Bas (45 jaar) in Vragen van ouders
Haast geen contact
Gedurende de afgelopen 2 jaar ben ik verwikkeld in een vechtscheiding, waarbij moeder er alles aan doet om de kinderen bij vader weg te houden. Hierbij worden alle mogelijke middelen ingezet, zwartmakerij, leugens, informatie achter houden, instanties, politie, noem het maar op, of ik heb het meegemaakt. Het einde van de strijd, of licht aan het einde van de tunnel, is niet in zicht. Na 2 jaar strijden ben ik deze soap eigenlijk moe. Ik ben nu voornemens mijn kinderen maar uit het hoofd te zetten, en verder te gaan met mijn leven zonder kinderen. Ik heb nu al 1,5 jaar nagenoeg (circa 5x berichtje gehad) geen contact met mijn kinderen. Dus duidelijk spraken van ouderverstoting. De kinderen zijn tussen de 10 en 15 jaar. Hebben jullie ervaring met bovenstaande ?
Hallo,
Besef dat hetgeen ze met je meegemaakt en gedaan hebt in de tijd dat het nog goed was, al als ingrediënten in je vader soep zitten. Als jij verder nu ten alle tijden laat merken nooit de deur voor ze te sluiten en dat je altijd voor ze bent. Dan doe je het goed en komen ze vanzelf. Als het even kan houdt contact via mail, whats App zonder iets terug te verwachten. Houdt het grappig wat je stuurt, leuke humorvolle dingen die oubers leuk vinden, zorg dat ze even lachen al reageren ze er misschien niet op, denk aan die lach die je allicht op hun gezicht getoverd hebt, de rest komt later.
Zet hem op, jij bent het waard als ouder en glim van de gedachte dat je toch van afstand een zonnetje voor ze kan zijn.
Hoi Bas,
Ik snap jouw reden om te stoppen, ik zou er zelf niet zomaar mee stoppen maar het op een net iets andere manier gaan aanpakken. Ik zou aan de kinderen duidelijk maken hoe je erover denkt, ze hebben de leeftijd dat ze dat kunnen begrijpen, ik zou heel duidelijk maken dat ze ten alle tijden bij jouw welkom zijn, maar dat je nu even wat afstand neemt om een rustige situatie te creeren. zou wel contact houden met ze via telefoon whatsapp, fb etc. er zijn tegenwoordig genoeg digitale manieren waarbij je de moeder niet hoeft tegen te komen, ik denk dat ze te oud zijn om zich door hun moeder te laten verbieden om op die manier contact op te nemen.
Het belangrijkste is dat je kinderen zich niet door jouw in de steek gelaten voelen, want ze krijgen waarschijnlijk al heel veel mee vanuit hun moeders kant en dat zal jammer genoeg niet positief zijn vrees ik.
Succes hopelijk heb je er wat aan.
Groetjes Yvonne
Hallo Yvonne en Anita,
Bedankt voor jullie reacties.
Yvonne, er is al van alles geprobeerd, zo ook mediation. Maar mediation is vrijwillig, en kent geen verplichtingen om bijvoorbeeld na te komen hetgeen is afgesproken. Dus de mediation is gestopt, omdat moeder de afspraken frustreert en niet nakomt. Dus de zoveelste tegenvaller. Zelfs de uitgesproken wens van een kind bij de rechter, om de verjaardag met vader te willen vieren, is niet gerespecteerd door de moeder. Jeeee, ik kan al een encyclopedie schrijven van al die ellende. Vrijwel alles is de revue al gepasseerd. Vandaar ook de gedachte om maar te stoppen met al die frustraties.
Groet, Bas
Hallo allemaal,
Ik ben zo’n moeder die alles voor de goede lieve vrede doet. Mijn ex verliet mij totaal onverwachts en begon vervolgens alles te doen om mij het leven zuur te maken. Vraag mij niet waar het vandaan kwam…. soms snap je het echt niet. Uiteindelijk heeft hij er alles aangedaan om de kinderen naar hem toe te trekken, en van twee kanten trekken dat werkt niet. Verder vond ik het belangrijk dat ze hun vader leerden kennen.
Uiteindelijk woont mijn dochter, nu 14, vanaf haar 12de bij vader. Haar oudste broer, 15, vanaf zijn 14de, en beiden komen steeds minder thuis. Hun jongste broertje zie ook ook over een tijdje vertrekken. Het mooie bij papa is dat ze daar niet 15 km naar school hoeven fietsen, er een leuke stiefbroer en zus zijn, en ze al weten dat ze papa kwijt kunnen raken. Mama is er altijd wel, mama is ook volgens papa een vervelend mens. Hij is niet zomaar weg gegaan toch?? Zo denkt een kind….
Eigenlijk heb ik altijd alles uit liefde voor de kinderen en zelfs voor hem gedaan, nooit in mijn leven iemand kwaad gedaan. Altijd alleen de kar getrokken, maar zonder klagen. Mijn kinderen hun vader niet willen onthouden….. Maar ik mis zoveel, krijg totaal geen info van hem over hoe het gaat. Heb wel overal hulp gezocht, maar als kinderen naar een vader willen…… moet moeder wel erg slecht zijn wordt volgens mij gedacht. Ik blijf ten alle tijden netjes en respectvol over hun vader. Geef de kinderen zelfs spullen mee als een gezellige zak snoep om met zijn allen te delen, oude voetbal schoenen en kleding voor de andere kinderen, computer, alles wat ze willen. Wat van hier is gun ik ze daar ook, en wat mijn kinderen niet past mag naar de stiefkinderen.
Ik ben zo bang ze echt te verliezen, kan een heel rotboek schrijven over wat hun vader allemaal gedaan heeft, maar dat wil ik niet, ik heb nooit met haat willen leven, dat kost alleen maar energie. Daarbij gun ik hem waarlijk ook een goed leven en besef dat hij anders denkt als ik, maar helaas niet beter weet wat hij zijn kinderen aandoet.
Weet iemand nog een mooie afloop behalve dat ik mijzelf in de spiegel kan aankijken?????
Hallo Bas,
Ik heb geen ervaring met jouw situatie maar vind het heel erg dat het zover is gekomen dat je je er bij neerlegt om de kinderen dan maar niet meer te zien, vind het ook heel erg van de moeder van de kinderen dat ze zo doet, hier heeft ze jouw mee maar nog veel meer de kinderen. Is er geen mediator aan de pas gekomen die heeft bemiddeld, want degene die 15 jaar is mag zelf wensen door geven aan de rechter etc. Verder heb je als vader gewoon recht op je kinderen. betaal je wel alimentatie of dat op dit moment niet, kan me voorstellen dat als je aan alle kanten wordt tegengewerkt en de kinderen niet mag zien, dat je dit niet wil.
Is de scheiding verder al wel uitgesproken of dat ook nog niet, door dit soort dingen kan dit erg lang duren.
Ik ben zelf een gescheiden vrouw met 2 kinderen waarvan de oudste 7 is, ook bij ons hebben we de nodige strubbelingen gehad maar hebben wel zoveel mogelijk de kinderen erbuiten gelaten, ze krijgen er toch al genoeg van mee. En dat is niet altijd even makkelijk, maar we zijn nu ruim 1.5 jaar verder en ik kan zeggen dat het goed gaat met de kinderen, ze gaan om het weekend naar hun vader, en hebben het daar naar hun zin, voor ons werkt deze regeling goed, en de kinderen hebben er ook vrede mee.
Heel jammer dat er nog vrouwen zijn die zo gemeen zijn om kinderen hun vader te onthouden. een kind heeft recht op beide ouders.
Weet niet of je er wat aan hebt maar sterkte in de toekomst met wat voor beslissing er ook wordt genomen.