Fred (46 jaar) in Vragen van ouders
Andere vorm van contact?
Mijn ex en ik zijn ruim 6 jaren gelden gescheiden. Onze verstandhouding is niet echt goed, maar we zijn ‘om speaking terms’. Onze kinderen zijn inmiddels 14 en 12 en komen om de week een dag bij mij en mijn partner. Ik heb sterk het gevoel dat ze liever niet meer willen komen (wordt ook bevestigd door mijn ex), maar erover proberen te praten met mijn kinderen levert niets op. Nu realisering mij ook dat ze, gezien hun leeftijd, meer en andere interesses krijgen. Ik kan mij dan ook voorstellen dat ze behoefte hebben aan minder of andere vormen van contact, maar wat ik erg lastig vind is hierin het voortouw te nemen. Zelf komen ze er niet mee en als ik er zelf over begin kan hun gevoel dat papa hen niet wil zien (de afgelopen jaren sterk gevoed door mijn ex) op deze manier bevestigd worden. Doorgaan op de manier zoals het nu gaat is voor hen en mij ook niet goed. Wat adviseren jullie en hoe kan ik dit het beste aanpakken?
Beste Fred,
14 en 12 jaar is inderdaad een leven dat zij zelf een sociaal leven op gaan bouwen en andere interesses krijgen. Daarnaast is 1 dag per 14 dagen misschien te weinig voor hen om zich meer betrokken te voelen wat er bij jou en je partner speelt. Ik weet dus niet of hier een reden voor is en hoe jij en je ex dit destijds hebben geregeld.
Hoe sta je hier zelf in? Wat zou je graag willen? Wat is je gevoel daarbij? Wanneer je voor jezelf duidelijk hebt wat je behoefte is en wat je prettig zou vinden, is dit ook makkelijker bespreekbaar te maken bij je kinderen. Eerlijk duurt toch echt het langst. Geef aan dat je ze graag wil zien, van ze houdt en hun interesses wil delen (niet meedansen in de disco, dat vindt een kind echt niet leuk hoor, hahaha). Misschien een keer een spelletjesavond organiseren met een spel dat zij graag spelen of een keer vriendjes mee laten eten, gewoon een keer kijken bij de sport die ze doen en zo zijn er nog meer voorbeelden te verzinnen. Het gaat er vooral om dat jij duidelijk uit kunt leggen waar je behoeftes liggen, zodat zij dit ook leren. En bij pubers gaat dat lang niet zo snel als bij ons.
Fijn dat je hier zo mee bezig bent en advies vraagt. Dikke pluim voor jou als vader!
Hartelijke groet,
Anneke
Beste Fred,
Ik vind het mooi om te lezen dat u nadenkt over hoe uw kinderen zich voelen over het langs komen bij u. En dat u er niet vanuit gaat dat uw ex uw kinderen tegen u op zet. Kinderen van die leeftijd krijgen inderdaad heel andere interesses.
Het is goed dat u het gesprek aangaat met uw kinderen en ook goed dat u aangeeft dat u dit moeilijk vind. Mijn advies (vanuit het kindperspectief) zou zijn dat u niet vraagt naar het vermoeden dat u heeft dat zij hun papa niet willen zien. Kinderen kunnen hier moeilijk ja of nee op zeggen. Het zou mij namelijk het gevoel geven dat ik mijn vader teleurstel als ik ja zou zeggen. Wat u zou kunnen doen is doorvragen naar hun interesses. Bijvoorbeeld wat ze graag doen wanneer ze bij hun moeder zijn. Gaan ze veel voetballen met vrienden, gaan ze de stad in om te winkelen. Wat doen ze in hun vrije tijd, spelen ze spelletjes op de computer, x-box of playstation.
Ik weet niet of u ver van uw ex-partner woont, en dat dit misschien een rol speelt. Doen zij dezelfde dingen die ze aangeven graag te doen wanneer ze bij hun moeder zijn. U kunt ook vragen wat ze leuk vinden om bij u te doen, of wat ze minder leuk vinden als ze bij u zijn. Geef de kinderen het gevoel dat ze alles kunnen vertellen. Dit gaat meestal niet in één gesprek maar u kunt dit natuurlijk opbouwen. Probeer vooral vragen op een positieve manier te stellen: bijvoorbeeld: Vinden jullie het leuk om dit te doen en niet: waarom vinden jullie het niet leuk hier.
U zou ook een keer met hun kunnen bespreken wat ze van uw partner vinden, op een neutrale manier en wanneer uw partner er niet is. Het zou ook wel eens kunnen zijn dat ze het niet zo goed kunnen vinden met uw partner.
Ik hoop dat u hier wat mee kunt.
Ik wil in ieder geval laten weten dat ik het heel goed van u vind dat u uw vraag hier heeft gesteld en daarmee denkt in het belang van uw kinderen. Ga daar mee door.
Liefs,
Lotte