Anne (46) in Vragen van ouders
Bang haar te verliezen
Sinds n maand woont mijn dochter van 16 meer bij haar vader, dan bij mij en haar jongere zusje. Logisch, daar is meer vrijheid en rust. Bovendien heeft hij nog geen partner die ze kan tegenkomen. Vorige maand had ze zelf een planning gemaakt. Hoewel dat veel pijn doet probeer ik haar ruimte te geven. In haar ogen ben ik namelijk de grootste schuldige van de scheiding en ik heb geen zin om haar papa zwart te maken. Nu belt ze me wel om de haverklap om hulp te vragen op de meest onmogelijke momenten. Of ik haar ergens naar toe breng, ze geld mag, ik de school wil bellen met een smoes etc. Bijv als t regent en ze geen zin heeft om naar school te fietsen, dan mag ik taxi rijden. Ik haast me dan naar t huis van haar vader en breng haar maar. Alles om contact te houden… Het voelt alleen steeds rotter. Ik ben haar hulpje, maar niet goed genoeg om bij te zijn…. Ik durf geen grens te stellen uit angst om haar helemaal te verliezen…. Haar kamer waarvoor ik in ons huurhuisje elke euro heb moeten omdraaien staat ongebruikt te verstoffen. Ook naar haar zusje kijkt ze niet om. Hoe kan ik het tij keren?
Hoi Anne,
Pfff wat lastig zeg! Ik weet natuurlijk niet de hele situatie dus sommige dingen kan ik verkeerd invullen maar wat goed dat jij haar vader niet zwart maakt. Dit was voor mij altijd super belangrijk dat mijn ouders liefdevol over elkaar bleven praten. Voor mij was mijn vader de grootste schuldige en hij bleef de schuld bij mijn moeder leggen en dat werkte averechts in het contact.
Op 16 jarige leeftijd zou ik ook kiezen voor vrijheid. Dat is een pijnlijke, maar voor haar logische, keuze. In haar planning kun je alleen maar accepteren. Het zijn haar keuzes en deze maakt zij met het idee dat deze goed zijn. Ik ben ergens ook wel blij dat zij zich niet laat beïnvloeden door een ”dat is zielig voor een ouder” idee. Want dat heeft ook niks goeds in zich en dan maakt zij in ieder geval de keuze die zij wil. Dit komt in de rest van haar leven waarschijnlijk nog goed van pas. Ondanks dat het voor jou nu niet leuk is natuurlijk.. Zelf zou ik het oke vinden als je dan toch zou vragen naar een dag in de maand om iets leuks te gaan doen. Een lekkere high tea maken/doen. Of een @home spa night met maskertjes ofzo. Het hoeft niet duur te zijn maar gewoon een beetje quality time waar niet teveel van word verwacht.
Daarnaast zou ik grenzen nodig hebben. En ik zou het echt verschrikkelijk vinden als mijn ouders dat bij mij zouden doen maar ik zou ze daar later dankbaar voor zijn. Het zal in het begin lastig zijn maar een gebrek aan grenzen is op de lange termijn lastig. Jij bent boven alles haar moeder. En natuurlijk mag jij je kind helpen waar nodig maar wie wordt er met 16 nog naar school gebracht? Ik mocht sparen voor mijn eigen regenbroek als ik droog naar school wilde. Dan schelde ik wat en stapte ik op de fiets. Uiteindelijk heb ik een regenbroek gekregen want mijn ouders zijn ook niet de strengste maar zij zijn nooit mijn slaafje geweest. Dat is een verkeerde positie voor een ouder om in te zitten en jij mag best jouw plek als moeder gaan respecteren en daarvoor opkomen. Daar horen ook de nodige ruzies bij want ze is tenslotte een puber die een poging doet tot uit het nest komen. Zij heeft haar vangnet nodig die haar af en toe bijstuurt in wat wel en niet kan.
Wat fijn dat zij bij jou een kamer heeft! Voelt zij zich hier nog thuis? Hebben jullie het er weleens over gehad? Ik ging op kamers toen mijn moeder was verhuisd. Mijn kamer bij haar gebruikte ik alleen in het weekend en voelde niet als thuis. Wij hebben uiteindelijk samen gekeken wat er nodig was om het ‘mijn kamer’ te maken en dit heeft heel erg geholpen met het idee van thuis komen. Voor mij was het heel belangrijk dat mijn moeder mij geen verwijten maakte omtrent mijn kamer. Ik snap dat het voor jou heel frustrerend kan zijn om een lege kamer te hebben maar het maakt het contact niet beter als daarover gepraat word. Dit is namelijk meer een gevolg of bijzaak dus ik zou hier minder aandacht aan besteden.
Ik ben blij om te lezen dat je zo je best doet voor het contact. Dat is het allerbelangrijkste! Ik hoop dat je hiermee verder kan.
Liefs,
Sabine
Hallo Anne,
Bedankt voor je bericht en wat een frustrerende situatie moet dit wel niet voor je zijn!
Ik snap heel goed at jij je door deze manier van doen gebruikt voelt door je dochter. Als ik jou was zou ik dan ook duidelijk maken dat het voor jou een beetje zo voelt, want ik denk dat het goed is als ze zich hier eens bewust van wordt. Om het contact te verbeteren zouden jullie ook bijvoorbeeld wat vaker leuker dingen samen kunnen gaan doen, misschien dat ze dan ziet hoe het is en dan ook misschien de tijd van vroeger zal missen. Ik denk dat dit wel een goed effect kan hebben. Ik heb dat in het verleden ook gehad met mijn zus en door elkaar weer vaker te zien, kregen wij weer beter contact en begrip voor elkaar. Dus misschien dat dit voor jou in deze situatie ook kan werken.
Ik wens je veel liefs!
Groet,
Anne