Anne (38 jaar) in Vragen van ouders
Ik hou het niet meer uit
Dag,
Graag zou ik wat advies willen. De relatie met mijn vriend is niet goed en we hebben veel ruzie, eigenlijk al jaren. Ik hou het niet meer uit en wil niet verder. Maar ik durf het niet aan. Ik ben bang voor wat er komen gaat en ben bang dat de kinderen er teveel onder lijden. Zij moeten namelijk van school en stad veranderen.
Ik ben geneigd om nog 2 jaar te wachten zodat mijn oudste kind naar de middelbare school gaat, maar ik voel me erg ongelukkig, eenzaam en gespannen. Ik kan met mijn partner niet hier over praten. Hij wil ook niets van een scheiding weten, maar wil ook niet met een therapeut praten.
Wat zou beter voor de kinderen zijn? Dat ouders bij elkaar blijven voor de kinderen? Of dat de ouders gelukkig zijn, maar niet bij elkaar?
Misschien heb ik wat aan verhalen van anderen.
Hartelijk dank en complimenten voor deze site!
Lieve Anne,
ik kan mij voorstellen dat de overbrugging straks tussen 2 landen, nog lastiger is. Wel wil ik je adviseren om een hele goede scheidingsbegeleider te zoeken, daar er nogal wat haken en ogen zitten m.b.t. het recht. Ik weet niet of jullie nu beiden de Nederlandse nationaliteit bezitten, hier gehuwd zijn (of misschien niet gehuwd?) of in een ander land. Dan kunnen er heel andere regels gelden dan het Nederlands recht voor gehuwden. Probeer in je emotie geen overhaaste beslissingen te nemen, die over 1 jaar of eerder grote financiële consequenties voor jullie kunnen hebben.
Nogmaals heel veel sterkte.
Groetjes Jippie
Dag, bedankt voor de reacties, die zijn heel helpend. Ook ik denk dat constante spanning nog erger is voor kinderen dan gescheiden ouders. Het jammere is dat ik in het buitenland woon en terug naar huis wil en ga. Dat maakt dat de kinderen hun vader moeten missen en andersom. Ik heb zelf ook gescheiden ouders die niet meer met elkaar praten, dus dat zou ik graag willen voorkomen. Maar op het moment zou ik niet weten hoe ik dit moet aanpakken. Ik wil niet hun vader wegnemen, maar ik wil ook niet mezelf opofferen. Inderdaad, ik zit helemaal muurvast voor mijn gevoel.
Groeten Anne
Hoi Anne,
ik heb op mijn 15e aan mijn ouders gevraagd, of ze alsjeblieft wilden scheiden. De spanningen in huis waren ondraaglijk. Dit is ruim 36 jaar geleden en er heerste destijds nog een groot taboe op een kind van gescheiden ouders zijn. Toch was dit het beste wat mij kon overkomen.
De reden dat zij door de scheiding naar een andere stad en school moeten verhuizen, haal ik niet uit je verhaal. Dit zou ik ook zeker niet adviseren. Het gaat erom dat kinderen een goede basis meekrijgen en kunnen bouwen op hun vader en moeder. Het gaat er dan niet om dat zij hun ouders elke dag zien. Het gaat erom dat zij het vertrouwen hebben, als zij behoefte aan jullie hebben, jullie er ook daadwerkelijk voor ze zijn. Niets is fijner voor een kind, dan even op de fiets te kunnen springen en binnen 5 of 10 minuten even wat op kan halen bij zijn andere ouder. Soms bespreek je iets met de ene ouder en dan weer met de andere. Zoals wij volwassenen ook doen met onze vrienden en vriendinnen.
Geef jezelf rust en neem de beslissing die past bij jou, dan worden je kinderen daar ook weer rustiger van. Volg je hart en blijf goed voor elkaar zorgen.
Warme groet van Jippie
Hoi Anne,
Kinderen voelen dingen beter aan dan ouders soms door hebben. Als jullie dus veel ruzie hebben en er een ongelukkige sfeer hangt, dan voelen zij dit. Scheiding brengt van allerlei problemen met zich mee en het lijkt me zeker lastig als jullie er zo anders over voelen, maar de problemen komen niet perse van het scheiden zelf. De problemen, voor zowel kinderen als ouders, komen door hoe er met scheiding om wordt gegaan. Ik zou zelf nooit van m’n leven met beide mijn ouders in een huis willen wonen, dat zou een hel zijn, die twee werken gewoon niet samen. Voor mij is dat ze gescheiden zijn normaal, en op die manier fijn. Alle problemen komen door het feit dat ze er niet mee om kunnen gaan, dat ze geen verantwoordelijkheid kunnen nemen, en dat ik dus de boete draag voor hun keuze.
Wat ik dus probeer te zeggen is het volgende: Als je niet gelukkig kunt samenwonen en er geen hoop op verbetering is, is scheiden beter voor jou en je kinderen, het geeft rust. Maar wees wel bewust van mogelijke lasten voor je kinderen en probeer de communicatie met de vader open te houden. Dit betekent helpen met spullen heen en weer brengen, niet te ver weg gaan wonen, geen verantwoordelijkheid op de kinderen leggen voor communicatie over omgang of afspraken. En ik zal je vertellen dat het geweldig is voor een kind als je beide ouders op je verjaardag kunnen komen zonder dat de lucht donker wordt. Ik kan je ook persoonlijk vertellen hoe vreselijk het voelt als dat niet kan.
Het lijkt me heel lastig dat je partner er zo anders over voelt. Krijg er een gevoel van alsof je vastzit. En dit is vervelend, maar het gaat nog steeds om jouw geluk en dat van je kinderen, dus hoe lastig het ook is ik zou je aanraden hier verandering in te brengen. Een relatie is over als één van de twee dat vindt, er is geen unanieme beslissing voor nodig. Ik hoop gewoon dat jullie wel in gesprek kunnen komen, dat hoop ik voor zowel jullie als jullie kinderen. Misschien dat jullie bij een mediator terecht kunnen komen, of de online workshop van Villa Pinedo kunnen volgen (is wat meer laagdrempelig dan ergens naar toe gaan).
Veel sterkte, en veel succes