Femke (29 jaar) in Vragen van ouders
Hulp
Hallo,
Toen onze zoon 1 jaar was heb ik een einde gemaakt aan het geweldadige huwelijk wat ik met zijn vader had.
Zijn vader mag onze zoon uiteraard zien maar hij wilt niet.
Hij begint te gillen en rent weg.
Dit begon toen hij 2 was en hij is nu 3.
Voor dat het begon waren er slechts enkele omgangs momenten geweest.
Mijn ex zecht (uiteraard) dat ik onze zoon tegen hem opzet.
Ik probeer onze zoon juist bij een phygoloog en jeugdzorg te krijgen zodat hij hulp kan kijgen die hij nodig heeft.
Mijn ex vind dat onzin en wilt liever iedere week een dag onze zoon gillend mee nemen.
Zoals je mischien wel begrijpt is dit een onmogenlijke pad stelling.
Ik wil niet dat onze zoon word getraumatizeerd en dat hij hulp krijgt.
Mijn ex wilt zijn zoon zien en denkt dat de hulp hem verder bij hem weg haalt.
Ik zou graag jullie ervaaring hierin willen weten.
Herkennen jullie het gedrag van mijn zoontje?
Alvast heel erg bedankt
Groetjes femke
car plus car insurance prefer
Hoi Femke,
Ik herken je situatie… Ben ook toen mijn dochter 1 was weggegaan bij haar vader om een vergelijkbare reden..
En ook ik acht het belang dat een kind beide ouders kan zien erg groot!
Maar inmiddels ben ik hieraan gaan twijfelen. Mijn dochter is nu 11 en heeft gedragsproblemen. Woede aanvallen en agressief gedrag zijn bij ons aan de orde van de dag. Wanneer ik tot haar door weet te dringen komt het woord “pappa” bijna altijd als een van de eerste redenen eruit.
Haar vader is erg onbetrouwbaar in het nakomen van afspraken, het contact is mondjesmaat en als ik niets doe dooft het bijna, tot hij zich na enkele maanden realiseert dat hij nog een dochter heeft.
De keren dat ze bij hem is, hebben ze het wel naar hun zin, maar ervaart mijn dochter ook veel druk onder zijn veel strakkere opvoeding.
En ze zegt dat hij een hoop dingen van haar vindt die hij niet uitspreekt.
Al met al voelt ze zich een soort “spook”. Als ze samen zijn is het leuk, maar daartussen vergeet hij gewoon dat ze er is. Weet ook niet wat haar bezighoudt…
De situatie is dan ook weer niet zo dat ik contact zou willen tegengaan. Met hem praten is enorm lastig, omdat hij geen feedback verdraagt en de dingen die ik heb gezegd bij haar neerlegt zodra ik weg ben…
Maar ik zie haar helemaal verschrompelen onder deze last. En voor mij is het ook enorm zwaar te leven met zo’n woest kind. Kan haar vaak maar moeilijk bereiken…
Ik ga nu een kinderpsych inschakelen om haar te versterken en iemand zoeken die mij kan ondersteunen in hoe deze situatie te handelen…
Beste Femke,
Bedankt voor je berichtje en dat je bij ons komt om advies te vragen. Ondanks dat u zich bevond in een gewelddadig huwelijk, ben ik blij om te horen dat u het contact tussen uw zoon en zijn vader aanmoedigt. Dat u zich zorgen maakt om de reactie van uw zoontje kan ik mij heel goed indenken.
Hoewel mijn situatie niet compleet hetzelfde was als dat van jullie weet ik wel dat; wanneer mijn vader mij op kwam halen ik daar toch stress van ondervond, omdat ik de spanning voelde als mijn vader voor de deur stond en mijn moeder thuis was, dat terwijl zij niks tegen elkaar zeiden.
Het is mogelijk dat uw zoontje ook spanningen ondervindt en dat hij hierdoor zo reageert. Ik denk dat wanneer u het vertrouwen uitspreekt dat het goed is wanneer uw zoontje contact heeft met zijn vader en ook af en toe samen een kopje koffie drinkt (of iets in die trant), dat jullie zoontje merkt dat hij niet bang hoeft te zijn.
Vroeger bij verjaardagen bleef ik ook altijd achter mijn moeder haar been staan, als er mensen waren die voor mij nog redelijk onbekend waren. Op het moment dat mijn moeder leuk met ze kon praten, dan kroop ik ook meer uit mijn schelp en vond ik ze ook minder “eng”. Ik zeg niet dat uw ex-partner een onbekende is voor uw zoon, maar van dagelijks contact is er ook geen sprake en jullie zoon is nog erg jong, waardoor de band mogelijk nog rustig opgebouwd moet worden.
Misschien hebben jij en je ex-partner nog gezamenlijke vrienden, of heeft jullie zoon een oom/tante/opa/oma waarbij hij zich op zijn gemak voelt en met wie uw ex-partner ook goed op kan schieten. Misschien is het dan mogelijk dat zij een keer iets met z’n drieën gaan doen, dan is er voor uw zoon iemand bij wie hij vertrouwt en kan hij rustig een band opbouwen met zijn vader. Mogelijk wordt de drempel om iets met z’n tweeën te doen dan minder een obstakel.
Ik wens u veel succes en sterkte. Mocht er ooit nog iets zijn, dan kunt u altijd een berichtje sturen!