er aan de hand is. Dat is lastig, en het doet hem pijn, maar minder dan als hij in onzekerheid blijft hangen.
Wees verantwoordelijk voor de keuzes die je maakt tegenover je kinderen, en probeer te zorgen voor hun geluk. Maar zorg ook dat je in een positie zit waarin je dat kan doen. In een niet-werkende relatie blijven zitten maakt niemand in deze situatie gelukkig, maar iets wat nog zou kunnen werken te snel opgeven is ook niet handig.
Sterkte en wijsheid gewenst.
Beste moeder,
Dank voor je bericht. De situatie die je beschrijft is een lastige: ga ik mijn eigen hart en gevoel achterna of slik ik dat in ten (op dit moment) goede van je kinderen. De situatie waarin jij zit heeft mijn moeder een aantal jaar geleden ook gezeten. Het fijne weet ik er niet van, maar toen was het ook zo dat de behoeftes, interesses en manieren van handelen van mijn moeder dusdanig anders waren dan die van mijn vader, dat het niet meer ging. Ze had al erg lang het nodige ingeslikt en ze hield dat niet meer.
In alle eerlijkheid ben ik bang dat het nu inslikken van dingen ten opzichte van de rest van het gezin op den duur ave rechts gaat werken. Nu ga jij er aan onderdoor, maar op den duur hoopt alles zo op dat je misschien echt een keer heftig uitvalt tegen je vriend of – nog minder prettig – richting je kinderen. Je hart is namelijk voor een tijdje te negeren, maar wil ook graag aandacht. Ik raad je dus aan om eerlijk te wezen in hoe jij je nu voelt en daarnaar te handelen. Je kunt ervoor kiezen om er een punt achter te zetten en te vertrekken, maar is het een ander idee om actief met je vriend te werken aan de relatie? Is er een mogelijkheid om meer dingen te creëren die jullie gemeen hebben en/of kunnen delen? Soms kan het namelijk heel erg helpen om buiten je vertrouwde krijg activiteiten te gaan ondernemen, waar jullie beiden nog nooit mee aan de slag zijn geweest. Ik zit natuurlijk ook niet diep in jullie situatie en weet dan ook niet wat wel en niet geprobeerd is, maar misschien kan je daar met vrienden over praten. Een andere mogelijkheid is om naar een relatietherapeut te gaan en om te kijken of het ontzettend ongelukkig voelen door een verandering van het leefpatroon omgezet kan worden tot een meer duurzame (en vooral meer gelukkige) relatie. Let wel dat de laatstgenoemde weg een stuk moeilijker is. Het zal heel veel tijd, tranen en energie kosten, maar als het echt een stap te ver is om de relatie te verbreken is het wel een plan b.
Mocht je nog meer vragen hebben, we horen ze graag. Voor nu heel veel sterkte en succes 🙂
Beau