In augustus 2013 waren man en ik 16 jaar samen, waarvan de laatste 4 jaar ook getrouwd. Onze dochter was bijna 4 jaar. Nadat hij uit het niets mij meedeelde niets meer voor mij te voelen, heeft hij mij tot heden onfatsoenlijk en respectloos behandeld, waarbij hij onze dochter als schild gebruikt. Ik moest bijvoorbeeld van m’n dochter vernemen (toen was ze 4) dat papa een nieuwe vriendin had. Ik kon geen antwoord geven op haar vragen, wat haar frustreerde. Dit is 1 van de vele voorbeelden waarin hij zich laf gedroeg. Mijn ex-man neemt totaal geen verantwoording voor zijn handelen en gedrag.

Inmiddels ben ik met mijn dochter verhuisd en zijn mijn ex-man en ik gescheiden. Nog voordat ik het huis uit was nodigde mijn ex-man zijn nieuwe vriendin uit in ons huis, waarbij hij vaag deed over wie ze was tegen onze dochter. Meteen nadat mijn dochter en ik verhuisd waren, is zijn nieuwe vriendin (erg jong) bij hem ingetrokken. Zij is dus aanwezig als mijn dochter bij haar vader is (wekelijks). Mijn dochter heeft veel voor haar kiezen gekregen en moet nog veel verwerken. Ze heeft wekenlang nachtmerries gehad en is af en toe brutaal/opstandig. Als ik dit bij hem aangeef, krijg ik als reactie dat ze bij hem slaapt als een roos en altijd lief is.
Zij is dol op haar vader en ondanks dat de communicatie tussen hem en mij heel stroef gaat, zal ik nooit een verkeerd woord over haar vader zeggen tegen haar. Ze heeft wel veel vragen; waarom heet jij nu anders van je achternaam? Wie is er bij jou als ik bij papa ben? Etc. Ik geef haar zo eerlijk mogelijk antwoord, ook al is het soms niet wat ze wil horen. Doe ik daar goed aan?
We spelen vaak met knuffels en via dit spel vertelt ze me veel over wat er in haar omgaat. Het geeft haar rust dat de knuffels bij mij zijn als zij bij haar vader is.
Mijn dochter is erg open over de scheiding op school en tegen haar vriendinnen. Vorige week zei een vriendinnetje tegen haar ‘jij woont nu hier met je moeder en je vader is alleen in het andere huis’, waarop mijn dochter reageerde ‘nee hoor, papa woont daar met een nieuwe mama’. Ik schrok me wild. Niet alleen staat in ons ouderschapsplan dat zij niet zonder toestemming van de ouders iemand anders ‘papa/mama’ mag noemen, maar ik ken die vriendin niet. Ik vertrouw mijn kind aan mijn ex-partner toe, niet aan zijn nieuwe vriendin. Ik heb dit bij mijn ex-partner neergelegd, maar zoals gewoonlijk reageert hij niet. Wat moet ik hiermee doen?
Zoals ik al schreef is mijn dochter dol op haar vader (bij papa mag ik alles en krijg ik alles). Ik ben bang voor het moment waarop ze meer vragen krijgt die ik niet kan beantwoorden (waarom houd papa niet meer van jou?) en dat ze erachter komt wat haar vader mij allemaal heeft aangedaan. Het zal haar zoveel verdriet doen. Hoe ga ik daarmee om?
Ik hoop dat iemand me wat antwoorden geven…