Patries (42 jaar) in Vragen van ouders
Hoe kan ik mijn dochter bereiken?
Dag lieve adviseurs,
Als gescheiden moeder schakel ik jullie hulp in. Fijn dat jullie me willen helpen of in ieder geval even naar mijn vraag willen luisteren. Ik maak me zorgen om mijn dochter. Vier en een half jaar geleden zijn wij gescheiden. In alle redelijkheid, het contact tussen ons is goed. Wij praten niet negatief over elkaar, maken goede afspraken, respecteren elkaar, maken geen ruzie. Ook nooit gedaan. Op papier klinkt dat goed, in de praktijk is dat soms best slikken maar ik geloof wel dat we het redelijk goed doen.
Mijn dochter, van elf, lijkt echter steeds bozer te worden. Ik sluit niet uit dat de pubertijd mee speelt. Het kan ook zijn dat er iets anders is. Haar vader is vorige week getrouwd, met een vrouw waarvan zij zegt dat zij haar niet aardig vindt. Voor de bruiloft heeft zij lang last van heel veel buikpijn gehad. Nu lijkt dat wat beter te gaan. Maar onderhuids voel ik dat er wat broeit. En ik voel dat ik haar niet kan bereiken. Zij uit haar boosheid naar haar broertje en reageert op hem af. Naar mij toe is zij lief als we alleen zijn maar juist in het samenzijn met ons drie, is zij snel geïrriteerd en het lijkt of zij overal een wedstrijd van maakt. Zou het kunnen dat zij twijfelt aan mijn liefde voor haar, dat zij bang is dat ik meer van haar broertje hou dan van haar? Of is dit gewoon pre pubertijd?
Mijn belangrijkste vraag aan jullie; hoe kan ik haar (weer) bereiken, welke woorden gebruik ik zodat zij weet dat ik er voor haar ben? Het voelt alsof ze telkens weer een grens van me verlangd; herkennen jullie dat?
Wat kan deze moeder het beste voor haar dochter doen?
Veel dank voor jullie moeite en antwoord! Liefs, Patries
Hallo Patries,
Allereerst: wat goed dat je zo goed nog met je ex door één deur kan! Kunnen veel ouders een voorbeeld aan nemen 🙂
Ik kan me je zorgen goed voorstellen. Heel goed dat je ook je vraag bij jongeren van gescheiden ouders neer legt.
Als ik je verhaal zo lees, denk ik dat je dochter veel moeite heeft met de nieuwe vrouw van haar vader. Gelukkig is de buikpijn nu weg, maar het feit dat jij voelt dat er iets broeit zegt mij genoeg. Maar ik denk eerlijk gezegd dat ze dit misschien niet zo snel jou durft te vertellen, omdat ze bijvoorbeeld haar vader niet wil afvallen. Of die vrouw zelf niet, dat kan natuurlijk ook. Dat ze haar woede afreageert op haar broertje… Kan dat misschien komen omdat je zoon die vrouw wel mag? Misschien heeft ze het gevoel dat ze er alleen voor staat omdat haar broertje deze nieuwe vrouw wel leuk vindt. Hoeft natuurlijk niet, maar het zou een reden voor haar boosheid kunnen zijn. En zoals je zelf zegt, puberteit kan natuurlijk ook een rol spelen. Je dochter is op een leeftijd dat ze op zoek is naar zichzelf, haar eigen identiteit aan het bepalen is. Wellicht heeft ze emoties van de scheiding en de nieuwe vrouw die ze niet kan plaatsen en is haar broertje een makkelijk doelwit om haar boosheid op te uiten. Is allemaal mogelijk.
In ieder geval zal je dochter echt niet aan de liefde van jou twijfelen. Ik denk wel dat het goed is om wat je hier schrijft met haar bespreekbaar te maken. Je kan dat het beste doen door te zeggen dat je het gevoel hebt dat je haar wat dwars zit, omdat je dat aan haar ziet en voelt. Dus niet aan haar vragen: ”Zit je wat dwars?” Dan zegt ze waarschijnlijk nee omdat ze haar eigen gevoelens misschien niet eens snapt. Maar als je benoemt wat je aan haar ziet en voelt, heb je een grotere opening om erover te praten. Je kan zeggen: ”Ik heb het idee dat je iets dwars zit / Ik heb het gevoel dat je verdrietig bent (en dan uitleggen waarom) / Ik zie dat je snel boos wordt op je broertje. Hoe komt dat?” Of ”Hoe gaat het eigenlijk nu met je buikpijn?” en dan kun je ook de nieuwe vrouw bespreken. Hoe vindt ze het om nu bij papa te zijn? Heeft ze het leuk daar samen met haar broertje?
Kinderen van gescheiden ouders kunnen, hoe goed ouders het ook doen, heel erg het gevoel hebben niet gezien te worden. Daarom is het juist heel belangrijk om uit te spreken wat je ziet. Misschien wordt ze wel boos op je omdat ze vindt dat je je aanstelt en dat ze helemaal niet boos is. Maar ze zal dan in ieder geval wel zien dat je haar (letterlijk) ziet en dat je daar over nadenkt. Ik denk eerlijk gezegd dat dat haar sowieso al goed doet.
Stel nou dat er dingen naar boven komen bij haar waarom ze zich zo voelt, dan is het ook goed om dit naar vader te koppelen zodat hij daar meer rekening mee kan houden. Maar dat is nog een stap te ver, eerst moet dit naar boven komen.
Ik hoop dat je hier iets mee kan. Als je nog meer advies wil of andere tips wil, dan kun je altijd nog reageren op dit bericht of een nieuw bericht plaatsen. Heel veel sterkte in ieder geval!
Beste Patries,
Wat fijn om te horen dat het contact tussen u en uw ex goed is. Het lijkt mij meer dan begrijpelijk dat dit soms moeilijk is, maar als ik het zo hoor handelen jullie altijd in het belang van de kinderen. Dat is iets wat ik heel knap vind en ook zeker had kunnen waarderen als mijn ouders dit hadden gedaan. Doordat jullie namelijk goed contact hebben heb ik het gevoel dat er een hele open situatie is voor jullie kinderen, dat wanneer er iets is ze dit altijd kwijt kunnen bij jullie en dat dit zo heel mooi kan worden opgelost.
Het is heel begrijpelijk dat uw dochter mogelijk moeite heeft met de nieuwe situatie die ontstaan is, doordat haar vader nu getrouwd is met een andere vrouw. Zeker als ze aangeeft dat ze de nieuwe partner niet aardig vindt, mogelijk is ze bang dat haar vader nu minder tijd heeft voor haar.
Het is belangrijk dat uw dochter altijd haar hart kan luchten als ze dat aangeeft, voor mijn gevoel kan dit wel in de beschreven situatie, al voelt dit misschien anders voor haar. Door wat vaker een moeder-dochter activiteit te ondernemen (lekker lunchen, gezellig winkelen, een dagje weg), krijgt zij misschien net dat extraatje waardoor ze over haar gevoelens gaat praten.
Ik weet niet of u al in gesprek bent geweest met uw ex man over jullie dochter? Als hij aan haar aan kan geven dat het altijd mogelijk is om nog een op een dingen te blijven doen dan is dit wellicht ook al een geruststelling voor uw dochter.
Misschien kunnen jullie een keer met z’n vijven een gezellige activiteit ondernemen? Op het moment dat uw dochter ziet dat u op een gezellige manier om kan gaan met de nieuwe partner dan kan uw dochter misschien ook merken dat ze helemaal niet zo onaardig is. Het is misschien een heel groot iets wat ik hier nu voorstel, maar denkt u er rustig over na overleg desnoods met uw dochter wat ze fijn vindt, dan wel met uw ex man wat jullie kunnen doen.
Persoonlijk denk ik niet dat ze twijfelt aan haar gevoelens voor u, maar vindt ze het mogelijk gewoon lastig om over haar gevoelens te praten. Ik ben namelijk precies zo, een echte binnenvetter en op het moment dat het hoog zit dan ben ik juist een bitch naar diegenen die mij het liefst zijn. Misschien dat ze wel met iemand kan praten die ze niet kent, iemand van school of maatschappelijk werk.
Hartstikke bedankt voor uw berichtje, hopelijk heb ik u zo een beetje op weg kunnen helpen. Ik wil u ook nog even complimenteren met de manier waarop u en uw ex met de scheiding omgaan, veel ouders kunnen hier nog een voorbeeld aan nemen!
Liefs, Isabel