Anoniem (39) in Vragen van ouders
En de kleding?
Hallo ,
Ik ben en gescheiden vader van drie kinderen 6,8,10 jaar. (co ouderschap) alweer 1,5 jaar terug hebben we met een mediator een ouderschapslan opgesteld,. Momenteel zijn we met een andere mediator een aantal afspraken aan het wijzigen omdat we onenigheid hebben over o,a, de gezamenlijke rekening en de kleding.
Mijn vraag gaat over de kleding. Momenteel zijn we er allebei voor verantwoordelijk dat er voldoende kleding in de kast ligt voor de kinderen. De kinderen mogen de kleding aan die ze willen ook bij wisselmomenten,. Het maakt niet uit waar de kleding ligt.
Nu wil mijn ex partner de afspraak graag veranderen. Ze wil zelf alle kleding aanschaffen voor de kinderen of juist dat ik het helemaal ga doen, Dit lijkt mij niet slim omdat zij niet weet of er voldoende kleding in mijn huis ligt. Ik vind het ook niet handig dat ik afhankelijk ben van mijn ex als er onvoldoende kleding in de kast ligt. Ook vind ik het niet leuk dat ik dan niet meer de mogelijkheid heb om met mijn dochter, zoons, kleding te shoppen.
TIjdens de mediation zijn er drie voorstellen gedaan:
1 Of ik ben geheel verantwoordelijk voor de aanschaf van de kleding of zij is er voor verantwoordelijk
2 we blijven ieder voor verantwoordelijk voor kleding aanschaf in beide huizen. zij krijgt 50 euro meer om kleding aan te schaffen (ze zit soms krap)
3 de kleding wordt meer gescheiden en wordt bij het wisselmoment overgedragen.
Wat zou jullie advies zijn? Hebben jullie tips of andere optie/suggesties? Eigen ervaringen.
groetjes
van een betrokken en welwillende vader!
Beste betrokken welwillende vader,
Allereerst wil ik even kwijt dat ik het echt heel fijn vind om te lezen dat u zo denkt in het belang van de kinderen. Ten tweede wil ik u bedanken voor het feit dat u advies vraagt hier op het forum!
Ik heb zelf vroeger dan geen co-ouderschap gehad maar ik zag mijn vader om het weekend, maar kleding is ook bij mij wel altijd een dingetje geweest, en vanuit die ervaring kan ik u advies geven. In het begin maakten het nooit heel veel uit welke kleding ik waar droeg, wel had ik al mijn kleding bij mijn moeder. Als ik naar mijn vader ging nam ik al mijn spulletjes altijd mee. In de situatie met om het weekend naar mijn vader denk ik dat dat het meest praktisch was, toch had ik het fijner gevonden als ik ook bij mijn vader gewoon wat kleding had liggen. Door altijd kleding mee te moeten nemen kon ik nooit onverwachts even langsgaan bij mijn vader en ook voelde het daardoor nooit als thuis. Het voelde voor mij altijd alsof ik op bezoek ging. Het stukje thuis heb ik bij mijn vader eigenlijk altijd wel gemist. Natuurlijk zorgt niet enkel kleding voor dit gevoel, maar het heeft er wel aan bij gedragen. Dat is dus wel een reden waarom ik niet zou kiezen voor 1 iemand die verantwoordelijk is voor de kleding en steeds dingen mee moeten nemen en moeten verhuizen.
Na een tijdje kreeg ik bij mijn vader wel ook wat kleding, omdat mijn stiefmoeder graag wilde dat ik er leuker uit zou zien. Ik kreeg dus wel meer mijn eigen plekje, mijn eigen kleding, een beetje meer thuis. Ik dacht dat ik me daardoor beter zou gaan voelen maar uiteindelijk maakte het alles alleen nog maar ingewikkelder. Ik had bij mijn vader kleding die ik daar droeg, en bij mijn moeder kleding die ik bij mijn moeder droeg, en die kleding verschilde heel erg van elkaar. Het voelde steeds meer alsof de wereld van mijn vader en die van mijn moeder, in welke ik allebei leefde, steeds meer uit elkaar gingen en steeds meer van elkaar gingen verschillen. Dit was alles behalve fijn, wat ook de reden is waarom ik niet voor de derde optie zou kiezen. Wat Romie ook al schrijft, het lijkt me het fijnst om alles zo min mogelijk uit elkaar te houden, zo veel mogelijk gelijk. Vanuit mijn eigen ervaring zou ik dus kiezen voor de tweede optie, allebei verantwoordelijk voor de kleding.
Verder zou ik nog willen adviseren om te kijken wat de kinderen fijn vinden. Ik weet natuurlijk niet in hoeverre ze in staat zijn hun eigen mening hierover te hebben, dat kunt u zelf denk ik het beste inschatten, maar ik kan me voorstellen dat het (zeker voor de oudste) fijn kan zijn om mee te mogen bepalen over dit soort dingen, of in ieder geval mening te mogen geven. Maar dat is iets wat u zelf moet inschatten of u denkt dat dat wel of niet kan.
Ik hoop dat ik u zo een beetje heb geholpen, en ik hoop dat jullie samen tot een regeling kunnen komen waar jullie het allebei mee eens zijn en waar de kinderen blij mee zijn 😉
Liefs en sterkte,
Samantha
Hallo ouder,
Bedankt voor uw vraag, ik vind het super om te lezen dat u zo betrokken bent! Ik heb zelf geen soortgelijke situatie meegemaakt bij de scheiding van mijn ouders, maar ik kan u wel vertellen wat ik graag zou willen als de situatie zich wél bij mij voor zou doen.
Wat als eerste in me op komt, is dat ik het onderscheid tussen mijn leven bij mijn vader en mijn leven bij mijn moeder graag zo klein en vaag mogelijk houd. Hiermee bedoel ik bijvoorbeeld: ik zou liever niet willen dat ik kleding heb die ik alléén bij mijn vader of alléén bij mijn moeder kan dragen, omdat het daar in de kast ligt en moet liggen. Maar ik zou ook niet willen dat ik alles per se mee moet nemen bij een wisselmoment. Ik zou daar zelf het liefst zo vrij mogelijk in zijn. Verder zou ik het erg jammer vinden als ik, door regels die de scheiding met zich mee brengt, niet met mijn vader of niet met mijn moeder kan gaan shoppen. Tenslotte lijkt het me, om dezelfde redenen die u zelf al aangeeft, eigenlijk ook helemaal niet handig dat één ouder verantwoordelijk is voor de aanschaf van kleding.
Als ik de voorstellen goed begrepen heb, zou voorstel 2 dus het best passen bij wat ik fijn zou vinden. Ik hoop dat u hier iets mee kunt, heel veel succes!
Groetjes,
Romie