Demi (34 jaar) in Vragen van ouders
brief van gevoelens
Hello,
Ik heb een vraag over mijn zoon van bijna 8 jaar. Zijn situatie is het afgelopen half jaar enorm veranderd. Daarvoor heeft hij ruzies meegemaakt tussen mij en zijn vader. Zowel zijn vader als ik, hebben inmiddels een nieuwe partner. Mijn partner heeft mijn zoon helemaal geaccepteerd ( anders was het ook niet mijn nieuwe partner geworden). Hij heeft een eigen kamer, hij heeft zijn eigen vakje in de badkamer. Zo proberen we hem beiden heel welkom te laten voelen. Natuurlijk voelt het nog niet als thuis, dat moet groeien.
Maar nu komt het; ik heb gemerkt dat hij nu heel bang is dat ik mijn nieuwe partner veel leuker ga vinden dan hem. Ik heb al een paar gesprekken met hem gehad hierover waarin ik heel duidelijk aan heb gegeven dat hij de belangrijkste in mijn leven is en blijft! Hij zoekt daar nog heel erg bevestiging in.
Nu wil ik een mooie brief aan hem schrijven want voor mijn gevoel doe ik ALLES zodat hij veilig en goed opgroeit. Dat hij het leuk heeft maar hij heeft nog steeds het gevoel dat ik ook hem in de steek zou kunnen laten. omdat ik dat in zijn ogen ook bij zijn vader heb gedaan ondanks dat hij weet dat er veel spanning en ruzie was.
Hebben jullie tips over wat ik in die brief zou kunnen schrijven? Dat zou heel fijn zijn want ik wil dat hij zich veilig voelt en mijn manier werkt nog niet optimaal.
groet, Demi
Hoi Demi,
Wat mooi en fijn dat je dit voor je zoon wilt doen. Ten eerste zou ik de gevoelens uitleggen die je hier toont, en je intentie om duidelijk te maken hoe jij je hierover voelt. Benoem dan misschien ook wat je hier ook zegt, dat jouw nieuwe partner er alleen is omdat deze partner jouw zoon accepteert, en anders niet jouw partner zou zijn. Jouw zoon’s hele wereld is uit elkaar gevallen en als beide zijn ouders nu nieuwe families beginnen weet hij niet meer waar hij er bij hoort. Geef aan dat je hiervan bewust bent maar dat hij altijd een belangrijk deel van je leven is en je hem niet kwijt wilt. Hierbij moet ik denken aan iets wat mijn vader altijd zei, namelijk dat ik de belangrijkste vrouw in zijn leven was/ben. Hierbij keek ik hem altijd raar aan, ‘Nee dat moet toch [mijn stiefmoeder] zijn?’ Waarop hij antwoordde dat er altijd iets kon gebeuren en dan was die relatie weg, maar onze relatie kon nooit verbroken worden, ik zou altijd zijn dochter zijn en dus de belangrijkste vrouw in zijn leven. Hoewel ik toen ik 8 was een stiefmoeder, twee stiefbroers en een stiefzus erbij kreeg, voelde ik me altijd veilig en geaccepteerd bij mijn vader. Ik weet zeker dat jij ook het zelfde kan doen voor je zoon, al moet je er misschien echt je best voor doen. Het klinkt alsof je zoon erg onzeker en bang is, wat erg begrijpelijk is in die situatie, dus geef aan dat je dit begrijpt en blijf hem de bevestiging geven die hij nodig heeft. Misschien niet altijd in woorden, want als je constant bezig bent dit soort dingen te zeggen dan verliest het een stukje geloofwaardigheid (omdat het duidelijk wordt dat je het alleen doet om hem te overtuigen i.p.v. dat je het echt vindt/voelt). Maar schrijf hem de brief en bewijs je daarna in daden, hou de conversatie open maar dring het hem niet op. Geef hem de ruimte zodat jullie samen de balans kunnen vinden in jullie nieuwe gezin.
Buiten de brief denk ik ook dat je hem veiliger kan laten voelen door niet meer te ruziën met zijn vader. Ik weet niet of dat nog steeds aan de gang is, maar dat geeft natuurlijk ook een hoop onrust voor je zoon, en maakt het ongemakkelijk voor hem bij beide ouders.
Veel succes met alles.
Hallo Demi,
Dankjewel voor jouw bericht op ons forum. Wat een top idee om jouw zoontje een mooie brief te schrijven en wat fijn dat je ons om tips vraagt!
Ik heb een beetje in dezelfde situatie gezeten als jouw zoon. Rond mijn 7e kreeg mijn moeder een nieuwe vriend en het was al vrij snel duidelijk dat ze er helemaal voor zouden gaan samen. Ze kozen ervoor om samen te gaan wonen. Ik was echter altijd met mijn moeder alleen geweest en ik weet nog heel goed dat er een moment was dat ik even niets van mijn ”stiefvader” moest hebben. Ik was bang dat alle aandacht naar hem zou gaan. Mijn moeder en ”stiefvader” hebben mij toen alle ruimte gegeven en ze hebben mij nooit verweten hoe ik af en toe tegen mijn stiefvader deed. Het hoorde er volgens hun bij, het was een logische reactie. Uit mezelf ben ik een tijdje daarna mijn ”stiefvader” Papa gaan noemen. Ik deed dit omdat ik niet gepusht werd en omdat ik voelde dat het goed zat. Daarnaast was het voor mij heel duidelijk dat mijn moeder,wat er ook gebeurde, toch onvoorwaardelijk voor mij zou kiezen.
Ik vertel dit over mezelf omdat ik jou een beeld wil geven van wat voor mij gewerkt heeft. Als ik jouw berichtje lees heb ik het idee dat jullie al enorm goed bezig zijn!
Als tip voor de brief raad ik je vooral aan om te schrijven wat jij voelt naar je zoon. Dit is de kern en ik weet zeker dat hij dan voelt dat het oprecht is en dat je het meent. Misschien kun je er nog bij zetten dat je zoon echt altijd op nummer 1 staat voor jou, wat er ook gebeurd. Ik kan me herinneren dat mijn moeder dat altijd tegen mij gezegd heeft, dit voelde heel veilig voor mij en het heeft ervoor gezorgd dat ik vertrouwen kreeg in de situatie. Daarnaast schrijf je dat je zoon regelmatig nog bevestiging vraagt over of hij voor jou de allerbelangrijkste is. Blijf hem vooral deze bevestiging geven, dan gaat hij vanzelf ervaringen dat het inderdaad ook echt zo is 🙂
Ik hoop dat je iets kan met mijn tips. Heel veel succes met het schrijven van de brief!
Lieve groetjes,
Nina
Hallo demi,
Wat ontzettend goed dat jullie zo je best doen om jouw zoon zich welkom en thuis te laten voelen.
Ik vind het erg lief dat je een brief wil schrijven naar je zoon. Als kind zou ik denk ik willen lezen dat mijn moeder er altijd voor mij zou zijn. Dat ik met alles bij haar terecht kan. En dat dit ook geldt voor de nieuwe partner. Dat hij ook klaar staat.
Ik zou het fijn vinden als er geschreven zou worden dat mij de tijd wordt gegund om aan de nieuwe situatie te wennen. En dat ik mag aangeven wanneer het voor mij te snel gaat of als ik ergens moeite mee zou hebben. En dat ik hier dan niet voor veroordeeld zou worden.
Dat is even heel algemeen wat mij als kind van gescheiden ouders fijn had geleken toen ik in dezelfde situatie zat als waar uw zoon in zat.
En verser heeft het gewoon tijd nodig. Je zoon kan natuurlijk wel horen en lezen dat jullie er voor hem zijn maar hij moet dat ook voelen. Dat vertrouwen moet groeien en dat heeft tijd nodig.
Maar als ik lees hoe jij en je nieuwe partner jullie zelf inzetten voor jouw zoon dan denk ik dat het helemaal goed gaat komen. Geef het wat tijd dan komt het helemaal goed.
Liefs Evi