Mama (41) in Vragen van ouders
De waarheid
Hallo allemaal,
Na 17 jaar huwelijk zijn we gescheiden. ( onlangs)
We hebben een zoon van bijna 9 jaar.
Doordat de vader er een ander op na hield gedurende ons huwelijk ben ik uiteraard heel erg boos, gefrustreerd en verdrietig.
Ik weet dat het, zeker op deze leeftijd geen enkele meerwaarde heeft, om onze zoon daarvan op de hoogte te brengen.
Ik doe er dan ook alles aan om het contact met zijn vader zo “normaal” mogelijk te laten verlopen. En zet mijn eigen boosheid opzij.
Maar stel dat onze zoon over een jaar of 7 a 8 vragen gaat stellen over de scheiding ( hij is dan 16/17) zou het dan verstandig zijn om de waarheid te vertellen?
Ik voel namelijk niks voor oneerlijkheid en wil niks liever dan dat hij begrijpt dat ik geen andere keuze had, dan te scheiden van zijn vader.
Maar is dat iets wat een kind echt wilt horen? de waarheid?
Beste Mama,
Wat goed dat je deze vraag stelt op het forum. Zelf heb ik altijd het verhaal van mijn vader gehoord, die vertelde over dat mijn moeder vreemd ging.
Ik denk dat het goed is om de waarheid te vertellen als je zoon daar om vraagt. Je vraagt of een kind wel echt de waarheid wil horen. Ik denk dat het hoort bij volwassen worden, de waarheid leren accepteren, ook al is die niet altijd leuk. Natuurlijk is het wel belangrijk om rekening te houden met de leeftijd van het kind. Het kind moet wel begrijpen wat verliefd zijn en vreemdgaan is.
Ik denk wel dat het belangrijk is om open te houden of je kind vreemdgaan ‘iets slechts’ vindt of niet. Dit om te voorkomen dat een negatief oordeel over vreemdgaan de relatie tussen hem en zijn vader (en eventueel stiefmoeder) bemoeilijkt. Wel kan je natuurlijk vertellen dat het voor jou een moeilijke tijd was. Vroeger dacht ik negatief over dat mijn moeder was vreemdgegaan. Maar ze is inmiddels net zo lang samen met haar nieuwe vriend als met mijn vader (18 jaar) en is op dit moment denk ik gelukkiger en ik heb een goede band met mijn stiefvader kunnen opbouwen. Voor mij is het dus niet meer iets negatiefs.
Het kan dus goed uitpakken. Daarom ben ik heel blij om te horen dat je je over je eigen boosheid heen zet (dat heeft mijn vader ook gedaan) om goed contract te houden met de vader!
Ik hoop dat je iets hebt aan mijn tips, ik wens je veel sterkte.
Beste Mama,
Wat goed dat je hier je vragen deelt. Ik kan me voorstellen dat het een hele lastige situatie is, maar wel een situatie waarin het goed is om alvast te bedenken wat je zou willen. Op het moment dat die vragen komen wil je voor jezelf denk ik al weten wat je gaat zeggen, en misschien kan dit in overleg met de vader.
Zelf heb ik ook meegemaakt dat mijn ouders uit elkaar gingen en dat mijn moeder iemand anders ontmoet had. Dit hebben ze meteen vanaf het begin tegen ons gezegd (wij waren 17 & 19). Doordat mijn ouders samen vertelden dat ze gingen scheiden, en dat mijn moeder een nieuwe vriend had was het vanaf het begin wel duidelijk waarom ze uit elkaar gingen. Echter zorgde dit er ook voor dat mijn vader vervelende opmerkingen maakte over mijn moeder en haar nieuwe vriend. Dit vond ik heel lastig, en ook omdat de familie zich er mee ging bemoeien heb ik uiteindelijk tijdelijk afstand gedaan van mijn vaders familie.
Mijn advies is dat eerlijkheid heel belangrijk is, maar dat het, naar mijn mening, niet gepaard mag gaan met haat over die keuze. Als jullie zoon op de leeftijd komt dat hij vragen gaat stellen is het belangrijk dat zowel jij als de vader hetzelfde verhaal vertellen. Ik zou als advies willen geven om het er met elkaar over te hebben, als dat mogelijk is, en om zo tegen die tijd één verhaal te vertellen.
Ik hoop dat je iets aan mijn advies hebt, en mocht je meer vragen hebben dan kun je altijd hier een berichtje onder plaatsen of een nieuw bericht op het forum zetten!
Groetjes Maureen
Lieve Maureen, bedankt voor je reactie.
Wat een begrijpelijke uitleg van hoe jij het ervaren hebt.
In jouw verhaal zie je dus wat het met jou als kind doet, als de ene ouder slecht over de andere ouder praat, al dan niet over de nieuwe relatie.
Die neiging heb ik ook, maar ik houd steeds voor ogen, dat ik mijn zoon daar niet mee moet opzadelen.
Hij weet niet beter dan dat we uit elkaar zijn gegaan, omdat het niet meer ging.
Hij heeft alleen nooit ruzies mee gekregen, en begrijpt er dus niks van.
Wat betreft jouw advies om samen met de vader het verhaal af te stemmen en hetzelfde verhaal te vertellen, begrijp ik wel maar zal; mijn inziens nooit gaan gebeuren.
Omdat de vader tot op heden, ontkent wat gebeurd is en zelfs mij gevraagd ( opgedragen) is om niemand te vertellen wat de echte reden is van de breuk. ( hij wil dus eigenlijk mooi weer spelen naar de buitenwereld)
Dat maakt het voor mij nou ook juist zo moeilijk en frustrerend. Ik mag niks zeggen en het geheim wat hij jarenlang in onze relatie had, wordt van mij verwacht dat ik dit geheim nu mee draag, om maar niemand op de hoogte te brengen.
Hij zal het dus niet goed vinden dat ik onze zoon later ooit op de hoogte breng van de echt reden.
De tijd zal moeten leren hoe ik er tegen die tijd mee omga.
Bedankt dat je je ervaring met mij wilde delen.
Lieve mama,
Wat fijn dat je je vraag hier stelt. Het raakte me om te lezen, zeker omdat ik me er onwijs in herken. Mijn ouders zijn uit elkaar gegaan mede omdat mijn vader verliefd werd op een andere vrouw. Ik was vijf jaar, en had hier toen nog geen idee van. Een jaar later werden we aan haar voorgesteld, en inmiddels zijn ze getrouwd. Stukje bij beetje werd voor mij duidelijker hoe het zat, maar inderdaad pas later. Ik vind het lastig om te zeggen of ik dit liever niet had geweten. Mijn ouders zijn inmiddels allebei al heel wat jaren gelukkig met hun nieuwe partners, en ik was blij dat mijn moeder eerlijk is geweest toen ik vragen ging stellen. Natuurlijk had ik liever gehad dat het anders was gelopen, maar voor mij was de waarheid wel heel belangrijk. Ik ben toen wel een tijd heel boos op mijn vader geweest, maar inmiddels is ons contact weer beter. Het heeft me onwijs geholpen dat mijn moeder naar ons toe neutraal is gebleven. Ook toen ze het vertelde, heeft ze nooit haar woede geuit tegenover mijn vader. Ze was begripvol en zei dat dit soort dingen kunnen gebeuren. Hierdoor liet ze het heel erg bij ons hoe wij erop reageerden. Dit maakte dat ik me bij haar veilig voelde om wel mijn woede te uiten, maar ook om te vertellen als het fijn was geweest bij papa, zonder me daar schuldig over te voelen.
Ik vind het heel knap dat je je eigen boosheid opzij zet ten behoeve van je kind. Ik kan me niet eens voorstellen hoe ingewikkeld dit kan zijn. Ik wens je toe dat je voor jezelf een manier vindt om hiermee om te gaan, en als de tijd daar is dat je zoontje vragen gaat stellen, een manier vindt die voor jezelf goed voelt om het hier eventueel over te hebben.
Veel liefs,
Madelief
Lieve Madelief. Bedankt voor jouw reactie en dat je je ervaring met me wilt delen.
Wat knap dat je moeder de waarheid heeft verteld zonder een oordeel erbij te vertellen naar jou toe.
Ik hoop dat mij dat tegen die tijd ook lukt. Want eigenlijk ben ik nu gewoon boos en wetende dat het niet correct is, zou ik van allerlei erge dingen over mijn ex-man, die hij heeft gedaan, willen vertellen. Maar waarschijnlijk in de hoop me daar zelf beter van te gaan voelen.
Ik besef wel degelijk dat het voor een kind heel moeilijk is, dat de ene ouder over de andere ouder iets kwaads vertelt. Ongeacht of het geen wat de vader of moeder gedaan heeft, het blijft je vader of moeder. Ik heb dat recht dan ook niet om kwaad over de vader te spreken.
Ik zal dus tegen die tijd de “waarheid” moeten vertellen, zonder mijn gevoel van nu en wat het met me gedaan heeft erbij te vermelden?
Of heeft je moeder bv wel verteld, dat het haar heel veel verdriet heeft gedaan?
Nogmaals dank voor je reactie.
Lieve mama,
Ik heb het er nog vaak met mijn moeder over gehad sindsdien. Ze heeft inderdaad wel haar frustratie geuit later, en verteld dat het een hele moeilijke periode voor haar is geweest. Toen ik wat jonger was heeft ze wel eens aangegeven dat als ik ouder was ze wel meer wilde vertellen, maar ik weet inmiddels wat het met haar heeft gedaan toen. Ik snap ook heel goed dat ze hierom boos en verdrietig was. Dit was voor mij dan ook logisch om te horen, aangezien ik denk ik ook boos zou zijn als zoiets me zou overkomen. Mensen maken fouten en ruzie, ook ouders. Ze heeft hierin niet mijn vader afgezet als slechte vader, omdat dit volgens haar niks te maken had met het feit dat hij verliefd werd op een andere man.
Ik las in je reactie op Maureen al dat je ex partner liever niet heeft dat het verhaal naar buiten komt. Dit vind ik heel lastig. Iemand opzadelen met een geheim dat die persoon zoveel pijn doet en dan bepalen dat niet te mogen vertellen, klinkt niet logisch. Ik weet dat mijn mama in die tijd een soort dagboek heeft bijgehouden, en heeft opgeschreven hoe ze zich voelde en wat het met haar deed. Dit deed ze omdat ze het misschien later nog met ons wilde delen, maar toen niet zeker wist of dat verstandig zou zijn. Uiteindelijk is het daar nooit van gekomen, met name omdat ze inziet dat ze dat in een hele boze bui heeft geschreven, en bang is dat dat nu verkeerd overkomt als ik dat lees. Hierom heeft ze ervoor gekozen om het te vertellen, omdat de lading dan toch anders zou zijn dan haar toen geschreven verhaal. Ik denk dat dit een goede beslissing was.
Ik gun je de kracht om dit vol te houden, en hoop dat je iemand hebt om zo nu en dan wel even je frustraties mee te delen. Dit lijkt me meer dan menselijk!
Liefs,
Madelief