Tessa (25) in Vragen van ouders
Boze buien
Hallo,
Ik heb een vraag. Ik ben moeder van twee kinderen. Een dochter van 6 jaar oud en een zoon van 3 jaar oud. Ik ben onlangs gescheiden, en woon nu tijdelijk in bij mijn moeder samen met de kinderen. De kinderen zijn naar een andere school en opvang locatie gegaan. Nu heeft mijn dochter veel last van boze buien en heeft zij een hele grote mond. Ik voel dat er een bepaalde frustratie in haar zit, maar ik weet niet zo goed hoe ik ermee om moet gaan. Hebben jullie hier tips voor?
Alvast bedankt.
Beste Tessa,
Bedankt voor je bericht! Je geeft aan dat je dochter erg last heeft van boze buien, ik kan me voorstellen dat dat erg lastig is. Zoals ik het begrijp is er recentelijk een heleboel veranderd voor jullie allemaal, en is ze ook naar een andere school en opvang gegaan. Mijn ouders gingen scheiden toen ik 4 jaar oud was, en ondanks dat ik niet van huis en school hoefde te veranderen is het dán al erg lastig voor een kind. Vooral op die leeftijd weten kinderen dat er iets anders is, maar weten ze nog niet zo goed wat ze er mee aan moeten en hoe ze erover kunnen communiceren. Mijn moeder heeft mij altijd op mij niveau proberen uit te leggen wat de situatie was. Wat ik ook fijn vond is dat ik altijd wist waar ik aan toe was: 1 keer in de 2 weken gingen mijn zusje en ik een weekend naar onze vader. Hierdoor hadden we nog wat structuur, ondanks de veranderingen.
Daarnaast wil ik meegeven dat het toch een proces is, en daar hoort een soort rouwverwerking bij. Voor mij klinkt het dus erg logisch dat dit speelt, aangezien je schrijft dat jullie pas recentelijk gescheiden zijn. Ik zou dus voorstellen om het op haar niveau uit te leggen, en om hulp te vragen als je merkt dat het toch erg moeilijk is. Als je dit aangeeft bij jullie huisarts dan kan die jullie ook advies geven en eventueel doorverwijzen.
Succes!
Lieve Tessa,
Wat goed dat je het forum hebt gevonden om je vraag aan te stellen. Wat fijn dat jullie bij jouw moeder konden intrekken maar wat lastig dat jullie dochter zoveel frustratie heeft. Ik heb geen ervaring met het opvoeden van kinderen maar ik kan mij mijn eigen boosheid goed herinneren (ook al zijn mijn ouders pas op latere leeftijd gescheiden). Ouders die scheiden is iets heel onbegrijpelijks. Het is moeilijk te geloven dat mensen die je altijd samen hebt gezien opeens niet meer samen zijn. Dit is een grote verandering en zorgt tegelijkertijd voor een mega chaos. Wanneer moet je naar wie, als papa en mama niet meer van elkaar houden houden ze dan nog wel van mij. Wat kan ik wel niet tegen welke ouder zeggen enz. Naast het ingewikkelde van een scheiding is zij ook nog op een andere school terecht gekomen en een andere opvanglocatie en verhuist. Er is weinig hetzelfde gebleven en dat is misschien juist haar houvast geweest.
Ik vond het heel verwarrend dat papa opeens niet meer thuis woonde en ik snapte het ook niet goed. Het hielp mij dat alles op mijn niveau uitgelegd werd. Ik had behoefte aan overzicht en dat dingen duidelijk werden. Voor een jonger kind zou ik denken aan een visuele planning voor wanneer ze papa weer ziet. Dat ze haar eigen plekje kan maken in het huis waar jullie nu wonen. Alles waar iets van duidelijkheid of structuur kan worden geboden kan helpen een beetje van de chaos weg te nemen. En daarnaast natuurlijk praten. Blijven luisteren naar wat ze echt zegt met haar boze woorden. Kijken wat de achterliggende gedachte is en daarop proberen in te spelen.
Het is een hele verwarrende tijd voor haar maar ook voor jou. Het is heel goed dat je hier oog voor hebt en om hulp vraagt. Je hoeft het niet alleen te doen en wanneer je hulp vraagt heeft je dochter een goed voorbeeld dat ook zij het niet alleen hoeft te doen en daar gaat ze later veel aan hebben.
Nu ik er langer over nadenk, denk ik dat haar woede eigenlijk angst is. Ik denk dat praten, informatie geven, luisteren naar haar verhalen en het aanbieden van overzicht al veel kan doen.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
Liefs,
Sabine