annick (36) in Vragen van ouders
Hoe help ik?
ik ben twee jaar gescheiden, en heb drie kinderen.
Ik probeer zoveel mogelijk goed te doen maar weet het niet meer.
Wanneer meisjes bij papa zijn loop volgens hem alles vlot,
wanneer ze bij zijn zijn er goede momenten maar ook veel woedeuitbarstingen en vele huilbuien.
Ze geven mij weinig wat er aan de hand is. Ze vertellen bij dingen die gebeuren bij papa die voor mij onaanvaardbaar zijn, maar het blijft hun papa en probeer hen uit te leggen wat ze hier tegen kunnen doen. Neem hier als voorbeeld jullie punten die jullie opsommen. Maar ze durven niets tegen hun papa zeggen. Ze zijn bang. Hoe kan ik hen hierbij helpen? Wat doe ik best, of juist niet?
Mijn dochter is 8 en zou graag een buddy hebben, kan dat dan? En we wonen ook in Belgie?
Hopend op wat tips of raad….
Hoi Annick,
Bedankt voor je vraag op het forum!
Wat fijn dat je je best doet om het zo goed mogelijk te doen voor je kinderen ook al is dat af en toe lastig. Je hebt het in je bericht over de punten die wij opsommen, ik ga er vanuit dat je het hier hebt over de open brief ‘aan alle gescheiden ouders’ hebt, klopt dat? Zo niet is deze in ieder geval echt het lezen waard, ook voor je ex. Hier het linkje naar de open brief: https://www.villapinedo.nl/open-brief-aan-alle-gescheiden-ouders/ Deze brief omschrijft heel goed hoe het is voor kinderen van gescheiden ouders en helpt misschien als je het allemaal even niet meer weet.
Wat ik ook lees in je brief is dat er naar jouw mening dingen gebeuren bij hun vader die onaanvaardbaar zijn. Wat vervelend voor je kinderen zeg. Je zegt dat je kinderen hierover niets tegen hun vader durven te zeggen. Ik ben inmiddels 23 jaar oud en durf tot op de dag van vandaag nog steeds niet alles tegen mijn vader uit te spreken, omdat ik bang ben dat het toch niks gaat veranderen of dat hij boos of teleurgesteld zal zijn in mij wanneer ik er iets van zeg. Ik kan me dus goed voorstellen dat jou kinderen dit ook eng vinden. Zoals je al zegt blijft het tenslotte hun vader en het is lastig om daar iets negatiefs tegen te zeggen.
Wat ik zelf fijn zou vinden, zeker als ik nog zo jong was, is dat mijn ouders hier samen (eventueel met mij erbij) over in gesprek zouden gaan, maar ik weet niet of dat ook voor jou kinderen geldt. Als ze het graag zelf bespreken met hun vader zou je er ook aan kunnen denken om een volwassen die ze heel erg vertrouwen hierbij te laten zijn, zoals een tante of opa waar ze zich bij op hun gemak voelen om het gesprek wat fijner/makkelijker voor hen te maken. Ik zou je in ieder geval aanraden om een keer rustig met je kinderen samen te gaan zitten en bespreken wat zij graag zouden willen, want zij weten tenslotte het beste wat ze zelf fijn vinden
Verder vraag je of je dochter van 8 jaar een buddy zou kunnen krijgen, dat kan helaas pas vanaf 10 jaar. Wel is ze natuurlijk altijd meer dan welkom om op het jongeren forum al haar vragen te stellen of verhalen te delen en kunnen wij haar hopelijk op die manier verder helpen! 🙂
Ik hoop dat je hier iets aan hebt!
Groetjes,
Annika
Hoi Annick,
Wat vervelend dat je je zo voelt ten opzichte van je kinderen. En wat fijn dat je je vraag op het forum wil stellen.
Toen mijn ouders uit elkaar gingen, hebben ze samen (zonder mij en mijn broertje te betrekken) afgesproken hoe ze ons zouden opvoeden. Wat wij wel/niet mochten, hoe laat wij naar bed moesten etc. Dit was voor mijn broertje en mij heel fijn, omdat wij op die manier zo min mogelijk “verschillen” meemaakten als we van pa naar ma gingen, of andersom. Het zorgde er ook voor dat we het niet per se “leuker” hadden bij een ouder omdat we daar veel later mochten opblijven of chips als ontbijt mochten, dit mocht gewoon nergens.
In je verhaal lees ik dat er bij je ex andere dingen gebeuren dan bij jou. Het is alleen niet helemaal duidelijk wat er dan gebeurt en wat je kinderen bang maakt. Om de kinderen zo min mogelijk te belasten met de scheiding, zou ik zelf om de tafel gaan met je ex om te bespreken dat je je zorgen maakt omdat je kinderen bang zijn. Het lijkt mij niet zo verstandig om de kinderen te vertellen “wat ze tegen hun vader kunnen doen”, omdat je ze niet tegen hun vader wil opstoken. Als kind is het namelijk echt niet fijn om tussen je ouders in te staan en als de ene ouder de ander kleineert/minder waard doet lijken.
De woedeuitbarstingen waar je over schrijft, kan ik mij heel goed voorstellen, met mijn moeder maakte ik ook veel meer ruzie dan met mijn vader. Wij waren vrouwen onder elkaar. In de puberteit was dat zo, toen ik 16 was, nam dat gelukkig veel meer af.
Je dochter kan vanaf haar 10e een buddy krijgen. Dat jullie in België wonen is geen probleem. Tot die tijd kan ze al haar vragen op het forum stellen. Verder staan er op de website veel voorbeeldbrieven voor kinderen van gescheiden ouders, zoals deze https://www.villapinedo.nl/open-brief-aan-alle-gescheiden-ouders/
Op de website kan ze gerust tijdklokken om informatie te vinden of een luisterend oor.
Ik hoop dat je er iets aan hebt. Succes in het gesprek met je ex.
Groetjes Anne