(48 jaar) in Vragen van ouders
advies over zoon
Dag allemaal, ik heb een vraag en hoop dat jullie me verder kunnen helpen. Wij zijn nu ongeveer 1,5 jaar uit elkaar en hebben co-ouderschap over onze zoon. Wat mij opvalt is dat onze zoon van 10 jaar iedere keer als hij bij zijn vader is geweest heel boos en opstandig is. Hij geeft aan dat hij niet zichzelf kan zijn bij z’n vader en op z’n tenen loopt. Het gevolg is alleen dat hij bij mij iedere keer eerst de grenzen opzoekt en heel brutaal is en niet luistert. Ik geef duidelijk m’n grenzen aan, maar vind ook dat hij best boos mag zijn en ook zijn mening mag geven over dingen die hij bij mij niet leuk vindt. Na een aanvaring praten we het uit en dan hebben we het de rest van de dagen heel goed, met veel humor en dichtbij elkaar zijn, knuffelen, leuke dingen doen etc. Toch merk ik dat ik er last van heb, het lijkt namelijk steeds erger te worden en vandaag gooide hij ook met dingen en gaat hij slaan. Ik heb gezegd dat hij daar straf voor krijgt, een dag z’n computer innemen, maar ik zou graag horen wat ik nog meer kan doen. Ik moet zeggen dat ik er langzamerhand wel moedeloos van word, zijn vader geeft namelijk aan dat hij het bij hem nooit doet. Mijn zoon zegt dat dit klopt, hij zou niet durven….. Maar hij zegt aan de andere kant ook dat hij het liefst bij mij zou wonen, omdat z’n vader zo vaak boos wordt.
Ik hoor het heel graag, dank jullie wel voor het beantwoorden.
Hallo,
Bedankt voor je bericht op dit forum. Erg vervelend dat je veel aanvaringen hebt met je zoon. Ik snap heel goed dat je zijn boze en opstandige gedrag niet goed keurt.
Wat denk ik belangrijk is om dit op te lossen is te onderzoeken waar dit gedrag vandaan komt?
In je verhaal lees ik terug dat je veel met hem praat en ook consequenties aan zijn gedrag toe past. Dit is erg goed. Je vertelt ook dat jullie daarna weer gezellige dagen heben.
Betekent dit dat het gedrag vooral plaats vindt wanneer je zoon weer terug is van zijn vader? Dit zou namelijk kunnen duiden op het moeilijk vinden van het schakelen tussen 2 huizen, om het zo maar te zeggen. Voor kinderen kan het soms moeilijk zijn om te switchen tussen ouders want dit betekent ook elke keer weer afscheid nemen.
Soms kan het ook zijn dat er iets bij de andere ouder gebeurt is, of er iets gezegd is. Dit hoeft niet meteen ernstig te zijn maar vaak is het wel te merken aan kinderen.
Mijn moeder kon dit ook aan ons merken. Wanneer er iets is bij kinderen is dat vaak te zien in hun gedrag. Ze worden heel stil, kunnen zich terug trekken (internaliserend gedrag) of ze worden juist herl druk, baldadig, agressief (externaliserend gedrag).
Wat denk ik ook belangrijk is om een keer om de tafel te zitten met je ex man. Bij hem heeft hij dit gedrag niet maar hoe komt dat dan?
Als er verschillen in opvoeding zitten kan het zijn dat je zoon dit aan het uitproberen is. Dit mag ik bij papa niet, laat ik eens kijken hoe ver ik bij mama kan gaan.
Daarom is het belangrijk om als ouders zoveel mogelijk op één lijn te zitten. Als hij weet dat hij bij jou meer mag dan kan hij dit gaan misbruiken.
Kortom achterhaal de oorzaak van zijn gedrag en probeer samen met je ex man zoveel mogelijk op één lijn te zitten. Dit betekent trouwens niet dat zijn manier perse goed is omdat jullie zoon het gedrag bij hem niet laat zien!
Ik heb ontzettend veel respect voor je! Ik snap dat je er last van hebt. Het vraagt je als ouder ook veel energie. Je bent goed op weg en hebt het beste voor met je zoon.
Heel veel succes!
Liefs evi
Hallo,
Dankjewel voor het delen van je verhaal. Ik weet dat het moeilijk kan zijn om een beginnende tiener te hebben. Ik kan uit je verhaal opmaken dat je heel bezorgd bent over hoe het met je zoon gaat.
Het is natuurlijk niet okay wanneer er steeds aanvaringen komen, maar gelukkig praten jullie het uit.
Wat ik je kan adviseren is met hem erover praten wat hem mogelijk dwars zit en of hij erover wilt praten. Hij kan ook die manieren van uitingen omzetten in iets creatiefs. Denk bijvoorbeeld aan een (vecht)sport.
Het is goed dat je je grenzen aangeeft, maar je moet er ook opvolgen (net zoals dat je doet). Een computer innemen is geen probleem, maar het kan beter zijn als je een spelcomputer inneemt als hij die heeft. Je moet dan wel van tevoren zeggen wat je weg neemt, anders kan hij het als onredelijk ervaren.
Een andere tip kan zijn dat je met je ex-man een gesprek voert over het gedrag van jullie zoon en of hij met jullie zoon kan praten.
Veel sterkte en succes,
Bob
Hoi wat mooi dat jullie hebben gekozen voor co-ouderschap. het maakt dat jullie beide de zorg voor je zoon op jullie hebben genomen. een situatie die naar mijn gevoel vooral goed kan werken als de beide gezinssituaties goed op elkaar zijn afgestemd en dat er goed overleg is tussen beide ouders.
het is dan ook naar voor jullie dat je aangeeft dat je zoon tegen zo veel problemen aan loopt en dat jullie daar zo veel last van hebben. tegelijk is het weer mooi dat je je zoon de ruimte wil geven om zijn gevoel te kunnen uiten, dat hij boos en daarmee eigenlijk verdrietig mag zijn. ook is het goed te lezen dat je dingen probeert uit te praten, jouw warmte met hem deelt door te knuffelen, etc.
overigens is dit wel gedrag dat bij kinderen vaker voorkomt in scheidingen rond de wisselmomenten.
je geeft aan dat je zoon zichzelf niet kan zijn. op zijn tenen loopt bij zijn vader. je wilt dat het bij jou gezellig is. maar ziet het gedrag van je zoon steeds erger worden. hij is brutaal en heeft jou nu al geslagen.
ik weet natuurlijk niet of je hulp hebt geregeld voor je zoon. maar ik denk dat als ik het verhaal lees dat je zoon heel erg met zich zelf in de knoop zit. een kiescoach of een traject in de knel zou in dat geval misschien een optie kunnen zijn. hulp vragen bij het centrum voor jeugd en gezin zou ook een optie kunnen zijn. beide ouders dienen hier dan wel achter te staan, nu beide ouders ook het gezag hebben.
hetgeen ik lees is dat je een hele bezorgde moeder bent. maar ook dat je zelf heel veel last van deze situatie hebt. dat je je steeds meer gaat afvragen wat er nu toch bij zijn vader gebeurd dat jouw zoon op deze manier reageert. ik kan natuurlijk niet aangeven wat er zoal bij zijn vader gebeurd. ik kan slechts lezen wat jij schrijft.
eigenlijk lees ik dat je je veel zorgen maakt. je kunt je vinger er niet achter krijgen. je bent een stukje controle kwijt misschien. je zou graag zien dat het beter gaat. vindt misschien ook je ex wat te stellig, te weinig ruimte gevend aan je zoon. de opmerking hij zou niet durven kan vervolgens ook nog meer inhouden, zoiets als straffend, directief of misschien wel wat hardhandiger corrigeren ? ik weet het nogmaals niet en wil en kan geen oordeel vellen over wat er gebeurd, want ik ken simpelweg de achtergronden onvoldoende.
hetgeen ik je wel in het algemeen kan zeggen is dat ouders elkaar niet kunnen veranderen. dat het essentieel is dat 2 ouders goede communicatie met elkaar hebben en dat zij beiden begrijpen dat als de kinderen bij de ander zijn dat zij dat niet kunnen beïnvloeden en er ook geen verantwoording voor kunnen nemen. het is op dat moment immers de verantwoording van de andere ouder waar de kinderen zijn op dat moment.
wat wel heel goed zou kunnen helpen is heel goed te luisteren naar je zoon. wat zegt hij nu eigenlijk. je zegt dat hij aangeeft dat hij bij jou wil wonen. dat hij boos mag zijn. boos zijn is eigenlijk een diep verdriet. hij komt bij zijn vader vandaan en scheld dan naar jou, gooit misschien wel met dingen en heeft je laatst zelf geslagen.
hij geeft heel veel om jou. jij bent op dat moment degene die in zijn buurt is. jij bent degene die van hem houdt. misschien, ik weet het niet want ken zijn verhaal niet, ben je op dat moment wel even de verkeerde persoon op de verkeerde plek. ben je op dat moment te dicht bij.
als mijn dochtertje bij mijn ex vandaan komt dan krijg ik te horen zwijg als ik zeg hoi schat leuk dat je er weer bent , hoe was het ? ik heb daar het volgende op bedacht. haar moeder heeft haar net gebracht. eigenlijk gaat zij vanaf dat moment in een rouwperiode. zij wil bij haar moeder zijn. zij woont echter bij mij. zij wil ook bij mij zijn, wil eigenlijk bij allebei zijn, maar dat kan niet tegelijkertijd. zij zit dus op dat moment met zichzelf in de knel.
ik geef haar dan bijvoorbeeld de telefoon en laat haar even met haar moeder bellen. dan zit ze al snel weer te lachen. als zij neer legt dan bel ik haar moeder zelf even. en vraag haar hoe het het weekend is gegaan. vervolgens vraag ik mijn dochtertje een aantal dingen die haar moeder heeft gezegd of benoem ik deze zodat zij weet dat ik er kennis van heb en lachen wij samen om bepaalde dingen. het breekt het ijs en er vinden geen moeilijke gesprekken plaats en ook haar gedrag bij terugkomst verbeterd op die manier zienderogen.
wat ook helpt is dat ik van te voren met haar de afspraak maak dat als zij thuis komt dat zij heel kort mij even gedag zegt en dat als zij daar behoefte aan heeft dat zij dan naar de douche gaat om even te douchen en vervolgens naar haar eigen kamer gaat om te lezen of te slapen. ik zeg haar dan altijd nog even kort gedag en zeg dan zoiets als..ik hou van jou meisje, zullen we morgen even praten over het weekend ? vaak zegt ze dan ok en dan welterusten. het geeft haar rust, ruimte en ze ervaart geen “gezeur” van mij 🙂
ach zo zijn er vele mogelijkheden ik hoop dat je een voor jou juiste methode weet te vinden.
nog een ding wil ik je wel aanraden en dat is niet te straffen. al begrijp ik dondersgoed dat je dat doet. ik persoonlijk ben van mening dat geweld niet met geweld beantwoord moet worden. straffen, stemverheffing, slaan is eigenlijk pure machteloosheid. ik hoop dat je zoon snel gaat inzien dat dat niet werkt. het is een stukje overheersing van de ander ook. maar is dat niet wat er nu ook juist vaak gebeurd ? er wordt niet echt geluisterd hoe goed wij ons best ook doen.
ik denk dat het toepassen van de non violent resistance manier (bascule amsterdam) misschien een idee zou kunnen zijn. je geeft dan eigenlijk aan het kind aan dat je het niet eens bent met zijn gedrag. en houdt daarbij volledig zelf de controle. je zegt dan bijvoorbeeld niet : ga naar je kamer (eigenlijk ga je net als bij straffen dan de strijd aan met het kind en loop je het risico dat het kind het niet doet waardoor je eigenlijk voor aap komt te staan en nog weer harder moet worden)… maar je zegt… ik keur jouw gedrag af. maar ik kan er momenteel niet met jou over praten naar mijn gevoel. daarom geef ik je een 2 tal keuzes. jij gaat nu naar je kamer of ik ga even weg. wat wordt het ? (op deze manier houdt jij zelf de controle !) op het moment dat hij vraagt voor hoe lang..dan zeg je…voor 10 minuten of wat er nodig is dat wij op een rustige manier hier over kunnen praten.
bij het gesprek zeg je dan..ik keur je gedrag af. en benoemt dat gedrag. vervolgens zeg je.. kun je mij aangeven waar dat gedrag door kwam ? en daarna wat is er voor nodig om dat gedrag te voorkomen ? hoe kan ik jou daar bij helpen ?
heel belangrijk is dat je niet in discussie gaat daarbij maar dat je echt luistert. gebruik de indian talking stick methode bijvoorbeeld. je stelt een vraag, daarna is het zijn beurt. je zegt dus niets meer. dat kan wel 5 a 10 minuten duren. ga bijvoorbeeld op de grond zitten in zijn kamer. en zeg niets. wil hij weg..laat hem gaan, maar blijf even zitten. ga niet achter hem aan.
komt hij terug..vervolg je het gesprek. komt hij niet terug maar gaat hij weer naar woonkamer of zo. dan wacht je even en vraagt later wanneer je het er over kunt hebben met hem. als hij zegt : nooit of een of ander raar antwoord. dan zeg je weer…ok..ik begrijp dat je het er niet over wilt hebben. ik vind het echter heel belangrijk dat dit gesprek wel gevoerd gaat worden. ik wil van jou weten wanneer binnen nu en 2 uur bijvoorbeeld. of vandaag of morgen. maak het concreet vervolgens.
wat ook goed werkt is het ijzer smeden als het koud is. dus niet in heetst van de strijd discussie voeren, maar als de rust is terug gekeerd.
vermijd ook de jij bak ..of te wel…benoem je gevoel maar val niet aan. want als je zegt..jij dit of jij dat is dat een verwijt en dat wordt vaak gevolgd door verwijten
lees eens boekje echt wel, te bestellen via echtwel.info of geweldloos communiceren van marshall b rosenberg of vraag eens de stencils van non violent resistance op.
ik ben heel benieuwd wat je van deze reactie vond en hoop dat je er wat mee kunt
heel veel succes !